Ps 6-99

KSIĘGA PIERWSZA
PSALM 6*
Błaganie o litość
1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Na oktawę. Psalm. Dawidowy.
2 Nie karć mnie, Panie, w swym gniewie
i nie karz w swej zapalczywości.
3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom słaby;
ulecz mnie, Panie, bo kości* moje strwożone
4 i duszę moją ogarnia wielka trwoga;
lecz Ty, o Panie, jakże długo jeszcze...?

5 Zwróć się, o Panie, ocal moją duszę,
wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie,
6 bo nikt po śmierci nie wspomni o Tobie:
któż Cię wychwala w Szeolu?*
7 Zmęczyłem się moim jękiem,
płaczem obmywam co noc moje łoże,
posłanie moje skrapiam łzami.
8 Od smutku oko moje mgłą zachodzi,
starzeję się* z powodu wszystkich mych wrogów.

9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy zło czynicie,
bo Pan usłyszał głos mojego płaczu;
10 Pan usłyszał moje błaganie,
Pan przyjął moją modlitwę.
11 Niech się wszyscy moi wrogowie zawstydzą i bardzo zatrwożą,
niech odstąpią i niech się zawstydzą!

PSALM 7*
Modlitwa oczernionego
1 Skarga Dawida, którą wyśpiewał do Pana z powodu Kusza Beniaminity.
2 Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam;
wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców,
3 by kto - jak lew - mnie nie porwał
i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.

4 Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem*,
jeśli nieprawość plami moje ręce,
5 jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy
i swego wroga złupiłem doszczętnie,
6 to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci,
i wdepcze w ziemię me życie,
a godność moją niechaj w proch obali.

7 Powstań, o Panie, w Twym gniewie,
podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców,
wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś.
8 Gromada narodów niechaj Cię otoczy,
a Ty zasiądź ponad nią wysoko.
9 Pan jest Sędzią narodów:
Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości
i według niewinności, jaka jest we mnie*.

10 Niechaj ustanie nieprawość występnych,
a sprawiedliwego umocnij,
Boże sprawiedliwy,
Ty, co przenikasz serca i nerki.
11 Tarczą jest dla mnie Bóg,
co zbawia prawych sercem.

12 Bóg - Sędzia sprawiedliwy,
Bóg codziennie pałający gniewem.
13 * Jeśli się [kto] nie nawróci,
miecz swój On wyostrzy;
14 przygotuje na niego pociski śmiertelne,
sporządzi swe ogniste strzały.

15 Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką
i rodzi podstęp*.
16 Wykopał dół i pogłębił go,
lecz wpadł do jamy, którą przygotował.
17 Jego złość obróci się na jego głowę,
a jego gwałt spadnie mu na ciemię*.
18 Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość,
psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.

PSALM 8*
Pochwała wielkości Stwórcy i godności człowieka
1 Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat*. Dawidowy.
2 O Panie, nasz Boże,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa*.
3 Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę*,
na przekór Twym przeciwnikom,
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.

4 Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
5 czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?*

6 Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich*,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
7 Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy:
8 owce i bydło wszelakie,
a nadto i polne stada,
9 ptactwo powietrzne oraz ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

10 O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!

PSALM 9*
Dziękczynienie
1 Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni «Mut labben»*. Psalm. Dawidowy.
2 Chwalę Cię, Panie, całym sercem,
Alef
opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła.
3 Cieszyć się będę i radować Tobą,
psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy.
4 Bo wrogowie moi się cofają,
Bet
padają, giną sprzed Twego oblicza.
5 Boś Ty przeprowadził mój sąd i wyrok,
zasiadając na tronie - Sędzio sprawiedliwy.
6 Zgromiłeś pogan, zgubiłeś występnych,
Gimel
imię ich na wieczne czasy wymazałeś.
7 Upadli wrogowie - w wieczyste ruiny,
miasta poburzyłeś - przepadła o nich pamięć*.
8 * A Pan zasiada na wieki,
He
swój tron ustawia, by sądzić.
9 Sam będzie sądził świat sprawiedliwie,
wyda narodom bezstronny wyrok.
10 Niech Pan będzie ucieczką dla uciśnionego,
Waw
ucieczką w czasach utrapienia.
11 Ufają Tobie znający Twe imię,
bo nie opuszczasz, Panie, tych, co Cię szukają.
12 Psalm śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie,
Zain
pośród narodów głoście Jego dzieła,
13 bo mściciel krwi* pamięta o ubogich,
pamięta, a nie zapomina ich wołania.
14 Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz, jak mnie poniżają ci, <którzy mnie nienawidzą>*.
Chet
Ty, co mnie wyprowadzasz z bram śmierci*,
15 bym głosił całą Twą chwałę w bramach Córy Syjońskiej
i weselił się Twoją pomocą.
16 Poganie wpadli w jamę, którą wykopali*;
Tet
noga ich uwięzła w sidle przez nich zastawionym.
17 Pan się objawił, sąd przeprowadził,
w dzieła rąk swoich uwikła się występny.
18 Niechaj występni odejdą precz do Szeolu,
Jod
wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.
19 Bo ubogi nie pójdzie w zapomnienie na stałe,
Kaf
ufność nieszczęśliwych nigdy ich nie zawiedzie.
20 Powstań, o Panie, by człowiek nie triumfował;
osądź narody przed Twoim obliczem.
21 Przejmij ich, Panie, bojaźnią;
niech wiedzą poganie, że są tylko ludźmi*.

PSALM 10 (Wlg 9, 22-39)
Modlitwa o wyzwolenie
1 Dlaczego z dala stoisz, o Panie,
Lamed
w czasach ucisku się kryjesz,
2 gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce
i ulega podstępom, które tamten uknuł?
3 Bo występny się chełpi swoim pożądaniem,
(Nun)
bluźni drapieżca i pogardza Panem.
4 W pysze swojej powiada występny: «Nie pomści;
nie ma Boga»: oto jest całe jego myślenie*.
5 Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie;
Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego;
parska na wszystkich swoich przeciwników.
6 Myśli on sobie: «Ja się nie zachwieję;
nie zaznam niedoli w najdalsze pokolenia».
7 Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu,
Pe
na jego języku udręka i złośliwość.
8 Siedzi w zasadzce przy drogach
i niewinnego zabija w ukryciu;
oczy jego śledzą biedaka.
9 Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini;
Ain
zasadza się, by porwać ubogiego:
porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.
10 Schyla się, przysiada na ziemi,
a od jego przemocy pada ubogi.
11 Mówi w swym sercu: «Bóg nie pamięta,
odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy».
12 Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże!
Kof
Nie zapominaj o biednych!
13 Dlaczego występny gardzi Bogiem,
mówi w swym sercu: «Nie pomści»?
14 A Ty widzisz trud i boleść,
Resz
patrzysz, by je wziąć w swoje ręce.
Tobie się biedny poleca,
Tyś opiekunem sieroty!
15 Skrusz ramię występnego i złego:
Szin
pomścij jego nieprawość, by już go nie było.
16 Pan jest królem na wieki wieków,
z Jego ziemi zniknęli poganie.
17 Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych,
Taw
umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,
18 aby strzec praw sieroty i uciśnionego
i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.

PSALM 11(10)*
Modlitwa niewzruszonej ufności
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy.
Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie:
«Niby ptak uleć na górę!»
2 Bo oto grzesznicy łuk napinają,
kładą strzałę na cięciwę,
by w mroku razić prawych sercem.
3 Gdy walą się fundamenty,
cóż może zdziałać sprawiedliwy?

4 Pan w świętym swoim przybytku,
Pan ma tron swój na niebiosach*.
Oczy Jego patrzą,
powieki Jego badają synów ludzkich.
5 Pan bada* sprawiedliwego i występnego,
nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
6 On sprawi, że węgle ogniste i siarka* będą padać na grzeszników;
wiatr palący będzie udziałem ich kielicha*.
7 Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość;
ludzie prawi zobaczą Jego oblicze*.

PSALM 12(11)*
Wśród zakłamanego świata
1 Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy.
2 Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych,
zabrakło wiernych wśród ludzi.
3 Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego,
mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym.
4 Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne
i język pochopny do zuchwałej mowy.
5 Tych, którzy mówią: «Naszą siłą język,
usta nasze nam służą, któż jest naszym panem?»
6 Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich -
mówi Pan*: «Teraz powstanę
i dam zbawienie temu, który go pożąda».

7 Słowa Pańskie to słowa szczere,
wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi,
siedmiokroć czyszczone*.

8 Ty nas zachowasz, o Panie,
ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia.
9 Występni krążą dokoła,
gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi.

PSALM 13(12)*
W długotrwałym ucisku
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał?
Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?*
3 Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania,
a w moim sercu codzienną zgryzotę?
Jak długo mój wróg nade mnie będzie się wynosił?

4 Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
5 by mój wróg nie mówił: «Zwyciężyłem go»,
niech się nie cieszą moi przeciwnicy*, gdy się zachwieję.
6 Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu;
niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.

PSALM 14(13)*
Powszechne zepsucie
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy.
Mówi głupi* w swoim sercu:
«Nie ma Boga».
Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,
nikt nie czyni dobrze.
2 * Pan spogląda z nieba
na synów ludzkich,
badając, czy jest wśród nich rozumny,
który szukałby Boga.
3 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni:
nie ma takiego, co dobrze czyni,
nie ma ani jednego.
4 Czyż się nie opamiętają wszyscy, którzy czynią nieprawość,
którzy lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,
którzy nie wzywają Pana?
5 Tam zadrżeli ze strachu,
gdyż Bóg jest z pokoleniem sprawiedliwym.
6 Chcecie udaremnić zamiar biedaka:
lecz Pan jest jego ucieczką.

7 Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraela? Gdy Pan odmieni los swego narodu,
Jakub się rozraduje, Izrael się ucieszy*.

PSALM 15(14)*
Kto godzien stanąć przed Bogiem?
1 Psalm. Dawidowy.
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie,
kto zamieszka na Twojej świętej górze?*
2 Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie,
a mówi prawdę w swoim sercu
3 i nie rzuca oszczerstw swym językiem;
ten, który nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swemu sąsiadowi;
4 kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy*,
a szanuje tego, kto się boi Pana;
ten, kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem;
5 ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę*
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

PSALM 16(15)*
Bóg najwyższym dobrem w życiu i po śmierci
1 Miktam. Dawidowy.
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
2 mówię Panu: «Tyś jest Panem moim;
nie ma dla mnie dobra poza Tobą».
3 Ku świętym, którzy są na Jego ziemi,
wzbudził On we mnie miłość przedziwną!*
4 Ci, którzy idą za obcymi [bogami],
pomnażają swoje boleści.
Nie wylewam krwi w ofiarach dla nich,
imion ich nie wymawiam swoimi wargami.
5 Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego*:
To właśnie Ty mój los zabezpieczasz.

6 Sznur mierniczy wyznaczył mi dział wspaniały
i bardzo mi jest miłe to moje dziedzictwo.
7 * Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo nawet nocami upomina mnie serce*.
8 Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy,
nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy*.

9 Dlatego się cieszy moje serce, dusza się raduje,
a ciało moje będzie spoczywać z ufnością,
10 * bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu
i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu.
11 Ukażesz mi ścieżkę życia,
pełnię radości u Ciebie,
rozkosze na wieki po Twojej prawicy.

PSALM 17(16)*
Błaganie o wyzwolenie od wrogów
1 Modlitwa. Dawidowy.
Wysłuchaj, Panie, słuszności, zważ na me wołanie,
przyjmij moje modły z warg nieobłudnych!
2 Niech przed Twoim obliczem zapadnie wyrok o mnie:
oczy Twoje widzą to, co prawe.
3 Choćbyś badał me serce, nocą mnie nawiedzał
i doświadczał ogniem,
nie znajdziesz we mnie nieprawości.
Moje usta nie zgrzeszyły*
4 ludzkim obyczajem;
według słów Twoich warg wystrzegałem się ścieżek gwałtu*.
5 Moje kroki trzymały się mocno
na Twoich ścieżkach,
moje stopy się nie zachwiały.

6 Wzywam Cię, bo Ty mnie wysłuchasz, o Boże!
Nakłoń ku mnie Twe ucho, usłysz moje słowo.
7 Okaż miłosierdzie Twoje,
Zbawco tych, co się chronią
przed wrogami pod Twoją prawicę.
8 Strzeż mnie jak źrenicy oka;
w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj.
9 przed występnymi, co gwałt mi zadają,
przed śmiertelnymi wrogami, co otaczają mnie zewsząd.
10 Zamykają oni swe nieczułe serca,
przemawiają butnie swoimi ustami.
11 Okrążają mnie teraz ich kroki;
natężają swe oczy, by [mnie] powalić na ziemię -
12 podobni do lwa dyszącego na zdobycz,
do lwiątka, co siedzi w kryjówce*.
13 Powstań, o Panie, wystąp przeciw niemu i powal go,
swoim mieczem wyzwól moje życie od grzesznika,
14 a Twoją ręką, Panie - od ludzi:
od ludzi, którym obecne życie przypada w udziale*
i których brzuch napełniasz Twymi dostatkami;
których synowie jedzą do sytości,
a resztę zostawiają swoim małym dzieciom.
15 Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze,
powstając ze snu nasycę się Twoim widokiem*.

PSALM 18(17)*
Król dzięki czyni za zwycięstwo
1 Kierownikowi chóru. Sługi Bożego, Dawida, który wypowiedział do Pana słowa tej pieśni, gdy go Pan wybawił z mocy wszystkich jego nieprzyjaciół i z ręki Saula.
2 Rzekł wtedy:
Miłuję Cię, Panie, Mocy moja,
3 Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu,
Boże mój, skało* moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy* zbawienia mego i moja obrono!
4 Wzywam Pana, godnego chwały,
i jestem wolny od moich nieprzyjaciół.
5 Ogarnęły mnie fale śmierci
i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę;
6 oplątały mnie pęta Szeolu,
zaskoczyły mnie sidła śmierci.

7 W moim utrapieniu wzywam Pana
i wołam do mojego Boga;
usłyszał On mój głos ze swojej świątyni*,
a krzyk mój dotarł do Jego uszu.
8 * Zatrzęsła się i zadrżała ziemia,
posady gór się poruszyły,
zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.
9 Uniósł się dym z Jego nozdrzy,
a z Jego ust - pochłaniający ogień:
od niego zapaliły się węgle.
10 Nagiął On niebiosa i zstąpił,
a czarna chmura była pod Jego stopami.
11 Lecąc cwałował na cherubie*,
a skrzydła wiatru Go niosły.
12 Przywdział mrok niby zasłonę wokół siebie,
jako okrycie* ciemną wodę, gęste chmury.
13 Od blasku Jego obecności
rozżarzyły się węgle ogniste*.
14 Pan odezwał się z nieba grzmotem,
to głos swój dał słyszeć Najwyższy,
15 wypuścił swe strzały i rozproszył wrogów*,
cisnął błyskawice i zamęt wśród nich wprowadził.
16 Aż ukazało się łożysko morza
i obnażyły się posady lądu
od groźnej nagany Twej, Panie,
i tchnienia wichru Twoich nozdrzy.

17 On wyciąga [rękę] z wysoka i chwyta mnie,
wydobywa mnie z toni ogromnej;
18 Wyrywa mnie od przemożnego nieprzyjaciela,
od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą.
19 Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi,
lecz Pan jest moją obroną,
20 wyprowadza mnie na miejsce przestronne;
ocala, bo mnie miłuje.

21 Pan nagradza moją sprawiedliwość,
odpłaca mi według czystości rąk moich*.
22 Strzegłem bowiem dróg Pańskich
i nie odszedłem od mojego Boga,
23 bo mam przed sobą wszystkie Jego przykazania
i nie odrzucam od siebie Jego poleceń,
24 lecz jestem wobec Niego bez skazy
i wystrzegam się grzechu.
25 Pan mię nagradza za moją sprawiedliwość,
za czystość rąk przed Jego oczyma.

26 Ty jesteś miłościwy dla miłościwego
i względem nienagannego działasz nienagannie,
27 względem czystego okazujesz się czystym,
wobec przewrotnego jesteś przebiegły.
28 Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony
a pognębiasz oczy wyniosłe.
29 Bo Ty, Panie, każesz świecić mojej pochodni:
Boże mój, oświecasz moje ciemności.
30 Bo z Tobą zdobywam wały,
mur przeskakuję dzięki mojemu Bogu.
31 Bóg - Jego droga jest nieskalana,
słowo Pana w ogniu wypróbowane;
On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią.

32 Bo któż jest Bogiem prócz Pana?
Lub któż jest Skałą* prócz Boga naszego?
33 Bóg, co mocą mnie przepasuje
i nienaganną czyni moją drogę,
34 On daje moim nogom rączość nóg łani
i stawia mnie na wyżynach,
35 On ćwiczy moje ręce do bitwy,
a ramiona - do napinania spiżowego łuku.
36 Dajesz mi tarczę Twą dla ocalenia,
i wspiera mnie Twoja prawica,
a Twoja troskliwość czyni mnie wielkim.
37 Wydłużasz mi kroki na drodze
i stopy moje się nie chwieją.
38 Ścigam mych wrogów i dopadam,
a nie wracam, póki nie zginą.
39 Starłem ich, nie mogli się podnieść,
upadli pod moje stopy.
40 Mocą mnie przepasujesz do bitwy,
sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną,
41 zmuszasz wrogów moich do ucieczki,
a wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
42 Wołają - lecz nie ma wybawcy;
do Pana - lecz im nie odpowiada.
43 Jak proch na wietrze ich rozrzucę,
zdepczę jak błoto uliczne.

44 Ty mnie ocalasz od buntów* ludu,
ustanawiasz mnie głową narodów.
Służy mi lud, którego nie znałem.
45 Są mi posłuszni na pierwsze wezwanie;
cudzoziemcy mi schlebiają.
46 Cudzoziemcy bledną,
z drżeniem wychodzą ze swoich warowni.

47 Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona!
Niech będzie wywyższony Bóg, mój Zbawca,
48 Bóg, który zapewnia mi pomstę
i poddaje mi narody,
49 wybawia mnie od nieprzyjaciół,
wynosi nad moich wrogów
i uwalnia od gwałtownika.

50 Przeto będę Cię, o Panie, chwalił wśród narodów
i będę wysławiał Twoje imię.
51 Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi
i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę*,
Dawidowi i jego potomstwu na wieki.

PSALM 19(18)*
Chwała Boża w przyrodzie i Prawie
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
3 Dzień dniowi głosi opowieść,
a noc nocy przekazuje wiadomość.
4 Nie jest to słowo, nie są to mowy,
których by dźwięku nie usłyszano;
5 * ich głos się rozchodzi na całą ziemię
i aż po krańce świata ich mowy.
Tam* słońcu namiot wystawił,
6 i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty,
weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
7 Ono wschodzi na krańcu nieba,
a jego obieg aż po krańce niebios,
i nic się nie schroni przed jego żarem.

8 Prawo Pana doskonałe - krzepi ducha;
świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka;
9 nakazy Pana słuszne - radują serce;
przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy*;
10 bojaźń Pańska szczera, trwająca na wieki;
sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem są słuszne.
11 Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze,
a słodsze od miodu płynącego z plastra.

12 Chociaż Twój sługa na nie uważa,
w ich przestrzeganiu zysk jest wielki,
13 kto jednak dostrzega swoje błędy?
Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną.
14 Także od pychy broń swojego sługę,
niech nie panuje nade mną!
Wtedy będę bez skazy i wolny
od wielkiego występku.
15 Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca
u Ciebie, Panie, moja Skało i mój Zbawicielu!

PSALM 20(19)*
Modlitwa o ocalenie króla
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia,
niech ciebie chroni imię Boga Jakuba.
3 Niech ześle tobie pomoc z świątyni
i niech cię wspiera z Syjonu.
4 Niechaj pamięta o wszystkich twych ofiarach
i niech Mu będzie miłe twe całopalenie.
5 Niech ci udzieli, czego w sercu pragniesz,
i wypełni każdy twój zamysł.
6 Chcemy się cieszyć z twego ocalenia
i w imię Boga naszego podnieść sztandary.
Niech Pan wypełni wszystkie twoje prośby!

7 Teraz wiem*, że Pan wybawia swego pomazańca,
odpowiada mu ze świętych swych niebios,
przez możne czyny zbawczej swej prawicy.
8 Jedni wolą rydwan, drudzy konie*,
a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego.
9 Tamci się zachwiali i upadli,
a my stoimy i trwamy.
10 Panie, wybaw króla,
a nas wysłuchaj w dniu, gdy Cię wzywamy.

PSALM 21(20)*
Dziękczynienie i modlitwa za króla
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Panie, król się weseli z Twojej potęgi,
jak bardzo się cieszy z Twojej pomocy!
3 Spełniłeś pragnienie jego serca
i nie odmówiłeś błagania warg jego.

4 Bo go uprzedzasz pomyślnymi błogosławieństwami,
koronę szczerozłotą wkładasz mu na głowę.
5 Prosił Ciebie o życie: Ty go obdarzyłeś
długimi dniami na wieki i na zawsze*.
6 Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy,
ozdobiłeś go blaskiem i dostojeństwem.
7 Bo go czynisz błogosławieństwem na wieki,
napełniasz go radością przed Twoim obliczem.

8 Król bowiem w Panu pokłada nadzieję
i z łaski Najwyższego się nie zachwieje.
9 * Niech spadnie Twa ręka na wszystkich Twoich wrogów;
niech znajdzie Twa prawica tych, co nienawidzą Ciebie.
10 Uczyń ich jakby piecem ognistym,
gdy się ukaże Twoje oblicze.
Niech Pan ich pochłonie w swym gniewie,
a ogień niechaj ich strawi!
11 Wytrać ich potomstwo z ziemi,
usuń ich plemię spośród synów ludzkich!

12 Choćby zamierzyli zło przeciwko Tobie,
choćby uknuli podstęp, nie dopną niczego,
13 bo Ty ich zmusisz do ucieczki,
z Twego łuku będziesz mierzyć w ich twarze.
14 Powstań, Panie, w swej potędze,
chcemy śpiewać i moc Twoją sławić.

PSALM 22(21)*
Męka Mesjasza i jej owoce
1 Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: «Łania o świcie». Psalm. Dawidowy.
2 Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.
3 Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz,
[wołam] i nocą, a nie zaznaję pokoju.
4 A przecież Ty mieszkasz w świątyni,
Chwało Izraela!*
5 Tobie zaufali nasi przodkowie,
zaufali, a Tyś ich uwolnił*;
6 do Ciebie wołali i zostali zbawieni,
Tobie ufali i nie doznali wstydu.

7 Ja zaś jestem robak*, a nie człowiek,
pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
8 Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
rozwierają wargi, potrząsają głową:
9 «Zaufał Panu, niechże go wyzwoli,
niechże go wyrwie, jeśli go miłuje»*.
10 Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona;
Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.
11 Tobie mnie poruczono przed urodzeniem*,
Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,
12 Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko,
a nie ma wspomożyciela.

13 Otacza mnie mnóstwo cielców,
osaczają mnie byki Baszanu.
14 Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze,
jak lew drapieżny i ryczący*.
15 Rozlany jestem jak woda
i rozłączają się wszystkie moje kości;
jak wosk się staje moje serce,
we wnętrzu moim topnieje*.
16 Moje gardło suche jak skorupa,
język mój przywiera do podniebienia,
kładziesz mnie w prochu śmierci.
17 Bo [sfora]* psów mnie opada,
osacza mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli ręce i nogi moje*,
18 policzyć mogę wszystkie moje kości.
A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;
19 moje szaty dzielą między siebie
i los rzucają o moją suknię.

20 Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka;
Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!
21 Ocal od miecza moje życie,
z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,
22 wybaw mnie od lwiej paszczęki
i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!*

23 Będę głosił imię Twoje swym braciom
i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:
24 «Chwalcie Pana wy, co się Go boicie,
sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;
bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!
25 Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,
ani nie ukrył przed nim swojego oblicza
i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego».
26 Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu.
Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego*.
27 Ubodzy* będą jedli i nasycą się,
chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają.
«Niech serca ich żyją na wieki»*.

28 * Przypomną sobie i wrócą
do Pana wszystkie krańce ziemi;
i oddadzą Mu pokłon
wszystkie szczepy pogańskie,
29 bo władza królewska należy do Pana
i On panuje nad narodami.
30 * Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi,
przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują.
A moja dusza będzie żyła dla Niego,
31 potomstwo moje Jemu będzie służyć,
opowie o Panu pokoleniu przyszłemu,
32 a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi:
«Pan to uczynił».

PSALM 23(22)*
Bóg pasterzem i gospodarzem
1 Psalm. Dawidowy.
Pan jest moim pasterzem*, nie brak mi niczego.
2 Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:
3 orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoje imię.
4 Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę,
bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska*
są tym, co mnie pociesza.
5 Stół dla mnie zastawiasz
wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem;
mój kielich jest przeobfity*.
6 Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim
po najdłuższe czasy.

PSALM 24(23)*
Pan uroczyście wkracza do świątyni
1 Dawidowy. Psalm.
Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
2 Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami*.

3 * Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
4 Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom
i nie przysięgał fałszywie.
5 Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego.
6 Takie jest pokolenie tych, co Go szukają,
co szukają oblicza Boga* Jakubowego.

7 Bramy, podnieście swe szczyty
i unieście się, prastare podwoje*,
aby mógł wkroczyć Król chwały.
8 «Któż jest tym Królem chwały?»
«Pan, dzielny i potężny,
Pan, potężny w boju».
9 Bramy, podnieście swe szczyty
i unieście się, prastare podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały!
10 «Któż jest tym Królem chwały?»
«To Pan Zastępów: On sam Królem chwały».

PSALM 25(24)*
Ufność wśród niebezpieczeństw
1 Dawidowy.
Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę,
2 mój Boże,
Tobie ufam: niech nie doznam zawodu!
Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną!
3 Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu;
doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności.
4 Daj mi poznać drogi Twoje, Panie,
i naucz mnie Twoich ścieżek!
5 Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj,
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca,
i w Tobie mam zawsze nadzieję.
6 Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie,
na łaski Twoje, co trwają od wieków.
7 Nie wspominaj grzechów mej młodości <ani moich przewin>*
ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości
ze względu na dobroć Twą, Panie!
8 Pan jest dobry i prawy:
dlatego wskazuje drogę grzesznikom;
9 rządzi pokornymi w sprawiedliwości,
ubogich uczy swej drogi.
10 Wszystkie ścieżki Pana - to łaskawość i wierność
dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań.
11 Przez wzgląd na Twoje imię, Panie,
odpuść mój grzech, a jest on wielki.
12 Kim jest człowiek, co się boi Pana?
Takiemu On wskazuje, jaką drogę wybrać.
13 Będzie on przebywał wśród szczęścia,
a jego potomstwo posiądzie ziemię*.
14 Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją,
i powierza im swoje przymierze.
15 Oczy me zawsze zwrócone na Pana,
gdyż On sam wydobywa nogi moje z sidła*.
16 Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną,
bo jestem samotny i nieszczęśliwy.
17 Oddal uciski mojego serca,
wyrwij mnie z moich udręczeń!
18 Spójrz* na udrękę moją i na boleść
i odpuść mi wszystkie grzechy!
19 Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu
i gwałtownie mnie nienawidzą.
20 Strzeż mojej duszy i wybaw mnie,
bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie.
21 Niechaj mnie chronią niewinność i prawość,
bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję.
22 Boże, wybaw Izraela
ze wszystkich jego ucisków!*

PSALM 26(25)*
Wołanie o Bożą sprawiedliwość
1 Dawidowy.
Oddaj mi, Panie, sprawiedliwość,
bom nienagannie postępował
i nie byłem chwiejny, pokładając nadzieję w Panu.
2 Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę,
wybadaj moje nerki i serce:

3 Bo mam przed oczyma Twoją łaskawość
i postępuję w Twej prawdzie.
4 Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi
ani z niegodziwymi się nie spotykam.
5 Nie cierpię zgromadzenia złoczyńców,
a nie przestaję z występnymi.
6 Umywam moje ręce na znak niewinności*
i obchodzę Twój ołtarz, Panie,
7 by obwieszczać głośno chwałę
i rozpowiadać wszystkie Twoje cuda.
8 Panie, miłuję dom, w którym mieszkasz,
i miejsce, gdzie przebywa Twoja chwała*.
9 Nie dołączaj mej duszy do grzeszników
i życia mego do ludzi pragnących krwi,
10 w ich ręku zbrodnia,
a ich prawica pełna jest przekupstwa.
11 Ja zaś postępuję nienagannie,
wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną!
12 Moja stopa stoi na równej drodze,
na zgromadzeniach* błogosławię Pana.

PSALM 27(26)*
Pan moją światłością
1 Dawidowy.
Pan światłem* i zbawieniem moim:
kogóż mam się lękać?
Pan obroną mojego życia:
przed kim mam się trwożyć?
2 Gdy na mnie nastają złośliwi,
by zjeść moje ciało*,
wtenczas oni, wrogowie moi i nieprzyjaciele,
chwieją się i padają.
3 Chociażby stanął naprzeciw mnie obóz,
moje serce bać się nie będzie;
choćby wybuchła przeciw mnie wojna,
nawet wtedy będę pełen ufności.

4 O jedno proszę Pana,
tego poszukuję:
bym w domu Pańskim przebywał
po wszystkie dni mego życia,
abym zażywał łaskawości Pana,
stale się radował Jego świątynią.
5 Albowiem On przechowa mnie w swym namiocie
w dniu nieszczęścia,
ukryje mnie w głębi swego przybytku,
wydźwignie mnie na skałę.
6 Już teraz głowa moja się podnosi
nad nieprzyjaciół, co wokół mnie stoją.
Złożę w Jego przybytku
ofiary radości,
zaśpiewam i zagram Panu.

7 Usłysz, Panie, głos mój - wołam:
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie!
8 * O Tobie mówi moje serce: «Szukaj Jego oblicza!»
Szukam, o Panie, Twojego oblicza;
9 swego oblicza nie zakrywaj przede mną,
nie odpędzaj z gniewem swojego sługi!
Ty jesteś moją pomocą,
więc mnie nie odrzucaj i nie opuszczaj mnie,
Boże, moje Zbawienie!
10 Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka,
to jednak Pan mnie przygarnie.
11 Panie, naucz mnie Twojej drogi,
prowadź mnie ścieżką prostą,
ze względu na mych wrogów!
12 Nie wydawaj mnie na łaskę moich nieprzyjaciół,
bo przeciw mnie powstali kłamliwi świadkowie
i ci, którzy dyszą gwałtem.
13 Wierzę, iż będę oglądał dobra Pańskie
w ziemi żyjących*.
14 Ufaj Panu, bądź mężny,
niech się twe serce umocni, ufaj Panu!

PSALM 28(27)*
Błaganie i dziękczynienie
1 Dawidowy.
Do Ciebie, Panie, wołam, Skało moja*,
nie bądź wobec mnie głuchy,
bym wobec Twego milczenia nie stał się
jak ci, którzy zstępują do grobu.
2 Usłysz głos mego błagania,
gdy wołam do Ciebie,
gdy wznoszę ręce
do świętego przybytku Twego.
3 Nie gub mnie z występnymi
i z tymi, co czynią nieprawość,
co rozmawiają przyjaźnie z bliźnimi,
a w duszy żywią zły zamiar.
4 Odpłać im według ich czynów
i według złości ich postępków!
Według dzieła ich rąk im odpłać,
oddaj im własnymi ich czynami!*
5 Skoro nie zważają na czyny Pana
ani na dzieła rąk Jego:
niechaj On ich zniszczy, a nie odbuduje!

6 Błogosławiony Pan, usłyszał bowiem
głos mego błagania,
7 Pan moją mocą i tarczą!
Moje serce Jemu zaufało:
Doznałem pomocy, więc moje serce się cieszy
i pieśnią moją Go sławię.
8 Pan jest mocą zbawczą dla swojego ludu,
twierdzą zbawienia dla swego pomazańca.
9 Ocal Twój lud
i błogosław Twemu dziedzictwu,
bądź im pasterzem, [na ręku] nieś ich na wieki*.

PSALM 29(28)*
Majestat Boga wśród burzy
1 Psalm. Dawidowy.
Przyznajcie Panu, synowie Boży*,
przyznajcie Panu chwałę i potęgę!
2 Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia,
na świętym dziedzińcu* uwielbiajcie Pana!

3 Głos Pański* ponad wodami,
zagrzmiał Bóg majestatu:
Pan ponad wodami niezmierzonymi!
4 Głos Pana pełen potęgi!
Głos Pana pełen dostojeństwa!
5 Głos Pana łamie cedry,
Pan łamie cedry Libanu*,
6 sprawia, że Liban skacze niby cielec
i Sirion niby młody bawół*.

7 Głos Pana rozsiewa ogniste strzały,
8 głos Pana wstrząsa pustynią,
Pan wstrząsa pustynią Kadesz.
9 Głos Pana zgina dęby,
ogałaca lasy*:
a w Jego pałacu wszystko woła: «Chwała!»

10 Pan zasiadł [na tronie] nad potopem
i Pan zasiada jako Król na wieki.
11 Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi,
niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem*.

PSALM 30(29)*
Podzięka za wybawienie od śmierci
1 Psalm. Pieśń na uroczystość poświęcenia świątyni. Dawidowy.
2 Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił
i nie uradowałeś mych wrogów z mojego powodu.
3 Panie, mój Boże,
do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił.
4 Panie, dobyłeś mnie z Szeolu*,
przywróciłeś mnie do życia spośród schodzących do grobu.
5 Śpiewajcie Panu psalm wy, co Go miłujecie,
wychwalajcie pamiątkę Jego świętości!
6 Gniew Jego* bowiem trwa tylko przez chwilę,
a Jego łaskawość - przez całe życie.
Płacz nadchodzi z wieczora,
a rankiem okrzyki radości.

7 A ja powiedziałem pewny siebie:
«Nigdy się nie zachwieję».
8 Z łaski Twojej, Panie, uczyniłeś mnie niezdobytą górą,
a gdy ukryłeś swe oblicze*, ogarnęła mnie trwoga.
9 Wołam do Ciebie, Panie,
błagam Boga mego o miłosierdzie:
10 «Jaki będzie pożytek z krwi mojej,
z mojego zejścia do grobu?
Czyż proch Cię będzie wysławiał
albo rozgłaszał Twą wierność?*

11 Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną;
bądź, Panie, dla mnie wspomożycielem!»
12 Biadania moje zmieniłeś mi w taniec;
wór* mi rozwiązałeś, opasałeś mnie radością,
13 by moje serce nie milknąc psalm Tobie śpiewało.
Boże mój, Panie, będę Cię wysławiał na wieki.

PSALM 31(30)*
Błaganie w ucisku i dziękczynienie
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Panie, do Ciebie się uciekam,
niech nigdy nie doznam zawodu;
wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości!
3 Skłoń ku mnie ucho,
pośpiesz, aby mnie ocalić.
Bądź dla mnie skałą mocną*,
warownią, aby mnie ocalić.
4 Ty bowiem jesteś dla mnie skałą i twierdzą;
przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie!
5 Wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie*,
bo Ty jesteś moją ucieczką.
6 W ręce Twoje powierzam ducha mojego*:
Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże wierny!
7 Nienawidzisz* tych, którzy czczą marne bóstwa,
ja natomiast pokładam ufność w Panu.
8 Weselę się i cieszę z Twojej łaski,
boś wejrzał na moją nędzę,
uznałeś udręki mej duszy
9 i nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciela,
postawiłeś me stopy na miejscu przestronnym.

10 Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku,
od smutku słabnie me oko,
a także moja siła i wnętrzności.
11 Bo zgryzota trawi me życie,
a wzdychanie - moje lata.
Siłę moją zachwiał ucisk*
i kości moje osłabły.
12 Stałem się znakiem hańby dla wszystkich mych wrogów,
dla moich sąsiadów przedmiotem odrazy,
dla moich znajomych - postrachem;
kto mnie ujrzy na ulicy,
ucieka ode mnie.
13 Zapomniano w sercach o mnie jak o zmarłym:
stałem się jak sprzęt wyrzucony.
14 Słyszę bowiem złorzeczenia wielu:
«Trwoga dokoła»*,
gdy przeciw mnie się zbierają,
zamyślają odebrać mi życie.

15 Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie,
mówię: «Ty jesteś moim Bogiem».
16 W Twoim ręku są moje losy: wyrwij mnie
z ręki mych wrogów i prześladowców!
17 Niech zajaśnieje Twoje oblicze* nad Twym sługą:
wybaw mnie w swej łaskawości!
18 Panie, niech nie doznam zawodu, skoro Cię wzywam;
niech się zawiodą występni, niech zamilkną w Szeolu!
19 Niech zaniemówią wargi kłamliwe,
co zuchwale wygadują na sprawiedliwego
z pychą i ze wzgardą.
20 Jakże jest wielka, o Panie, Twoja dobroć,
którą zachowujesz dla tych, co się boją Ciebie,
i okazujesz tym, co w Tobie szukają ucieczki
na oczach synów ludzkich.
21 Ukrywasz ich pod osłoną Twojej obecności*
od spisku mężów,
a w swoim namiocie ich kryjesz
przed sporem języków.
22 Błogosławiony niech będzie Pan, który okazał
cuda swoje i łaski w mieście warownym.
23 Ja zaś powiedziałem przerażony:
«Odcięty jestem od Twoich oczu»*,
lecz Tyś wysłuchał głos mego błagania,
gdy do Ciebie wołałem.
24 Miłujcie Pana, wszyscy, co Go czcicie!
Pan zachowuje wiernych,
a odpłaca z nawiązką tym,
którzy wyniośle postępują.

25 Bądźcie mocni i mężnego serca,
wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!

PSALM 32(31)*
Szczęście płynące z odpuszczenia win
1 Dawidowy. Pieśń pouczająca.
Szczęśliwy* ten, komu została odpuszczona nieprawość,
którego grzech został puszczony w niepamięć.
2 Szczęśliwy człowiek,
któremu Pan nie poczytuje winy,
w którego duszy nie kryje się podstęp.

3 Póki milczałem, schnęły kości moje,
wśród codziennych mych jęków.
4 Bo dniem i nocą ciążyła
nade mną Twa ręka,
język mój ustawał*
jak w letnich upałach.
5 Grzech mój wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: «Wyznaję nieprawość moją wobec Pana»,
a Tyś darował winę mego grzechu*.

6 Toteż każdy wierny będzie się modlił do Ciebie
w czasie potrzeby.
Choćby nawet fale wód uderzały,
jego nie dosięgną*.
7 Tyś dla mnie ucieczką:
z ucisku mnie wyrwiesz,
otoczysz mnie radościami ocalenia.

8 «Pouczę cię i wskażę drogę, którą pójdziesz;
umocnię moje spojrzenie na tobie.
9 Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł:
tylko wędzidłem i uzdą można je okiełznać,
nie zbliżą się inaczej do ciebie»*.

10 Liczne są boleści grzesznika,
lecz łaska ogarnia ufających Panu.
11 Cieszcie się sprawiedliwi i weselcie w Panu,
wszyscy o prawym sercu, wznoście radosne okrzyki!

PSALM 33(32)*
Bóg władcą świata
1 Sprawiedliwi, wołajcie radośnie na cześć Pana,
prawym przystoi pieśń chwały.
2 Sławcie Pana na cytrze,
śpiewajcie Mu przy harfie o dziesięciu strunach.
3 Śpiewajcie Jemu pieśń nową,
pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie!
4 Bo słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło niezawodne*.
5 On miłuje prawo i sprawiedliwość*:
ziemia jest pełna łaskawości Pańskiej.
6 Przez słowo Pana powstały niebiosa
i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego*.
7 On gromadzi wody morskie jak w worze:
oceany umieszcza w zbiornikach*.

8 Niech cała ziemia boi się Pana
i niech się Go lękają wszyscy mieszkańcy świata!
9 Bo On przemówił, a wszystko powstało;
On rozkazał, a zaczęło istnieć*.
10 Pan udaremnia zamiary narodów;
wniwecz obraca zamysły ludów.
11 Zamiar Pana trwa na wieki;
zamysły Jego serca - poprzez pokolenia.

12 Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Pan -
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
13 Pan patrzy z nieba,
widzi wszystkich synów ludzkich*.
14 Spogląda z miejsca, gdzie przebywa,
na wszystkich mieszkańców ziemi:
15 On, który ukształtował każdemu z nich serce*,
On, który zważa na wszystkie ich czyny.

16 Nie uratuje króla liczne wojsko
ani wojownika nie ocali wielka siła.
17 W koniu zwodniczy ratunek
i mimo wielkiej swej siły nie umknie*.
18 Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją,
nad tymi, co ufają Jego łasce,
19 aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.
20 Dusza nasza wyczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
21 W Nim przeto raduje się nasze serce,
ufamy Jego świętemu imieniu.
22 Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie,
według ufności pokładanej w Tobie!

PSALM 34(33)*
Bojaźń Boża źródłem błogosławieństwa
1 Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł wygnany przez niego*.
2 Chcę błogosławić Pana w każdym czasie,
na ustach moich zawsze Jego chwała.
3 Dusza moja będzie się chlubiła w Panu,
niech słyszą pokorni i niech się weselą!
4 Uwielbiajcie ze mną Pana,
imię Jego wspólnie wywyższajmy!
5 Szukałem Pana, a On mnie wysłuchał
i uwolnił od wszelkiej trwogi.
6 Spójrzcie na Niego, promieniejcie radością,
a oblicza wasze nie zaznają wstydu.
7 Oto biedak* zawołał, a Pan go usłyszał,
i wybawił ze wszystkich ucisków.
8 Anioł Pana zakłada obóz warowny*
wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie.
9 Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan,
szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka.
10 Bójcie się Pana, święci Jego,
gdyż bogobojni nie doświadczają biedy.
11 Możni zubożeli i zaznali głodu;
a szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie.
12 Pójdźcie, synowie, słuchajcie mnie*;
nauczę was bojaźni Pańskiej.
13 Jakim ma być człowiek, co miłuje życie
i pragnie dni, by zażywać szczęścia?
14 Powściągnij swój język od złego,
a twoje wargi od słów podstępnych!
15 Odstąp od złego, czyń dobro;
szukaj pokoju, idź za nim!
16 Oczy Pana [zwrócone są] ku sprawiedliwym,
a Jego uszy na ich wołanie.
17 Wołali, a Pan ich wysłuchał
i uwolnił od wszystkich przeciwności.
18 * Oblicze Pana [zwraca się] przeciw źle czyniącym,
by pamięć o nich wygładzić z ziemi.
19 Pan jest blisko skruszonych w sercu
i wybawia złamanych na duchu.
20 Wiele nieszczęść [spada na] sprawiedliwego;
lecz ze wszystkich Pan go wybawia.
21 Strzeże On wszystkich jego kości:
ani jedna z nich nie ulegnie złamaniu*.
22 Zło sprowadza śmierć na przewrotnego,
wrogów sprawiedliwego spotka kara.
23 Pan uwalnia dusze sług swoich,
nie dozna kary, kto się doń ucieka.

PSALM 35(34)*
Wołanie o pomoc przeciw niewdzięcznikom
1 Dawidowy.
Wystąp, Panie, przeciw tym, co walczą ze mną,
uderz na moich napastników!
2 Pochwyć tarczę i puklerz
i powstań mi na pomoc.
3 Rzuć włócznią i toporem*
na moich prześladowców;
powiedz mej duszy:
«Jam twoim zbawieniem».
4 Niech się zmieszają i niech się zawstydzą
ci, co na życie me czyhają;
niech się cofną zawstydzeni
ci, którzy zamierzają mi szkodzić.
5 Niech będą jak plewy na wietrze,
gdy będzie ich gnał anioł Pański*.
6 Niech droga ich będzie ciemna i śliska,
gdy anioł Pański będzie ich ścigał.
7 Bez przyczyny bowiem zastawili na mnie sieć swoją,
bez przyczyny dół kopią dla mnie.
8 Niech przyjdzie na nich zagłada niespodziana,
a sidło, które zastawili, niech ich pochwyci;
niechaj sami wpadną w dół, który wykopali*.
9 A moja dusza będzie radować się w Panu,
będzie się weselić z Jego ratunku.
10 Wszystkie moje kości* powiedzą:
«Któż, o Panie, podobny do Ciebie,
który wyrywasz biedaka z mocy silniejszego,
z mocy grabieżcy - [biedaka] i nędzarza».

11 Powstają fałszywi świadkowie,
pytają o to, czego nie wiem.
12 Płacili mi złem za dobro,
czyhali na moje życie.
13 A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem,
umartwiałem się postem
i moja modlitwa wracała do mojego łona*,
14 jak po stracie przyjaciela czy brata.
Chodziłem jak w żałobie po matce
sczerniały* i pochylony.
15 Lecz kiedy się chwieję, z radością się zbiegają,
przeciwko mnie się schodzą
obcy, których nie znałem,
szarpią mnie bez przerwy,
16 napastują i szydzą ze mnie,
zgrzytając przeciw mnie zębami.
17 Jak długo, Panie, będziesz na to patrzeć?
Wyrwij moje życie tym, co ryczą,
lwom - moje jedyne dobro!*
18 Będę składał Ci dzięki w wielkim zgromadzeniu,
będę Cię chwalił wśród licznego ludu.
19 Niech wrogowie zakłamani nie cieszą się ze mnie;
nienawidzący mnie bez powodu* mrugają oczami.
20 Bo nie mówią o tym, co służy pokojowi,
a dla spokojnych w kraju
obmyślają zdradliwe plany.
21 I otwierają przeciw mnie swe usta,
wołają: «Ha, ha, ha,
widzieliśmy na własne oczy!»*
22 Widziałeś, Panie, zatem nie milcz,
o Panie, nie bądź ode mnie daleko!
23 Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa,
w mojej sprawie, mój Boże i Panie!
24 Osądź mnie, Panie, Boże mój, w Twej sprawiedliwości;
niech się nie cieszą oni nade mną.
25 Niech nie pomyślą w swym sercu:
«Ha, tegośmy chcieli!»
Niechaj nie powiedzą: «Otośmy go pożarli».
26 Niech się zmieszają i wszyscy razem zawstydzą,
co się cieszą z moich nieszczęść;
niech się okryją wstydem i wzgardą,
którzy przeciwko mnie się podnoszą.
27 A sprzyjający mej sprawie niech się radują i cieszą,
i mówią zawsze:
«Wielki jest Pan, który chce
pomyślności swojego sługi».
28 A język mój będzie głosił Twoją sprawiedliwość
i nieustannie Twą chwałę.

PSALM 36(35)*
O przewrotności człowieka i o Bożej Opatrzności
1 Kierownikowi chóru. Dawida, sługi Pańskiego.
2 Nieprawość* mówi do bezbożnika
w głębi jego serca;
bojaźni Boga nie ma przed jego oczyma.
3 Bo jego własne oczy [zbyt] mu schlebiają,
by znaleźć swą winę i ją znienawidzić*.
4 Słowa jego ust to nieprawość i podstęp,
zaniechał mądrości i czynienia dobrze.
5 Na swoim łożu* zamyśla nieprawość,
wkracza na niedobrą drogę,
nie stroni od złego.

6 Łaskawość Twoja, Panie, dosięga nieba,
a Twoja wierność samych obłoków.
7 Twoja sprawiedliwość - jak najwyższe góry;
Twoje wyroki - jak Wielka Otchłań:
niesiesz, Panie, ocalenie ludziom i zwierzętom.
8 Jak cenna jest Twoja łaska,
synowie ludzcy przychodzą do Ciebie*,
chronią się w cieniu Twych skrzydeł:
9 sycą się tłuszczem Twojego domu,
poisz ich potokiem Twoich rozkoszy*.
10 Albowiem w Tobie jest źródło życia
i w Twej światłości oglądamy światłość*.

11 Zachowaj łaskę Twą dla tych, co Ciebie znają,
i sprawiedliwość Twą dla prawych sercem!
12 Niech mnie nie dogoni stopa pyszałka
i ręka grzesznika niech mnie nie płoszy!
13 <Oto> czyniący nieprawość runęli:
zostali powaleni i nie mogą powstać.

PSALM 37(36)*
Los złych i dobrych
1 Dawidowy.
Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców
ani nie zazdrość niesprawiedliwym*,
2 bo znikną tak prędko jak trawa
i zwiędną jak świeża zieleń*.
3 Miej ufność w Panu i postępuj dobrze,
mieszkaj w ziemi i zachowaj wierność*.
4 Raduj się w Panu,
a On spełni pragnienia twego serca.
5 Powierz Panu swoją drogę
i zaufaj Mu: On sam będzie działał
6 i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło,
a słuszność twoja - jak południe.
7 Upokórz się przed Panem i Jemu zaufaj!
Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze,
na człowieka, co obmyśla zasadzki.
8 Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość;
nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu.
9 Złoczyńcy bowiem wyginą,
a ufający Panu
posiądą ziemię*.
10 Jeszcze chwila, a nie będzie przestępcy:
spojrzysz na jego miejsce, a już go nie będzie.
11 Natomiast pokorni posiądą ziemię*
i będą się rozkoszować wielkim pokojem.
12 Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny
i zgrzyta na niego zębami.
13 Pan śmieje się z niego*,
bo widzi, że jego dzień nadchodzi.
14 Występni dobywają miecza,
łuk swój napinają,
by powalić biedaka i nieszczęśliwego,
by zabić tych, których droga jest prosta.
15 Ich miecz przeszyje własne ich serca*,
a ich łuki zostaną złamane.
16 Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy,
niż wielkie bogactwo występnych,
17 bo ramiona występnych będą połamane,
a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.
18 Pan zna dni nienagannych,
a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki;
19 w czasie klęski nie zaznają wstydu,
a we dni głodu będą syci.
20 Występni natomiast poginą;
wrogowie Pana
jak krasa łąk zwiędną,
jak dym się rozwieją*.
21 Występny pożycza, ale nie zwraca,
a sprawiedliwy lituje się i obdarza.
22 Błogosławieni przez Pana posiądą ziemię,
przeklęci przez Niego* będą wyniszczeni.
23 Pan umacnia kroki człowieka
i w jego drodze ma upodobanie.
24 A choćby upadł, to nie będzie leżał,
bo rękę jego Pan podtrzymuje*.
25 Byłem dzieckiem i jestem już starcem,
a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu
ani potomstwa jego, by o chleb żebrało.
26 Lituje się on w każdym czasie i pożycza;
potomstwo jego stanie się błogosławieństwem*.
27 Odstąp od złego, czyń dobro,
abyś mógł mieszkać na wieki*,
28 bo Pan miłuje sprawiedliwość
i nie opuszcza swych świętych;
nikczemni wyginą,
a potomstwo występnych będzie wytępione.
29 Sprawiedliwi posiądą ziemię
i będą mieszkać na niej na zawsze.
30 Usta sprawiedliwego głoszą mądrość
i język jego mówi to, co słuszne.
31 Prawo jego Boga jest w jego sercu,
a jego kroki się nie zachwieją.
32 Występny czatuje na sprawiedliwego
i usiłuje go zabić,
33 lecz Pan nie zostawia go w jego ręku
i nie pozwala skazać, gdy stanie przed sądem.
34 Miej nadzieję w Panu i strzeż Jego drogi,
a On cię wyniesie, abyś posiadł ziemię;
zobaczysz zagładę występnych.
35 Widziałem, jak występny się pysznił
i rozpierał się jak cedr zielony*.
36 Przeszedłem obok, a już go nie było;
szukałem go, lecz nie można było go znaleźć.
37 Strzeż uczciwości, przypatruj się prawości*,
bo w końcu osiągnie [ten] człowiek pomyślność*.
38 Wszyscy zaś grzesznicy będą wyniszczeni,
potomstwo występnych wyginie.
39 Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana;
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
40 Pan ich wspomaga, wyzwala;
wyzwala ich od występnych i zachowuje,
do Niego bowiem się uciekają.

PSALM 38(37)*
Błaganie nieszczęśliwego grzesznika
1 Psalm Dawidowy. Dla wspomnienia.
2 Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie*
i nie karz mnie w Twej zapalczywości!
3 Utkwiły bowiem we mnie Twoje strzały
i ręka Twoja zaciążyła nade mną.
4 Nie ma w mym ciele nic zdrowego na skutek Twego zagniewania,
nic nietkniętego w mych kościach* na skutek mego grzechu.
5 Bo winy moje przerosły moją głowę,
gniotą mnie jak ciężkie brzemię.

6 Cuchną, ropieją me rany*
na skutek mego szaleństwa.
7 Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony,
przez cały dzień chodzę smutny.
8 Bo ogień trawi moje lędźwie
i w moim ciele nie ma nic zdrowego.
9 Jestem nad miarę wyczerpany i złamany;
skowyczę, bo jęczy moje serce*.

10 Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie
i moje wzdychanie nie jest przed Tobą ukryte.
11 Serce się me we mnie trzepoce: moc mnie opuściła,
zawodzi nawet światło moich oczu.
12 Przyjaciele moi i sąsiedzi stronią od mojej choroby
i moi bliscy stoją z daleka*.
13 Ci, którzy czyhają na moje życie, zastawiają sidła,
ci, którzy źle mi życzą, mówią przewrotnie
i przez cały dzień obmyślają podstępy.

14 A ja nie słyszę - jak głuchy;
i jestem jak niemy, co ust nie otwiera*.
15 I stałem się jak człowiek, co nie słyszy;
i nie ma w ustach odpowiedzi.
16 Bo Tobie ufam, o Panie!
Ty odpowiesz, Panie, Boże mój!
17 Mówię bowiem: «Niech się ze mnie nie cieszą;
gdy moja noga się chwieje, niech się nie wynoszą nade mnie!»

18 Bo jestem bardzo bliski upadku
i ból mój jest zawsze przede mną.
19 Ja przecież wyznaję moją winę
i trwożę się moim grzechem.
20 Lecz silni są ci, co bez powodu mi się sprzeciwiają,
i liczni, którzy oszczerczo mnie nienawidzą*.
21 Ci, którzy złem odpłacają za dobro,
za to mi grożą, że idę za dobrem.
22 Nie opuszczaj mnie, Panie,
mój Boże, nie bądź daleko ode mnie!
23 Spiesz mi na pomoc,
Zbawienie moje - o Panie!

PSALM 39(38)*
Jęk ciężko utrapionego
1 Kierownikowi chóru, Jedutunowi*. Psalm. Dawidowy.
2 Rzekłem: «Będę pilnował dróg moich,
abym nie zgrzeszył językiem;
nałożę na usta wędzidło,
dopóki naprzeciw mnie jest występny».
3 Oniemiałem, zamilkłem
pozbawiony szczęścia,
lecz moja boleść wzmogła się na nowo.
4 Serce w mym wnętrzu rozgorzało;
gdy rozważałem, zapłonął w nim ogień*:
język mój przemówił.

5 O Panie, mój kres pozwól mi poznać
i jaka jest miara dni moich,
bym wiedział, jak jestem znikomy.
6 * Oto wymierzyłeś moje dni tylko na kilka piędzi,
i życie moje jak nicość przed Tobą.
Doprawdy, życie wszystkich ludzi jest marnością.
7 Człowiek jak cień przemija,
na próżno tyle się niepokoi,
gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze.
8 A teraz w czym mam pokładać nadzieję, o Panie?
W Tobie jest moja nadzieja.
9 Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości,
nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca!
10 Zamilkłem, ust mych nie otwieram:
Ty bowiem [to] sprawiłeś.
11 Odwróć ode mnie Twe ciosy:
ginę pod uderzeniem Twej ręki*.
12 Za winę chłoszczesz człowieka karaniem,
jak mól obracasz wniwecz to, czego pożąda.
Doprawdy, każdy człowiek jest marnością.

13 Usłysz, o Panie, moją modlitwę,
i wysłuchaj mego wołania;
na moje łzy nie bądź nieczuły,
bo gościem jestem u Ciebie,
przechodniem - jak wszyscy moi przodkowie*.
14 Odwróć oczy ode mnie*, niech doznam radości,
zanim odejdę i mnie nie będzie.

PSALM 40(39)*
Dziękczynienie i prośba
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.
2 Złożyłem w Panu całą nadzieję;
On schylił się nade mną
i wysłuchał mego wołania.
3 Wydobył mnie z dołu zagłady
i z kałuży błota*,
a stopy moje postawił na skale
i umocnił moje kroki.
4 I włożył w moje usta śpiew nowy,
pieśń dla naszego Boga.
Wielu zobaczy i przejmie ich trwoga,
i położą swą ufność w Panu.
5 Szczęśliwy mąż, który złożył
swą nadzieję w Panu,
a nie idzie za pyszałkami
i za zwolennikami kłamstwa*.
6 Wiele Ty uczyniłeś
swych cudów, Panie, Boże mój,
a w zamiarach Twoich wobec nas
nikt Ci nie dorówna.
I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć,
będzie ich więcej niżby można zliczyć.
7 * Nie chciałeś ofiary krwawej ani obiaty,
lecz otwarłeś mi uszy;
całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś.
8 Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę;
w zwoju księgi o mnie napisano:
9 Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę,
a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu»*.
10 Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu;
oto nie powściągałem warg moich - Ty wiesz, o Panie.
11 Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca.
Głosiłem Twoją wierność i pomoc.
Nie taiłem Twej łaski ani Twej wierności
przed wielkim zgromadzeniem.
12 A Ty, o Panie, nie wstrzymuj
wobec mnie Twego miłosierdzia;
łaska Twa i wierność
niech mnie zawsze strzegą!

13 * Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia,
których nie ma liczby,
winy moje mnie ogarnęły,
a gdybym mógł je widzieć,
byłyby liczniejsze niż włosy na mej głowie,
więc we mnie serce ustaje.
14 Panie, racz mnie wybawić;
Panie, pospiesz mi na pomoc!
15 Niech się zmieszają i razem okryją rumieńcem
ci, co na życie me czyhają, aby je odebrać.
Niech się cofną zawstydzeni
ci, którzy z niedoli mojej się weselą.
16 Niech osłupieją hańbą okryci,
którzy mi mówią: «Ha, ha!»*
17 Niech się radują i weselą w Tobie
wszyscy, co Ciebie szukają
i niech zawsze mówią: «Pan jest wielki»*
ci, którzy pragną Twojej pomocy.
18 Ja zaś jestem ubogi i nędzny,
ale Pan troszczy się o mnie.
Ty jesteś wspomożycielem moim i wybawcą;
Boże mój, nie zwlekaj!

PSALM 41(40)*
W ciężkiej chorobie
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym <i o nędzarzu>*,
w dniu nieszczęścia Pan go ocali.
3 Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu,
uczyni szczęśliwym na ziemi
i nie wyda go wściekłości jego wrogów.
4 Pan go pokrzepi na łożu boleści:
podczas choroby poprawi całe jego posłanie*.
5 Mówię: «O Panie, zmiłuj się nade mną;
uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!»
6 Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie:
«Kiedyż on umrze i zginie jego imię?»
7 A jeśli przychodzi któryś odwiedzić, mówi puste słowa,
w sercu swym złość gromadzi,
a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada ją.
8 Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą
i obmyślają moją zgubę:
9 «Zaraza złośliwa nim zawładnęła»*
i «Już nie wstanie ten, co się położył».
10 Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem
i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę*.

11 Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie,
abym im odpłacił.
12 Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy,
że mój wróg nie odniesie nade mną triumfu.
13 A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości
i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.
14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
od wieku aż po wiek!
Amen, amen*.

KSIĘGA DRUGA
PSALM 42(41)* i 43(42)*
Tęsknota za Bogiem i świątynią z prośbą o powrót do świątyni
1 Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha.
2 Jak łania pragnie
wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie
Ciebie, Boże!
3 Dusza moja pragnie Boga,
Boga żywego:
kiedyż więc przyjdę i ujrzę
oblicze Boże?
4 Łzy stały się dla mnie chlebem
we dnie i w nocy,
gdy mówią mi co dzień:
«Gdzie jest twój Bóg?»*
5 Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie,
ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu*,
do domu Bożego,
wśród głosów radości i dziękczynienia
w świątecznym orszaku.
6 Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,
i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać:
Zbawienie mego oblicza
7 i mojego Boga.
A we mnie samym dusza jest zgnębiona,
przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu
i z ziemi Hermonu, i z góry Misar*.
8 Głębia przyzywa głębię
hukiem Twych potoków.
Wszystkie twe nurty i fale
nade mną się przewalają*.
9 Za dnia udziela mi
Pan swojej łaski,
a w nocy Mu śpiewam,
sławię Boga mego życia.
10 Mówię do Boga: Moja Skało*,
czemu zapominasz o mnie?
Czemu chodzę smutny,
gnębiony przez wroga?
11 Kości we mnie się kruszą,
gdy lżą mnie przeciwnicy,
gdy cały dzień mówią do mnie:
«Gdzie jest twój Bóg?»*

12 Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,
i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać:
Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.

PSALM 43(42)
1 Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość
i broń mojej sprawy
przeciw ludowi, co nie zna litości;
wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego!
2 Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki,
dlaczego mnie odrzuciłeś?
Czemu chodzę smutny
gnębiony przez wroga?
3 Ześlij światłość swoją i wierność swoją:
niech one mnie wiodą
i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę*
i do Twych przybytków!
4 I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest moim weselem.
Radośnie będę Cię chwalił przy wtórze harfy,
Boże, mój Boże!

5 Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,
i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać:
Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.

PSALM 44(43)*
Błaganie odrzuconego chwilowo Izraela
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca.
2 Boże, słyszeliśmy na własne uszy:
ojcowie nasi nam opowiedzieli
o czynie, którego za ich dni dokonałeś,
za dni starożytnych.
3 Ty własną ręką
wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś*,
starłeś narody, a im dałeś przestrzeń.
4 Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem
ani ich nie ocaliło własne ramię,
lecz prawica i ramię Twoje,
i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
5 Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem,
który Jakubowi* zapewniałeś ocalenie.
6 Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów
i naszych napastników depczemy* w imię Twoje.
7 Bo nie zaufałem mojemu łukowi
ani mój miecz mnie nie ocalił;
8 lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów
i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą.
9 W każdym czasie chlubimy się Bogiem
i sławimy bez przerwy Twe imię.

10 A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś,
i nie wyruszasz już z naszymi wojskami;
11 sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem,
a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
12 Na rzeź nas wydałeś jak owce
i rozproszyłeś nas między pogan*.
13 Swój lud sprzedałeś za bezcen*
i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.
14 * Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom,
na śmiech i urąganie naszego otoczenia.
15 Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan,
ludy potrząsają głową nad nami.
16 Wciąż przede mną jest moja zniewaga
i wstyd mi twarz okrywa,
17 na głos miotającego obelgi i szyderstwa,
wobec wroga i mściciela.

18 Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie
i nie złamaliśmy Twego przymierza,
19 ani serce nasze się nie odwróciło
i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
20 kiedy nas starłeś w miejscu szakali*
i okryłeś nas mrokiem.
21 Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego
i wyciągali ręce do obcego boga,
22 czyżby Bóg tego nie dostrzegł,
On, który zna tajniki serca?*
23 Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują,
mają nas za owce na rzeź przeznaczone*.
24 Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie?
Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
25 Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze?*
Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
26 Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu,
a ciało do ziemi*.
27 Powstań, przyjdź nam na pomoc
i wyzwól nas przez swą łaskawość!

PSALM 45(44)*
Weselna pieśń dla Pomazańca Bożego
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilie...». Synów Koracha. Pieśń pouczająca. Pieśń miłosna.
2 Z mego serca tryska piękne słowo:
utwór mój głoszę dla króla;
mój język jest jak rylec biegłego pisarza.
3 Tyś najpiękniejszy z synów ludzkich*,
wdzięk rozlał się na twoich wargach:
przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki.
4 Bohaterze, przypasz do biodra swój miecz,
swą chlubę i ozdobę!
5 Szczęśliwie wstąp
na rydwan w obronie wiary, pokory i sprawiedliwości,
a prawica twoja niech ci wskaże wielkie czyny!*
6 Strzały twoje* są ostre - ludy poddają się tobie -
[trafiają] w serce wrogów króla.
7 Tron Twój, o Boże, trwa wiecznie,
berło Twego królestwa - berło sprawiedliwe.
8 Miłujesz sprawiedliwość, wstrętna ci nieprawość,
dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie
olejkiem radości* hojniej niż równych ci losem;
9 wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem;
płynący z pałaców z kości słoniowej dźwięk lutni raduje ciebie.
10 Córki królewskie wychodzą ci na spotkanie*,
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy*.

11 Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha,
zapomnij o twym narodzie, o domu twego ojca!*
12 Król pragnie twojej piękności:
on jest twym panem; oddaj mu pokłon!
13 I córa Tyru [nadchodzi] z darami;
możni narodów* szukają twych względów.
14 Cała pełna chwały* wchodzi córa królewska;
złotogłów jej odzieniem.
15 W szacie wzorzystej wiodą ją do króla;
za nią dziewice, jej druhny,
wprowadzają do ciebie*.
16 Przywodzą je z radością i z uniesieniem,
przyprowadzają do pałacu króla.
17 Niech twoi synowie zajmą miejsce twych ojców;
ustanów ich książętami po całej ziemi!
18 Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię;
dlatego po wiek wieków sławić cię będą narody*.

PSALM 46(45)*
Bóg naszą mocą
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Na melodię: «Alamot*...». Pieśń.
2 Bóg jest dla nas ucieczką i mocą:
łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach.
3 * Przeto się nie boimy, choćby waliła się ziemia
i góry zapadały w otchłań morza.
4 Niech wody jego burzą się i kipią,
niech góry się chwieją pod jego naporem:
<Pan Zastępów jest z nami,
Bóg Jakuba jest dla nas obroną>*.
5 Odnogi rzeki rozweselają miasto Boże* -
uświęcony przybytek Najwyższego.
6 Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje;
Bóg mu pomoże o brzasku poranka*.
7 Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa.
Głos Jego zagrzmiał - rozpłynęła się ziemia*:
8 Pan Zastępów jest z nami,
Bóg Jakuba jest dla nas obroną.

9 Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,
dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi.
10 On uśmierza wojny aż po krańce ziemi,
On kruszy łuki, łamie włócznie,
tarcze* pali w ogniu.
11 «Zatrzymajcie się, i we Mnie uznajcie Boga
wzniosłego wśród narodów, wzniosłego na ziemi!»
12 Pan Zastępów jest z nami,
Bóg Jakuba jest dla nas obroną.

PSALM 47(46)*
Bóg na tronie królewskim
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie*,
wykrzykujcie Bogu radosnym głosem,
3 bo Pan najwyższy, straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
4 On nam poddaje narody
i ludy rzuca pod nasze stopy*.
5 Wybiera dla nas dziedzictwo -
chlubę Jakuba, którego miłuje.
6 Wstąpił Bóg wśród radosnych okrzyków,
Pan przy dźwięku trąby*.
7 Śpiewajcie <naszemu> Bogu, śpiewajcie;
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie!
8 Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
9 Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie*.
10 Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni* świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.

PSALM 48(47)*
Jerozolima wyzwolona wielbi Boga
1 Pieśń. Psalm. Synów Koracha.
2 Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały
w mieście Boga naszego.
Góra Jego święta,
3 wspaniałe wzgórze,
radością jest całej ziemi;
góra Syjon, kraniec północy*,
jest miastem wielkiego Króla.
4 * Bóg w jego zamkach
okazuje się obroną.
5 Oto bowiem złączyli się królowie
i razem natarli.

6 Zaledwie ujrzeli, zdrętwieli,
zmieszali się i uciekli.
7 Drżenie ich tam chwyciło
jak bóle kobietę, gdy rodzi,
8 takie - jak kiedy wiatr wschodni
druzgoce okręty z Tarszisz.
9 Jakeśmy słyszeli, tak i zobaczyli,
w mieście Pana Zastępów,
w mieście Boga naszego:
Bóg je umacnia na wieki.

10 O Boże, rozważamy Twoją łaskawość
we wnętrzu Twojej świątyni.
11 Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja
sięga po krańce ziemi.
Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.
12 Niech się weseli góra Syjon,
niech się radują córki* Judy
z powodu Twoich wyroków!
13 * Obchodźcie Syjon dokoła,
policzcie jego baszty.
14 Przypatrzcie się jego murom,
oglądajcie jego warownie,
by opowiedzieć przyszłym pokoleniom,
15 że Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków
i że On nas będzie prowadził*.

PSALM 49(48)*
Zagadka powodzenia bezbożnych
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Słuchajcie tego, wszystkiego narody,
nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
3 wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni,
bogaty na równi z ubogim!
4 Moje usta wypowiedzą mądrość*,
a rozmyślanie mego serca - roztropność.
5 Nakłonię mego ucha ku przypowieści,
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę*.

6 Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli,
gdy otacza mnie złość podstępnych,
7 którzy ufają swoim dostatkom
i chełpią się z ogromu swych bogactw?
8 Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić
ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
9 - jego życie jest zbyt kosztowne
i nie zdarzy się to nigdy* -
10 by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
11 [Każdy] bowiem widzi: mędrcy umierają,
tak jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym swoje bogactwa.
12 Groby są ich domami na wieki,
ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia,
choć imionami swymi nazywali ziemie.
13 Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku,
przyrównany jest do bydląt, które giną*.

14 Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie,
i [taka] przyszłość miłośników własnej mowy.
15 Do Szeolu są gnani jak owce,
pasie ich śmierć*, zejdą prosto do grobu,
serca prawych zapanują nad nimi,
rano zniknie ich postać,
Szeol ich mieszkaniem.
16 Lecz Bóg wyzwoli moją duszę
z mocy Szeolu, bo mię zabierze*.
17 Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci,
jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:
18 bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie,
a jego zamożność nie pójdzie za nim*.
19 I chociaż w życiu sobie pochlebia:
«Będą cię sławić, że dobrześ się urządził»,
20 musi iść do pokolenia swych przodków,
do tych, co na wieki nie zobaczą światła*.
21 Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia,
przyrównany jest do bydląt, które giną.

PSALM 50(49)*
O prawdziwej czci Boga
1 Psalm. Asafowy.
Przemówił Pan, Bóg nad bogami,
i zawezwał ziemię*
od wschodu do zachodu słońca.
2 Bóg zajaśniał z Syjonu, korony piękności.
3 Bóg nasz przybył i nie milczy:
przed Nim ogień trawiący,
wokół Niego szaleje nawałnica.
4 Wzywa On z góry niebo
i ziemię, by lud swój sądzić.
5 «Zgromadźcie Mi moich umiłowanych,
którzy zawarli ze Mną przymierze przez ofiarę»*.
6 Niebiosa zwiastują Jego sprawiedliwość,
albowiem sam Bóg jest sędzią.

7 «Posłuchaj, mój ludu, chcę przemawiać
i świadczyć przeciw tobie, Izraelu:
Ja jestem Bogiem, Bogiem twoim.
8 Nie oskarżam cię o twe ofiary,
bo twoje całopalenia zawsze są przede Mną.
9 Nie chcę przyjmować cielca z twego domu
ni kozłów ze stad twoich,
10 bo do Mnie należy cała zwierzyna po lasach,
tysiąc zwierząt na moich górach.
11 Znam całe ptactwo powietrzne,
i do Mnie należy to, co się porusza na polu.
12 Gdybym był głodny, nie musiałbym tobie mówić,
bo mój jest świat i to, co go napełnia.
13 Czy będę jadł mięso cielców
albo pił krew kozłów?*
14 Złóż Bogu ofiarę dziękczynną
i wypełnij swe śluby złożone Najwyższemu,
15 wtedy wzywaj Mnie w dniu utrapienia:
Ja cię uwolnię, a ty Mnie uwielbisz».

16 A do grzesznika Bóg mówi:
«Czemu wyliczasz moje przykazania
i masz na ustach moje przymierze*
17 ty, co nienawidzisz karności
i moje słowa rzuciłeś za siebie?
18 Ty widząc złodzieja, razem z nim biegniesz
i trzymasz z cudzołożnikami.
19 W złym celu otwierasz usta,
a język twój knuje podstępy.
20 Zasiadłszy, przemawiasz przeciw swemu bratu,
znieważasz syna swojej matki.
21 Ty to czynisz, a Ja mam milczeć?
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie?
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy*.
22 Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu,
bym nie porwał, a nie byłoby komu zbawić.
23 Kto składa Mi ofiarę dziękczynną, ten Mi cześć oddaje,
a postępującym bez skazy ukażę Boże zbawienie».

PSALM 51(50)*
Wezwanie i prośba pokutnika
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida,
2 gdy przybył do niego prorok
Natan po jego grzechu z Batszebą*.
3 Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
4 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!

5 Uznaję bowiem moją nieprawość,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
6 Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku
i prawym w swoim osądzie*.
7 Oto zrodzony jestem w przewinieniu
i w grzechu poczęła mnie matka*.
8 Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie,
naucz mnie tajników mądrości*.

9 Pokrop mnie hizopem*, a stanę się czysty,
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
10 Spraw, bym usłyszał radość i wesele:
niech się radują kości, któreś skruszył!
11 Odwróć oblicze swe od moich grzechów
i wymaż wszystkie moje przewinienia!
12 Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!*
13 Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego!*
14 Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ochoczym!

15 Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich
i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
16 Od krwi* uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco:
niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
17 Otwórz moje wargi, Panie,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
18 Ty się bowiem nie radujesz ofiarą
i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał*.
19 Moją ofiarą, Boże, duch skruszony,
nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.

20 * Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci:
odbuduj mury Jeruzalem!
21 Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia,
wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

PSALM 52(51)*
Przeciw oszczercy
1 Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Dawidowa.
2 Gdy Edomita Doeg przybył i zawiadomił Saula w słowach: «Dawid wszedł do domu Achimeleka»*.
3 Dlaczego złością się chełpisz,
przemożny niegodziwcze?*
Przez cały dzień
4 zamyślasz zgubę,
twój język jest jak ostra brzytwa,
sprawco podstępu.
5 Miłujesz bardziej zło niż dobro,
bardziej kłamstwo niż mowę sprawiedliwą.
6 Miłujesz wszelkie zgubne mowy,
podstępny języku!

7 Dlatego zniszczy cię Bóg na wieki,
pochwyci cię i usunie z twego namiotu,
wyrwie cię z ziemi żyjących.
8 Ujrzą sprawiedliwi i ulękną się,
a będą śmiali się z niego:
9 «Oto człowiek, który nie uczynił
Boga swoją warownią*,
ale zaufał mnóstwu swych bogactw,
a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie».

10 Ja zaś jak oliwka, co kwitnie w domu Bożym*,
zaufam na wieki łaskawości Boga.
11 Chcę Cię wysławiać na wieki za to, coś uczynił,
i polegać na Twoim imieniu*, bo jest dobre
dla ludzi Tobie oddanych.

PSALM 53(52)*
Powszechne zepsucie
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Machalat». Pieśń pouczająca. Dawidowa.
2 Mówi głupi w swoim sercu:
«Nie ma Boga».
Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają,
nie ma takiego, co dobrze czyni.
3 Bóg spogląda z nieba
na synów ludzkich,
badając, czy jest wśród nich rozumny,
który by szukał Boga.
4 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni,
takiego, co dobrze czyni,
nie ma ni jednego.
5 Czy się nie opamiętają ci, którzy czynią nieprawość,
co lud mój pożerają, jak gdyby chleb jedli,
a nie wzywają Boga?
6 Tam zadrżeli ze strachu,
gdzie strachu nie było,
albowiem Bóg rozproszył kości tych, co cię oblegli;
doznali wstydu*, bo Bóg ich odrzucił.

7 Kto przyniesie z Syjonu zbawienie Izraelowi?
Gdy Bóg odmieni los swego narodu,
Jakub się uraduje, Izrael się ucieszy.

PSALM 54(53)*
Wybaw mnie, Boże!
1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa.
2 Gdy Zifejczycy przybyli do Saula, mówiąc: «Oto Dawid u nas się ukrywa»*.
3 Boże, zbaw mnie, w imię swoje,
swoją mocą broń mojej sprawy!
4 Boże, słuchaj mojej modlitwy,
nakłoń ucha na słowa ust moich!
5 Bo powstają przeciwko mnie pyszni*,
a gwałtownicy czyhają na moje życie;
nie mają Boga przed swymi oczyma.
6 Oto Bóg mi dopomaga,
Pan podtrzymuje me życie.
7 Niechaj zło spadnie na moich przeciwników
i przez wzgląd na Twą wierność zniwecz ich!*
8 Będę Ci chętnie składać ofiarę,
sławić Twe imię, bo ono jest dobre,
9 bo wybawi* mię z wszelkiej udręki,
a moje oko ogląda hańbę moich wrogów.

PSALM 55(54)*
Skarga na wrogów
1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa.
2 Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę
i nie odwracaj się od mojej prośby,
3 zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie!
Szamocę się w moim ucisku,
jęczę
4 pod wpływem głosu nieprzyjaciela,
pod wpływem wołania grzesznika,
bo sprowadzają na mnie niedolę
i napastują mnie w gniewie.
5 Drży we mnie moje serce
i ogarnia mnie lęk śmiertelny.
6 Przychodzą na mnie strach i drżenie
i przerażenie mną owłada.
7 I mówię sobie: gdybym miał skrzydła jak gołąb,
to bym uleciał i spoczął -
8 oto bym uszedł daleko,
zamieszkał na pustyni.
9 Prędko bym wyszukał sobie schronienie
od szalejącej wichury, od burzy*.

10 O Panie, rozprosz,
rozdziel ich języki*;
bo widzę przemoc
i niezgodę w mieście.
11 * Obchodzą je w ciągu dnia i nocy
po jego murach,
a złość i ucisk są w pośrodku niego.
12 Pośrodku niego jest zagłada,
a z jego placu nie znika
krzywda i podstęp.

13 Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel,
z pewnością bym to znosił;
gdybyż przeciw mnie powstawał ten, który mnie nienawidzi,
ukryłbym się przed nim.
14 Lecz jesteś nim ty, równy ze mną,
przyjaciel, mój zaufany,
15 z którym żyłem w słodkiej zażyłości,
chodziliśmy po domu Bożym
w orszaku świątecznym*.
16 Niechaj śmierć na nich spadnie*,
niechaj żywcem zstąpią do Szeolu,
bo w ich mieszkaniach jest wśród nich nikczemność!

17 A ja wołam do Boga
i Pan mnie ocali.
18 Wieczorem, rano i w południe
narzekam i jęczę,
a głosu mego [On] wysłucha.
19 * Ześle pokój - uratuje moje życie
od tych, co na mnie nastają:
bo wielu mam przeciwników.
20 Usłyszy Bóg i poniży ich
Ten, który zasiada na tronie od początku,
bo nie ma dla nich opamiętania
i nie boją się Boga.
21 [Każdy] podnosi ręce na domowników,
umowę swoją łamie.
22 Jego twarz jest gładsza niż masło,
lecz serce gotowe do walki.
Jego mowy łagodniejsze niż olej,
lecz są to obnażone miecze.

23 Zrzuć swą troskę na Pana,
a On cię podtrzyma;
nie dopuści nigdy,
by miał się zachwiać sprawiedliwy.
24 Ty, o Boże, ich wtrącisz
do studni zatracenia;
mężowie krwawi, podstępni
nie dożyją połowy dni swoich,
ja zaś nadzieję pokładam w Tobie.

PSALM 56(55)*
Uciśniony ufa Bogu
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Gołębica z dalekich terebintów». Dawidowy. Miktam. Gdy go Filistyni zatrzymali w Gat*.
2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo czyha na mnie człowiek,
uciska mnie w nieustannej walce.
3 Wrogowie moi nieustannie czyhają na mnie,
tak wielu przeciw mnie walczy.
Podnieś mnie*,
4 ilekroć mnie trwoga ogarnie,
w Tobie pokładam nadzieję.
5 W Bogu uwielbiam Jego słowo,
Bogu ufam, nie będę się lękał:
cóż może mi uczynić człowiek?*
6 Przez cały dzień mi uwłaczają,
przeciw mnie obracają wszystkie swe zamysły.
Ku [mojej] zgubie
7 się schodzą,
śledzą moje kroki,
godzą na moje życie.
8 Za niegodziwość - pomoc dla nich?*
Boże, powal w gniewie narody!
9 Ty zapisałeś moje życie tułacze;
przechowałeś Ty łzy moje w swoim bukłaku:
<czyż nie są spisane w Twej księdze?>*
10 Wtedy wrogowie moi odstąpią
w dniu, gdy Cię wezwę:
po tym poznam, że Bóg jest ze mną.
11 W Bogu uwielbiam Jego słowo,
wielbię słowo Pana.
12 Bogu ufam, nie będę się lękał:
cóż może mi uczynić człowiek?*

13 Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem,
Tobie oddam ofiary pochwalne,
14 bo ocaliłeś moje życie od śmierci
<i moje nogi od upadku>*,
abym chodził przed Bogiem
w światłości życia.

PSALM 57(56)*
W cieniu Bożych skrzydeł
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Nie niszcz*». Dawidowy. Miktam. Gdy [Dawid] zbiegł od Saula do jaskini.
2 Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną,
u Ciebie chronię swe życie:
chronię się pod cień Twoich skrzydeł,
aż przejdzie klęska.
3 Wołam do Boga Najwyższego,
do Boga, który czyni mi dobro.
4 Niech ześle [pomoc] z nieba, niechaj mnie wybawi,
niech hańbą okryje tych, co mnie dręczą;
niechaj ześle Bóg swoją łaskę i wierność.
5 Pośrodku lwów* spoczywam,
co pożerają synów ludzkich.
Ich zęby to włócznie i strzały,
a język ich niby miecz ostry.
6 Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo,
a Twoja chwała ponad całą ziemię!*
7 Zastawili sieć na moje kroki
i zgnębili moje życie.
Przede mną dół wykopali:
sami wpadli do niego*.

8 Serce moje jest mocne, Boże,
mocne serce moje;
zaśpiewam i zagram.
9 Zbudź się, duszo moja,
zbudź, harfo i cytro!
Chcę obudzić jutrzenkę.
10 Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie;
zagram Ci wśród narodów,
11 bo Twoja łaskawość aż do niebios,
a wierność Twoja po chmury!
12 Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo,
a Twoja chwała ponad całą ziemię!

PSALM 58(57)*
Niesprawiedliwi sędziowie
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Nie niszcz». Dawidowy. Miktam.
2 Wielmoże*, czy rzetelnie wydajecie wyroki?
Czy słusznie sądzicie synów ludzkich?
3 Niestety, popełniacie w sercu nieprawość,
wasze ręce w kraju odważają ucisk.

4 Od łona matki występni zeszli na bezdroża,
od urodzenia zbłądzili głosiciele kłamstwa*.
5 Trucizna ich podobna jest do jadu węża,
do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy,
6 aby nie słyszeć głosu zaklinaczy,
głosu czarownika, co biegle zaklina*.

7 * Boże, zetrzyj im zęby w paszczy;
Panie, połam zęby lwiątkom!
8 Niech się rozejdą jak spływające wody,
niech zwiędną jak trawa na drodze*.
9 Niech przeminą jak ślimak, co na drodze się rozpływa*,
jak płód poroniony, co nie widział słońca.
10 Zanim ich ciernie w krzak się rozrosną,
niech powiew burzy go porwie, póki jest zielony*.

11 Sprawiedliwy się cieszy, kiedy widzi karę,
myje swoje nogi we krwi niegodziwca*.
12 A ludzie powiedzą: «Uczciwy ma nagrodę;
doprawdy, jest Bóg, co sądzi na ziemi».

PSALM 59(58)*
Przeciw krwiożerczym wrogom
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Nie niszcz». Dawidowy. Miktam. Gdy Saul wysłał ludzi do pilnowania domu, by Dawida zabić*.
2 Wyrwij mnie, mój Boże, od moich nieprzyjaciół,
chroń mnie od powstających na mnie!
3 Wyrwij mnie od złoczyńców,
i od mężów krwawych* mię wybaw!
4 Bo oto czyhają na moje życie,
możni przeciw mnie spiskują,
a we mnie nie ma zbrodni ani grzechu, o Panie,
5 bez mojej winy przybiegają i napastują.
Obudź się*, wyjdź mi na spotkanie i zobacz,
6 bo Ty, Panie, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela.
Przebudź się, by skarcić wszystkie ludy,
nie miej litości dla wszystkich podłych buntowników*.

7 Wracają wieczorem,
warczą jak psy*
i krążą po mieście.
8 Oto się chełpią swoimi ustami;
na ich wargach obelgi:
«Któż bowiem słyszy?»

9 Lecz Ty, o Panie, z nich się śmiejesz,
szydzisz ze wszystkich pogan*.

10 Będę baczył na Ciebie, Mocy moja,
bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią.
11 W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw,
Bóg sprawia, że mogę patrzeć na [klęskę] moich wrogów.
12 Wytrać ich, o Boże, niech lud mój nie zapomina!
Twoją mocą rozprosz ich i powal,
o Panie, nasza Tarczo!

13 Grzech na ich ustach: to słowo ich warg.
Niech spęta ich własna pycha,
za złorzeczenia i kłamstwa, które rozgłaszają.
14 Wytrać ich w gniewie, wytrać, by już ich nie było*,
by wiedziano, że Bóg króluje w Jakubie
i po krańce ziemi.

15 Wracają wieczorem,
warczą jak psy*
i krążą po mieście.
16 Włóczą się, szukając żeru;
skowyczą*, gdy się nie nasycą.
17 A ja opiewać będę Twą potęgę
i rankiem* będę się weselić z Twojej łaskawości,
bo stałeś się dla mnie warownią
i ucieczką w dniu mego ucisku.
18 Będę śpiewał Tobie, Mocy moja,
bo Ty, o Boże, jesteś moją warownią,
mój łaskawy Boże.

PSALM 60(59)*
Modlitwa po klęsce
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilia Prawa». Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia.
2 Gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Sobą i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli - dwanaście tysięcy* [ludzi].
3 Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas,
rozgniewałeś się, lecz powróć do nas!
4 Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię:
ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje*.
5 Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu,
napoiłeś nas winem oszałamiającym*.
6 Postawiłeś znak* dla tych, co boją się Ciebie,
by uciekali przed łukiem.
7 Aby ocaleli, których Ty miłujesz,
wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas!

8 Bóg przemówił w swojej świątyni*:
«Będę się radował i podzielę Sychem,
a dolinę Sukkot wymierzę.
9 Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses,
Efraim jest szyszakiem mej głowy*,
Juda moim berłem,
10 Moab jest dla Mnie misą do mycia,
na Edom but mój rzucę*,
nad Filisteą będę triumfował».

11 Któż mię wprowadzi do miasta warownego?*
Któż aż do Edomu mię doprowadzi?
12 Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś
i [już] nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
13 Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi,
bo ludzkie ocalenie jest zawodne.
14 W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy:
i On podepcze naszych nieprzyjaciół.

PSALM 61(60)*
Modlitwa wygnańca
1 Kierownikowi chóru. Na instrumentach strunowych. Dawidowy.
2 Słuchaj, o Boże, mojego wołania,
zważ na moją modlitwę!
3 Wołam do Ciebie
z krańców ziemi*,
gdy słabnie moje serce:
na skałę zbyt dla mnie wysoką
wprowadź mnie,
4 bo Ty jesteś dla mnie obroną,
wieżą warowną przeciwko wrogowi.
5 Chciałbym zawsze mieszkać w Twoim przybytku,
uciekać się pod cień Twoich skrzydeł!*

6 Bo Ty, o Boże, wysłuchujesz mych ślubów
i wypełniasz życzenia tych, co się boją Twojego imienia.
7 Przymnażaj dni do dni króla*,
lata jego przedłuż z pokolenia na pokolenia!
8 Niech na wieki króluje przed Bogiem;
ześlij łaskę i wierność, aby go strzegły.
9 Wówczas będę zawsze imię Twe opiewał
i dnia każdego wypełniał me śluby.

PSALM 62(61)*
Bóg jedyną nadzieją
1 Kierownikowi chóru. Według Jedutuna*. Psalm. Dawidowy.
2 Dusza moja spoczywa tylko w Bogu,
od Niego przychodzi moje zbawienie.
3 On jedynie skałą i zbawieniem moim,
twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
4 Dokądże będziecie napadać na człowieka
i wszyscy go przewracać
jak ścianę pochyloną,
jak mur, co się wali?*
5 Oni tylko knują podstępy
i lubią zwodzić;
kłamliwymi ustami swymi błogosławią,
a przeklinają w sercu.

6 Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja,
bo od Niego pochodzi moja nadzieja.
7 On jedynie skałą i zbawieniem moim,
On jest twierdzą moją, więc się nie zachwieję.
8 W Bogu jest zbawienie moje i moja chwała,
skała mojej mocy,
w Bogu moja ucieczka.
9 W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie!
Przed Nim serca wasze wylejcie:
Bóg jest dla nas ucieczką!

10 Synowie ludzcy są tylko jak tchnienie,
synowie mężów - kłamliwi;
na wadze w górę się wznoszą:
wszyscy razem są lżejsi niż tchnienie*.
11 Nie pokładajcie ufności w przemocy
ani się łudźcie na próżno rabunkiem;
do bogactw, choćby rosły,
serc nie przywiązujcie.
12 Bóg raz powiedział,
dwa razy to słyszałem:
Bóg jest potężny.
13 I Ty, Panie, jesteś łaskawy,
bo Ty każdemu oddasz według jego czynów*.

PSALM 63(62)*
Tęsknota za Bogiem i świątynią
1 Psalm Dawidowy. Gdy przebywał na Pustyni Judzkiej*.
2 Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam;
Ciebie pragnie moja dusza,
za Tobą tęskni moje ciało*,
jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody.
3 W świątyni tak się wpatruję w Ciebie,
bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę.
4 Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia,
moje wargi będą Cię sławić.

5 Tak błogosławię Cię w moim życiu:
wzniosę ręce w imię Twoje.
6 Dusza moja się syci niby sadłem i tłustością*,
radosnymi okrzykami warg moje usta Cię chwalą,
7 gdy wspominam Cię na moim posłaniu
i myślę o Tobie podczas moich czuwań.
8 Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł* wołam radośnie:
9 do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.
10 A ci, którzy szukają zguby mojej duszy,
niech zejdą w głębiny ziemi.
11 Niech będą wydani pod miecze
i staną się łupem szakali*.
12 A król niech się raduje w Bogu,
niech chlubi się każdy, który nań przysięga*,
tak niech się zamkną usta mówiących kłamliwie.

PSALM 64(63)*
Bóg sądzi prześladowców
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
2 Boże, słuchaj głosu mego, gdy się żalę;
zachowaj me życie od strachu przed wrogiem.
3 Chroń mnie przed gromadą złoczyńców
i przed zgrają źle postępujących.
4 Oni ostrzą jak miecz swe języki,
a gorzkie słowa kierują jak strzały*,
5 by ugodzić niewinnego z ukrycia,
znienacka strzelają, wcale się nie boją.

6 Umacniają się w złym zamiarze,
zamyślają potajemnie zastawić sidła
i mówią sobie: «Któż nas zobaczy
7 i zgłębi nasze tajemnice?»
Zamach został obmyślony,
ale wnętrze człowieka - serce jest niezgłębione*.

8 Lecz Bóg strzałami w nich godzi,
nagle odnoszą rany,
9 własny język im gotuje upadek:
wszyscy, co ich widzą, potrząsają głowami*.
10 Ludzie zdjęci bojaźnią
sławią dzieło Boga
i rozważają Jego zrządzenia.
11 Sprawiedliwy weseli się w Panu,
do Niego się ucieka,
a wszyscy prawego serca się chlubią.

PSALM 65(64)*
Dziękczynienie za dobrodziejstwa
1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. Pieśń.
2 Ciebie należy wielbić,
Boże, na Syjonie.
Tobie śluby dopełniać,
3 co próśb wysłuchujesz.
* Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik,
4 wyznając nieprawości.
Przygniatają nas nasze przewiny:
Ty je odpuszczasz.
5 Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz:
mieszka on w Twoich pałacach.
Niech nas nasycą dobra Twego domu,
świętość Twojego przybytku!

6 Twoja sprawiedliwość* odpowiada nam cudami,
Boże, nasz Zbawco,
nadziejo wszystkich krańców ziemi
i mórz* dalekich,
7 który swą mocą utwierdzasz góry,
jesteś opasany potęgą,
8 który uśmierzasz burzliwy szum morza,
huk jego fal, zgiełk narodów*.
9 Przejęci są trwogą mieszkańcy krańców ziemi
z powodu Twych znaków.
Ty zaś napełniasz radością podwoje Zachodu i Wschodu*.
10 Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś,
ubogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wodą jest wezbrany,
zboże im przygotowałeś.
Tak przygotowałeś ziemię*:
11 bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby,
deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom.
12 Rok uwieńczyłeś swymi dobrami
i Twoje ślady opływają tłustością*.
13 Stepowe pastwiska są pełne rosy,
a wzgórza przepasują się weselem.
14 Łąki się stroją trzodami,
doliny okrywają się zbożem,
wznoszą okrzyki radości, a nawet śpiewają.

PSALM 66(65)*
Przy ofierze dziękczynnej
1 Kierownikowi chóru. Pieśń. Psalm.
Sławcie Boga z radością, wszystkie ziemie,
2 opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu świetną oddajcie!
3 Powiedzcie Bogu: Jak zadziwiające są Twoje dzieła!
Z powodu wielkiej Twej mocy
muszą Ci schlebiać Twoi wrogowie.
4 Niechaj cała ziemia Cię wielbi
i niechaj śpiewa Tobie,
niech imię Twoje opiewa!
5 Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
dokonał dziwów pośród synów ludzkich!
6 Morze na suchy ląd zamienił;
pieszo przeszli przez rzekę*:
wielce Nim się radujmy!
7 Jego potęga włada na wieki;
oczy Jego śledzą narody*:
niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu!

8 Błogosławcie, ludy, naszemu Bogu
i rozgłaszajcie Jego chwałę,
9 bo On obdarzył życiem naszą duszę,
a nodze naszej nie dał się potknąć.
10 * Albowiem Tyś, Boże, nas doświadczył;
badałeś nas ogniem, jak się bada srebro.
11 Pozwoliłeś nam wejść w pułapkę,
włożyłeś na nasz grzbiet ciężar;
12 kazałeś ludziom deptać nam po głowach,
przeszliśmy przez ogień i wodę:
ale wyprowadziłeś nas na wolność.

13 Wejdę w Twój dom z całopaleniem
i wypełnię to, co ślubowałem Tobie,
14 co wymówiły moje wargi,
co moje usta przyrzekły w ucisku.
15 Złożę Ci w ofierze całopalnej tłuste owce,
razem z wonią [z ofiar] baranów:
ofiaruję Ci krowy i kozły.

16 Wszyscy, co się Boga boicie,
chodźcie i słuchajcie, chcę opowiedzieć,
co uczynił On mojej duszy!*
17 Do Niego wołałem moimi ustami
i chwaliłem Go moim językiem.
18 Gdybym w mym sercu zamierzał nieprawość,
Pan by mnie nie wysłuchał.
19 Lecz Bóg wysłuchał:
dosłyszał głos mojej modlitwy.
20 Błogosławiony Bóg,
co nie odepchnął mej prośby
i nie odjął mi swojej łaskawości.

PSALM 67(66)*
O błogosławieństwo na trud apostolski
1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń.
2 Niech Bóg się zmiłuje nad nami, niech nam błogosławi;
niech zajaśnieje dla nas Jego oblicze!*
3 Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie - pośród wszystkich ludów*.

4 Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody dają Ci chwałę!
5 Niech się narody cieszą i weselą,
że Ty ludami rządzisz sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
6 Niech Ciebie, Boże wysławiają ludy,
niech wszystkie narody dają Ci chwałę!

7 Ziemia wydała swój owoc:
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
8 Niechaj nam Bóg błogosławi
i niech się Go boją
wszystkie krańce ziemi!

PSALM 68(67)*
Triumfalny pochód Boga
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Pieśń.
2 Bóg wstaje, a rozpraszają się Jego wrogowie
i pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą*.
3 Rozwiewają się, jak dym się rozwiewa,
jak wosk się rozpływa przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.

4 A sprawiedliwi się cieszą i weselą
przed Bogiem, i radością się rozkoszują.
5 Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu;
wyrównajcie drogę Temu, co cwałuje na obłokach!*
Jahwe Mu na imię;
radujcie się przed Jego obliczem!

6 Ojcem dla sierot i dla wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
7 Bóg przygotowuje dom dla opuszczonych,
a jeńców prowadzi ku pomyślności*;
na ziemi zeschłej zostają tylko oporni.

8 Boże, gdy szedłeś przed ludem Twoim,
gdy kroczyłeś przez pustynię,
9 ziemia zadrżała,
także niebo zesłało deszcz <przed Bogiem>,
przed obliczem Boga, Boga Izraela*.

10 Zesłałeś, Boże, obfity deszcz,
swe wyczerpane dziedzictwo Ty orzeźwiłeś*.
11 Twoja rodzina, Boże, w nim zamieszkała;
pokrzepiłeś w swej dobroci biednego.
12 Pan wypowiada słowo
do zwiastunów pomyślnych nowin:
«Wielkie wojsko»*.

13 * «Uciekają królowie zastępów, uciekają;
a mieszkanka domu dzieli łupy.
14 Gdy odpoczywali między zagrodami trzody,
skrzydła gołębicy* srebrem się lśniły,
a jej pióra zielonkawym odcieniem złota.
15 Gdy tam Wszechmocny królów rozpraszał,
śniegi spadały na górę Salmon!»*

16 Góry Baszanu - to góry wysokie,
góry Baszanu - to góry urwiste:
17 czemu, góry urwiste*, patrzycie z zazdrością
na górę, gdzie się Bogu spodobało mieszkać,
na której też Bóg będzie mieszkał na zawsze?
18 Rydwanów Bożych jest tysiące tysięcy:
to Pan do świątyni przybywa z Synaju*.
19 Wstąpiłeś na wyżynę, wziąłeś jeńców do niewoli*,
przyjąłeś ludzi jako daninę,
nawet opornych - do Twej siedziby, Panie!

20 Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony:
ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze.
21 Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
i Pan Bóg daje ujść przed śmiercią.
22 * Zaiste Bóg kruszy głowy swym wrogom,
kudłatą czaszkę tego, co postępuje grzesznie.
23 Pan powiedział: «Z Baszanu mogę [cię] wyprowadzić,
mogę wyprowadzić z głębiny morskiej,
24 byś stopę twą we krwi umoczył,
by języki psów twoich miały kęsek z wrogów».

25 * Boże, widać Twoje wejście,
wejście Boga mego, Króla mego, do świątyni.
26 Śpiewacy idą przodem, na końcu harfiarze,
w środku dziewczęta uderzają w bębenki.
27 «Na świętych zgromadzeniach błogosławcie Boga,
Pana - wy zrodzeni z Izraela!»
28 Tam Beniamin idzie na czele*,
książęta Judy wśród wrzawy swych okrzyków,
książęta Zabulona, książęta Neftalego.

29 O Boże, okaż Twoją potęgę,
potęgę Bożą, z jaką działałeś dla nas
30 z Twej świątyni nad Jeruzalem!
Niech królowie złożą Tobie dary!
31 Napełnij grozą dzikiego zwierza w sitowiu
i stada bawołów, z cielcami narodów*.
Niech padną na twarze przynoszący srebro;
rozprosz narody, co z wojen się cieszą.
32 Niechaj z Egiptu nadejdą możnowładcy,
niech Kusz wyciągnie swe ręce do Boga*.

33 Śpiewajcie Bogu, królestwa ziemi,
zagrajcie Panu,
34 który przemierza niebo*, niebo odwieczne.
Oto wydał głos swój, głos potężny:
35 «Uznajcie moc Bożą!»
Jego majestat jest nad Izraelem,
a Jego potęga w obłokach.
36 Grozę sieje Bóg ze swej świątyni, Bóg Izraela;
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę.
Niech będzie Bóg błogosławiony!

PSALM 69(68)*
Błaganie uciśnionego
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilie...». Dawidowy.
2 * Wybaw mnie, Boże,
bo woda mi sięga po szyję.
3 Ugrzązłem w mule topieli
i nie mam nigdzie oparcia,
trafiłem na wodną głębinę
i nurt wody mnie porywa.
4 Zmęczyłem się krzykiem
i ochrypło mi gardło,
osłabły moje oczy,
gdy czekam na Boga mojego.
5 Liczniejsi są od włosów mej głowy
nienawidzący mnie bez powodu*;
silni są moi wrogowie,
nieprzyjaciele zakłamani;
czyż mam oddać to, czegom nie porwał?

6 Boże, Ty znasz moją głupotę
i występki moje nie są zakryte przed Tobą.
7 Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają,
Panie, Boże Zastępów.
Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają,
Boże Izraela!
8 Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie
i hańba twarz mi okrywa.
9 Dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
10 Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera*
i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie.
11 Trapiłem siebie postem,
a spotkały mnie za to zniewagi.
12 Przywdziałem wór* jako szatę
i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
13 Mówią o mnie siedzący w bramie
i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę*.

14 Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie,
w czasie łaskawości, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!
15 Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął,
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą,
i z wodnej głębiny!
16 Niechaj mnie nurt wody nie porwie,
niech nie pochłonie mnie głębia, niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy!*
17 Wysłuchaj mnie, Panie, bo Twoja łaska pełna jest dobroci;
wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia!
18 Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą;
prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku.
19 Zbliż się do mnie i wybaw mnie;
uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!

20 Ty znasz moją hańbę,
mój wstyd i mą niesławę;
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą.
21 Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło,
na współczującego czekałem, ale go nie było,
i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.
22 Dali mi jako pokarm truciznę,
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem*.
23 * Niech stół ich stanie się dla nich pułapką,
potrzaskiem - ich biesiada ofiarna.
24 Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli;
spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
25 Wylej na nich swoje oburzenie,
niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!
26 Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem,
a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!
27 Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził,
i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił.
28 Do winy ich dodaj winę,
niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia.
29 Niech zostaną wymazani z księgi żyjących
i niech nie będą zapisani z prawymi!*

30 Ale ja jestem nędzny i zbolały;
niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże!
31 Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i dziękczynieniem Go wysławiać.
32 Milsze to Bogu niźli bawół,
niż cielec, co ma [już] rogi i racice*.
33 * Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy,
niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga.
34 Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.

35 Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia,
morza i wszystko, co w nich się porusza.
36 Albowiem Bóg ocali Syjon
i zbuduje miasta Judy:
tam będą mieszkać i mieć posiadłość;
37 i potomstwo sług Jego ją odziedziczy,
a miłujący Jego imię tam przebywać będę.

PSALM 70(69)*
Błaganie o pomoc Bożą
1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Ku wspomnieniu.
2 Racz mnie wybawić, o Boże;
Panie, pospiesz mi na pomoc!
3 Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem
ci, którzy godzą na moje życie.
Niech się cofną okryci wstydem
ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.
4 Niechaj odstąpią okryci hańbą,
którzy [mi] mówią: «Ha, ha»*.

5 Niech się radują i weselą w Tobie
wszyscy, co Ciebie szukają.
Niech zawsze mówią: «Bóg jest wielki!»
ci, którzy pragną Twojej pomocy.
6 Ja zaś ubogi jestem i nędzny,
Boże, szybko przyjdź mi z pomocą!
Tyś wspomożyciel mój i wybawca:
nie zwlekaj, o Panie!

PSALM 71(70)*
Prośba o szczęśliwą starość
1 W Tobie, Panie, moja ucieczka,
niech nie doznam wstydu na wieki;
2 wyrwij mnie i wyzwól w Twej sprawiedliwości*,
nakłoń ku mnie swe ucho i ocal mnie!
3 Bądź mi skałą schronienia
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
boś Ty opoką moją i twierdzą.
4 Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca,
od pięści złoczyńcy i ciemiężyciela.

5 Ty bowiem, mój Boże, jesteś moją nadzieją,
Panie, ufności moja od moich lat młodych!
6 Ty byłeś moją podporą od narodzin;
od łona matki moim opiekunem.
Ciebie zawsze wysławiałem.
7 Jak gdyby cudem* stałem się dla wielu,
Ty bowiem byłeś potężnym mym wspomożycielem.
8 Usta moje były pełne Twojej chwały,
przez cały dzień - Twojej sławy.
9 Nie odtrącaj mnie w czasie starości;
gdy siły ustaną, nie opuszczaj mnie!

10 Albowiem moi wrogowie o mnie rozprawiają,
czyhający na moje życie radzą się nawzajem,
11 «Bóg go opuścił - mówią -
gońcie go, chwytajcie,
bo nie ma on wybawcy».
12 O Boże, nie stój z daleka ode mnie,
mój Boże, pośpiesz mi na pomoc!
13 Niech się zawstydzą i niech upadną wrogowie mego życia;
niech się hańbą i wstydem okryją szukający mego nieszczęścia!
14 Ja zaś będę zawsze ufał
i pomnażał wszelką Twą chwałę.
15 Moje usta będą głosić Twoją sprawiedliwość,
przez cały dzień Twoją pomoc:
bo nawet nie znam jej miary*.

16 Przyjdę z potężnymi czynami Pana
i będę przypominał tylko Jego sprawiedliwość.
17 Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości,
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
18 Lecz i w starości, i w wieku sędziwym
nie opuszczaj mnie, Boże,
gdy [moc] Twego ramienia głosić będę,
całemu przyszłemu pokoleniu - Twą potęgę,
19 i sprawiedliwość Twą, Boże, sięgającą wysoko,
którą tak wielkich dzieł dokonałeś:
o Boże, któż jest równy Tobie?
20 Zesłałeś na mnie wiele srogich utrapień,
lecz znowu przywrócisz mi życie
i z czeluści ziemi znów mnie wydobędziesz*.
21 Pomnóż moją godność
i pociesz mnie na nowo!

22 A ja chcę wielbić na harfie
Twoją wierność, mój Boże!
Będę Ci grał na cytrze,
Święty Izraela!
23 Rozradują się moje wargi, gdy będę Ci śpiewał,
i dusza moja, którą odkupiłeś.
24 Również mój język przez cały dzień
będzie głosił Twoją sprawiedliwość,
bo okryli się hańbą i wstydem
szukający mojego nieszczęścia.

PSALM 72(71)*
Królestwo Mesjasza
1 Salomonowy.
O Boże, przekaż Twój sąd królowi
i Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu*.
2 Niech sądzi sprawiedliwie Twój lud
i ubogich Twoich - zgodnie z prawem!
3 * Niech góry przyniosą ludowi pokój,
a wzgórza - sprawiedliwość!
4 Otoczy opieką uciśnionych z ludu,
ratować będzie dzieci ubogich,
a zetrze ciemiężyciela.
5 I będzie trwał długo jak słońce,
jak księżyc przez wszystkie pokolenia*.
6 Zstąpi jak deszcz na trawę,
jak deszcz rzęsisty, co nawadnia ziemię*.
7 Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, dopóki księżyc nie zgaśnie.

8 I panować będzie od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi*.
9 Nieprzyjaciele będą mu się kłaniać,
a jego przeciwnicy pył będą lizali*.
10 Królowi Tarszisz i wysp
przyniosą dary,
królowie Szeby i Saby*
złożą daninę.
11 I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą mu służyły.

12 Wyzwoli bowiem wołającego biedaka
i ubogiego, i bezbronnego.
13 Zmiłuje się nad nędzarzem i biedakiem
i ocali życie ubogich:
14 uwolni ich życie od krzywdy i ucisku,
a krew ich cenna będzie w jego oczach.
15 Przeto będzie żył i dadzą mu złoto z Saby,
zawsze będą się modlić za niego,
nieustannie mu błogosławić.

16 Obfitość zboża niech będzie na ziemi,
szczyty gór niech zaszumią [lasami]!
Jak Liban [niech wzrasta] plon jego,
niech zakwitną jego łodygi* jak polna trawa!
17 Imię jego niech trwa na wieki;
jak długo świeci słońce, niech wzrasta jego imię!
Niech się wzajemnie nim błogosławią!
Niech wszystkie narody ziemi życzą mu szczęścia!*

18 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
który sam jeden czyni cuda!
19 * Błogosławione na wieki chwalebne Jego imię;
niech się cała ziemia napełni Jego chwałą!
Niech się tak stanie - niech się stanie!

20 (Skończyły się modlitwy Dawida, syna Jessego).

KSIĘGA TRZECIA
PSALM 73(72)*
Zagadka powodzenia grzeszników
1 Psalm. Asafowy.
Jak dobry jest Bóg dla prawych*,
dla tych, co są czystego serca!
2 A moje stopy nieomal się nie potknęły,
omal się nie zachwiały moje kroki.

3 Zazdrościłem bowiem niegodziwym
widząc pomyślność grzeszników.
4 Bo dla nich nie ma żadnych cierpień,
ich ciało jest zdrowe, tłuste.
5 Nie doznają ludzkich utrapień
ani z [innymi] ludźmi nie cierpią.

6 Toteż ich naszyjnikiem jest pycha,
a przemoc szatą, co ich odziewa*.
7 Ich nieprawość pochodzi z nieczułości*,
złe zamysły nurtują ich serca.
8 Szydzą i mówią złośliwie,
butnie grożą uciskiem.
9 Ustami swymi niebo napastują,
język ich krąży po ziemi.
10 Dlatego lud mój do nich się zwraca
i obficie piją ich wodę*.
11 I mówią: «Jakże Bóg może widzieć,
czyż Najwyższy posiada wiedzę?»*
12 Takimi oto są grzesznicy
i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo.

13 Czy więc na próżno zachowałem czyste serce
i w niewinności umywałem ręce?
14 Co dnia bowiem cierpię chłostę,
każdego ranka spotyka mnie kara.
15 Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci,
to bym zdradził ród Twoich synów*.
16 Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć,
lecz to wydało mi się uciążliwe,
17 póki nie wniknąłem w święte sprawy Boże,
nie przyjrzałem się końcowi tamtych.

18 Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz
i spychasz ich ku zagładzie.
19 Jakże nagle stali się przedmiotem grozy,
zniknęli strawieni przerażeniem.
20 Jak snem po obudzeniu, Panie,
powstając wzgardzisz ich obrazem*.
21 Gdy się trapiło moje serce,
a w nerkach odczuwałem ból dotkliwy,
22 byłem nierozumny i nie pojmowałem:
byłem przed Tobą jak juczne zwierzę.

23 Lecz ja zawsze będę z Tobą:
Tyś ujął moją prawicę;
24 prowadzisz mnie według swojej rady
i przyjmujesz mię na koniec do chwały.
25 Kogo prócz Ciebie mam w niebie?
Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia.
26 Niszczeje moje ciało i serce,
Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki*.
27 Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują,
Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie.
28 Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga,
w Panu wybrałem sobie schronienie,
by opowiadać wszystkie Jego dzieła*.

PSALM 74(73)*
Nad gruzami świątyni
1 Pieśń pouczająca. Asafowy.
Dlaczego, Boże, odrzuciłeś na wieki,
płoniesz gniewem przeciw owcom Twojego pastwiska?*
2 Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś*,
na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie,
na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę.
3 Skieruj Twe kroki
ku ruinom bez końca:
nieprzyjaciel wszystko spustoszył w świątyni.
4 Ryknęli Twoi przeciwnicy w środku [Namiotu] Spotkania,
zatknęli swe proporce*.
5 Można było ich poznać jak tego, co wznosi wysoko
siekiery wśród gąszczów*.
6 Wszystkie jego bramy* wyłamali razem,
zniszczyli toporem i kilofem.
7 Na pastwę ognia świątynię Twoją wydali,
doszczętnie zbezcześcili przybytek Twego imienia.
8 Rzekli w swym sercu: «Razem ich zniszczmy!»*
Spalili w kraju wszystkie miejsca świętych zgromadzeń.
9 Już nie widać naszych znaków i nie ma proroka*;
a między nami nie ma, kto by wiedział, jak długo,
10 jak długo, Boże, będzie urągał nieprzyjaciel?
Czy wróg na zawsze będzie bluźnił Twemu imieniu?
11 Czemu cofasz swą rękę
i trzymasz swą prawicę w zanadrzu?*
12 Bóg jednak od początku jest moim królem,
który na ziemi sprawia ocalenie.
13 * Ty ujarzmiłeś morze swą potęgą,
skruszyłeś głowy smoków na morzu.
14 Ty zmiażdżyłeś łby Lewiatana,
wydałeś go na żer potworom morskim.
15 Ty otworzyłeś źródła i strumienie;
Ty wysuszyłeś rzeki stale płynące.
16 Twoim jest dzień i noc jest Twoja;
Ty światło i słońce utwierdziłeś*.
17 Ty ustanowiłeś wszystkie granice ziemi;
Ty utworzyłeś lato i zimę.

18 Pamiętaj o tym: wróg Cię lży, Panie,
a lud niemądry uwłacza Twojemu imieniu.
19 Nie wydawaj na zatracenie* duszy Twej synogarlicy;
o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki!
20 Wejrzyj na Twe przymierze, bo się napełniły
zakątki kraju jękiem i przemocą*.
21 Niechaj uciśniony nie wraca ze wstydem:
niech ubogi i biedny chwalą Twoje imię!
22 Powstań, o Boże, prowadź swoją sprawę;
pamiętaj o zniewadze, którą co dnia wyrządza Ci głupiec.
23 Nie zapomnij o krzyku Twoich przeciwników;
zawsze się podnosi zgiełk powstających na Ciebie.

PSALM 75(74)*
Bóg sądzi świat
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Nie niszcz...»*. Psalm. Asafowy. Pieśń.
2 Wysławiamy Cię, Boże, wysławiamy,
wzywamy Twego imienia, opowiadamy Twe cuda.

3 «Gdy Ja naznaczę porę,
odbędę sąd sprawiedliwy.
4 Choćby się chwiała ziemia z wszystkimi jej mieszkańcami,
Ja umocniłem jej filary*.
5 Mówię zuchwalcom: "Nie bądźcie zuchwali!"
a do niegodziwych: "Nie podnoście rogu!"
6 Nie podnoście rogu ku górze,
nie mówcie bezczelnie przeciw Skale*.
7 Bo nie ze wschodu ani z zachodu,
ani z pustyni, ani z gór [przychodzi] wywyższenie,
8 lecz Bóg jedynie jest sędzią -
tego zniża, tamtego podnosi*.
9 Bo w ręku Pana jest kielich,
który się pieni winem, pełnym przypraw.
I On z niego nalewa: aż do mętów wypiją,
pić będą wszyscy niegodziwi na ziemi»*.
10 Ja zaś będę się radował na wieki,
zaśpiewam Bogu Jakuba.
11 I połamię cały róg niegodziwych,
a róg sprawiedliwego się wzniesie.

PSALM 76(75)*
Pieśń triumfalna
1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Psalm. Asafowy. Pieśń.
2 Bóg znany jest w Judzie,
wielkie jest imię Jego w Izraelu.
3 W Salem* powstał Jego przybytek,
a na Syjonie Jego mieszkanie.
4 Tam złamał pioruny łuku,
tarczę i miecz, i zbroję*.

5 Jesteś pełen światła* - potężniejszy
niż góry odwieczne.
6 Najdzielniejsi stali się łupem
i śpią snem swoim,
a ręce wszystkich odważnych pomdlały.
7 Od Twojej groźby, Boże Jakuba,
zdrętwiały rydwany i konie.
8 Jesteś straszliwy i któż Ci się oprze
w obliczu Twego zagniewania?

9 Ogłosiłeś z nieba swój wyrok,
przelękła się ziemia, zamilkła,
10 gdy Bóg na sąd się podniósł,
by ocalić wszystkich pokornych* na ziemi.
11 Bo gniew Edomu będzie Cię sławił,
a resztki Chamat będą obchodzić Twe święto*.
12 Złóżcie śluby i wypełnijcie je przed Panem, Bogiem waszym,
niech całe otoczenie niesie dary Straszliwemu*,
13 Temu, który poskramia ducha książąt,
który jest straszliwy dla królów ziemi.

PSALM 77(76)*
Świetna przyszłość pociechą w niedoli
1 Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm.
2 Głos mój się wznosi do Boga i wołam,
głos mój - do Boga, by mnie usłyszał.
3 Szukam Pana w dzień mojej niedoli.
Moja ręka w nocy niestrudzenie się wyciąga,
moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
4 Jęczę, gdy wspomnę na Boga,
duch mój słabnie, kiedy rozmyślam.

5 Ty zatrzymujesz powieki mych oczu*:
jestem wzburzony i mówić nie mogę.
6 Rozważam dni starodawne i lata poprzednie
7 wspominam. Rozmyślam nocą w sercu, roztrząsam i duch mój docieka:

8 «Czy Bóg odrzuca na wieki,
że już nie jest łaskawy?
9 Czy Jego łaskawość ustała na zawsze,
a słowo umilkło na pokolenia?
10 Czy Bóg zapomniał o litości,
czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?»

11 I mówię: «To dla mnie bolesne,
że się odwróciła prawica Najwyższego»*.
12 Wspominam dzieła Pana,
zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
13 Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach
i czyny Twoje rozważam.

14 Boże, Twoja droga jest święta:
który bóg* dorówna wielkością naszemu Bogu?
15 Ty jesteś Bogiem działającym cuda,
objawiłeś ludom swą potęgę.
16 Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś,
synów Jakuba i Józefa*.

17 * Boże, ujrzały Cię wody,
ujrzały Cię wody: zadrżały
i odmęty się poruszyły.
18 Chmury wylały wody,
wydały głos chmury
i poleciały Twoje strzały.
19 Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół*,
pioruny świat rozjaśniły:
poruszyła się i zatrzęsła ziemia.
20 Twoja droga wiodła przez wody,
Twoja ścieżka przez wody rozległe
i nie znać było Twych śladów.
21 Wiodłeś Twój lud jak trzodę
ręką Mojżesza i Aarona.

PSALM 78(77)*
Dzieje narodu szkołą służby Bożej
1 Pieśń pouczająca. Asafowy.
Słuchaj, mój ludu, nauki mojej;
nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.
2 Do przypowieści* otworzę me usta,
wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku.
3 Cośmy słyszeli i cośmy poznali,
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
4 tego nie ukryjemy przed ich synami.
Opowiemy przyszłemu potomstwu
chwałę Pana i Jego potęgę,
i cuda, których dokonał.
5 Albowiem nadał On w Jakubie przykazania
i ustanowił Prawo w Izraelu,
aby to, co zlecił naszym ojcom,
podawali swym synom,
6 aby to poznało przyszłe pokolenie,
synowie, co się narodzą,
7 że mają pokładać nadzieję w Bogu
i nie zapominać dzieł Boga,
lecz strzec Jego poleceń.
8 A niech nie będą jak ich ojcowie,
pokoleniem opornym, buntowniczym,
pokoleniem o chwiejnym usposobieniu,
którego duch nie dochowuje Bogu wierności.

9 Synowie Efraima,
uzbrojeni w łuki, w dniu bitwy poszli w rozsypkę.
10 Nie zachowali przymierza z Bogiem
i nie chcieli postępować według Jego Prawa*.
11 Zapomnieli o Jego dziełach
i o cudach, które im ukazał.
12 Uczynił cuda przed ich ojcami
w ziemi egipskiej na polu Soanu*.
13 * Rozdzielił morze, a ich przeprowadził
i wody ustawił jak groblę.
14 Przez dzień ich prowadził obłokiem,
a przez całą noc blaskiem ognia.
15 * Rozłupał skały w pustyni
i jak wielką otchłanią obficie ich napoił.
16 Wydobył ze skały strumienie,
i wylał wodę jak rzekę.

17 Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu,
obrażali Najwyższego w kraju suchym.
18 * Wystawiali Boga na próbę w swych sercach,
żądając strawy dla swego pożądania.
19 Mówili przeciw Bogu,
rzekli: «Czyż Bóg potrafi
nakryć stół w pustyni?»
20 Oto w skałę uderzył,
popłynęły wody i wytrysnęły strumienie:
«Czy także potrafi dać chleba
albo ludowi swemu przygotować mięso?»
21 Toteż gdy Pan usłyszał, zapalił się gniewem,
i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi,
<i gniew jeszcze powstał przeciw Izraelowi>*,
22 że nie uwierzyli w Boga
i nie zaufali Jego pomocy.
23 Potem z góry wydał rozkaz chmurom
i bramy nieba otworzył,
24 i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia:
dał im zboże z nieba*.
25 Człowiek chleb mocarzy* spożywał -
żywności zesłał im do syta.
26 Wzbudził na niebie wicher od wschodu
i mocą swą przywiódł wiatr południowy.
27 * I zesłał na nich mięso, jak kurzawę,
i ptaki skrzydlate, jak morski piasek.
28 Sprawił, że pospadały na ich obóz
dokoła ich namiotów.
29 Jedli więc i nasycili się w pełni,
i zaspokoił ich pożądanie.
30 Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania
i pokarm był jeszcze w ich ustach,
31 gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży:
zabił ich dostojników,
a młodzieńców Izraela powalił*.

32 Jednakże nadal grzeszyli
i nie wierzyli Jego cudom.
33 Szybko ich dni zakończył
i lata ich nagłą zatratą.
34 Gdy ich zabijał, szukali Go,
nawracali się i znów szukali Boga.
35 I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą,
że Bóg Najwyższy ich zbawicielem.
36 Lecz oszukiwali Go swymi ustami
i kłamali Mu swoim językiem.
37 * Ich serce nie trwało przy Nim,
w przymierzu z Nim nie byli stali.
38 On jednak litując się
odpuszczał winę, a nie wytracał,
i często odwracał swój gniew,
i nie pobudzał całej swej zapalczywości.
39 Przypominał sobie, że są tylko ciałem
i tchnieniem, które odchodzi, a nie wraca*.

40 Ileż razy drażnili Go na pustyni
i zasmucali Go na pustkowiu!
41 I ponownie Boga wystawiali na próbę,
gniewali Świętego Izraela.
42 Nie pamiętali Jego ręki -
dnia, w którym ich wybawił od ciemiężyciela,
43 kiedy czynił w Egipcie swe znaki
i swoje cuda na polu Soanu,*
44 i rzeki ich w krew zamienił,
i ich strumienie, aby pić nie mogli.
45 Nasłał na nich muchy, które ich kąsały,
i zgubne dla nich żaby.
46 Ich zbiory wydał owadom,
a owoc ich pracy szarańczy.
47 Poraził gradem ich winnice,
a szronem ich sykomory.
48 Ich bydło wydał na pastwę zarazy,
a na pastwę choroby ich trzody.
49 Zesłał na nich żar swojego gniewu:
oburzenie, zapalczywość i udrękę -
orszak zwiastunów klęski*.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu:
nie zachował ich od śmierci,
ich życie wydał zarazie.
51 I poraził w Egipcie wszystko pierworodne*,
pierwsze ich płody w namiotach Chama.
52 A swój lud wyprowadził jak owce
i powiódł w pustyni jak trzodę.
53 Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali,
a ich wrogów przykryło morze*.
54 Wprowadził ich do swej ziemi świętej,
do gór, które nabyła Jego prawica;
55 i wygnał przed nimi narody,
a im losem wyznaczył dziedzictwo
i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela.

56 * Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego,
i Jego przykazań nie strzegli.
57 Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie,
byli zmienni, jak łuk zawodny.
58 Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny
i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami.
59 Bóg usłyszał i zapłonął gniewem,
i zupełnie odrzucił Izraela.
60 I porzucił mieszkanie w Szilo*,
przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi.
61 I oddał swoją moc w niewolę,
a swą chwałę* w ręce nieprzyjaciół.
62 I wydał pod miecz swój naród,
i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo.
63 Młodzieńców ich pochłonął ogień,
a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych.
64 Ich kapłani poginęli od miecza,
a ich wdowy nie mogły lamentować.

65 Lecz Pan się ocknął jak ze snu,
jak wojownik winem zmożony.
66 I poraził od tyłu swych nieprzyjaciół:
wieczystą sromotą ich okrył*.
67 Odrzucił namiot Józefa
i nie wybrał szczepu Efraima,
68 lecz wybrał pokolenie Judy,
górę Syjon, którą umiłował.
69 I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo,
jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 Wybrał swego sługę Dawida
i wziął go od owczych zagród:
71 powołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami],
by pasł Jakuba, lud Jego,
i Izraela, Jego dziedzictwo.
72 On ich pasł w prawości swego serca
i roztropnie prowadził swoimi rękoma.

PSALM 79(78)*
Nad gruzami Jerozolimy
1 Psalm. Asafowy.
Boże, poganie przyszli do Twego dziedzictwa,
zbezcześcili Twój święty przybytek*,
Jeruzalem obrócili w ruiny.
2 * Ciała sług Twoich wydali
na pastwę ptakom powietrznym,
zwierzętom ziemskim ciała Twoich świętych.
3 Ich krew rozlali, jak wodę,
wokół Jeruzalem
i nie było komu ich pogrzebać.
4 Staliśmy się przedmiotem wzgardy dla naszych sąsiadów,
igraszką i pośmiewiskiem dla otaczających.

5 Dokądże, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewał?
Czy Twoja zapalczywość będzie gorzeć jak ogień?
6 * Wylej gniew Twój na ludy,
które Cię nie uznają,
na królestwa,
co nie wzywają Twojego imienia.
7 Albowiem pożarli Jakuba
i spustoszyli jego siedzibę.
8 Nie pamiętaj nam win naszych przodków,
niech rychło przyjdzie ku nam miłosierdzie Twoje:
bo bardzo jesteśmy słabi.
9 Wspomóż nas, Boże zbawienia naszego,
przez wzgląd na chwałę Twojego imienia,
i wyzwól nas, i odpuść nasze grzechy
przez wzgląd na Twoje imię.
10 Dlaczego mają mówić poganie:
«Gdzie jest ich Bóg?»
Niech na naszych oczach rozejdzie się wśród pogan wieść
o pomście za przelaną krew Twoich sług*.
11 Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie;
mocą Twojego ramienia oszczędź
na śmierć skazanych.
12 I odpłać sąsiadom naszym siedmiokrotnie w ich zanadrze
za zniewagę, którą Tobie, Panie, wyrządzili*.

13 My zaś, lud Twój i owce Twej trzody,
będziemy Tobie dziękować na wieki
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

PSALM 80(79)*
Spustoszona winnica Pańska
1 Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilie świadectwa...»*. Asafowy. Psalm.
2 Posłuchaj, Pasterzu Izraela*,
Ty, co jak trzodę wiedziesz ród Józefa.
Ty, który zasiadasz nad cherubami, zabłyśnij,
3 przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem!*
Wzbudź Twą potęgę
i przyjdź nam na pomoc!
4 O Boże, odnów nas
i okaż Twe pogodne oblicze*, abyśmy doznali zbawienia.

5 Panie, Boże Zastępów,
jak długo gniewać się będziesz,
choć lud Twój się modli?
6 Nakarmiłeś go chlebem płaczu
i obficie napoiłeś go łzami.
7 Zrobiłeś z nas powód zwady dla naszych sąsiadów,
a wrogowie nasi z nas szydzą.
8 Boże Zastępów, odnów nas
i okaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia.

9 * Wyrwałeś winorośl z Egiptu,
wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.
10 Grunt dla niej przygotowałeś,
a ona zapuściła korzenie
i napełniła ziemię.
11 Góry okryły się jej cieniem,
a cedry Boże* jej gałęźmi.

12 Swe latorośle rozpostarła aż do Morza,
a swoje pędy aż do Rzeki*.
13 Dlaczego jej mury zburzyłeś,
tak że zrywa z niej [grona] każdy, kto przechodzi drogą,
14 że ją niszczy dzik leśny,
a polne zwierzęta obgryzają?*
15 Powróć, o Boże Zastępów!
Wejrzyj z nieba, zobacz
i nawiedź tę winorośl;
16 i chroń tę, którą zasadziła Twa prawica,
<latorośl, którą umocniłeś dla siebie>*.
17 Ci, którzy ją spalili ogniem i wycięli,
niech zginą od grozy Twojego oblicza!
18 Niech ręka Twoja będzie nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym, któregoś utwierdził dla siebie*.
19 Nie odstąpimy już więcej od Ciebie;
zachowaj nas przy życiu, byśmy wzywali Twojego imienia.
20 Panie, Boże Zastępów, odnów nas
i ukaż Twe pogodne oblicze, abyśmy doznali zbawienia.

PSALM 81(80)*
Hymn świąteczny
1 Kierownikowi chóru. Na melodię z Gat. Asafowy.
2 Radośnie śpiewajcie Bogu, naszej Mocy,
wykrzykujcie Bogu Jakuba!
3 Zacznijcie śpiew i w bęben uderzcie,
w harfę słodko dźwięczącą i lirę!
4 Dmijcie w róg na nowiu,
podczas pełni, w nasz dzień uroczysty!*
5 Bo to jest ustawa w Izraelu,
przykazanie Boga Jakubowego.
6 To prawo ustanowił On dla Józefa,
gdy wyruszył on z ziemi egipskiej.
Słyszę* język nieznany:

7 «Uwolniłem od brzemienia jego barki:
jego ręce porzuciły kosze.
8 W ucisku wołałeś, a Ja cię ratowałem,
odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury,
doświadczyłem cię przy wodach Meriba*.
9 Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć:
obyś posłuchał Mnie, Izraelu!
10 * Nie będzie u ciebie boga obcego,
cudzemu bogu nie będziesz oddawał pokłonu.
11 Ja jestem Pan, twój Bóg,
który cię wyprowadził z ziemi egipskiej;
otwórz szeroko usta, abym je napełnił.

12 Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu:
Izrael nie był Mi posłuszny*.
13 Pozostawiłem ich przeto twardości ich serca:
niech postępują według swych zamysłów!
14 Gdyby mój lud Mnie posłuchał,
a Izrael kroczył moimi drogami:
15 natychmiast zgniótłbym ich wrogów
i obróciłbym rękę na ich przeciwników.
16 Nienawidzący Pana schlebialiby Jemu,
a czas ich [kary] trwałby na wieki.
17 Jego* zaś bym karmił tłuszczem pszenicy
i sycił miodem z opoki».

PSALM 82(81)*
Los niegodziwych sędziów
1 Psalm. Asafowy.
Bóg powstaje w zgromadzeniu bogów,
pośrodku bogów sąd odbywa:*
2 «Dokądże będziecie sądzić niegodziwie
i trzymać stronę występnych?*
3 Ujmijcie się za sierotą i uciśnionym,
wymierzcie sprawiedliwość nieszczęśliwemu i ubogiemu!
4 Uwolnijcie uciśnionego i nędzarza,
wyrwijcie go z ręki występnych!

5 Lecz oni nie pojmują i nie rozumieją,
błąkają się w ciemnościach:
cała ziemia chwieje się w posadach*.
6 Ja rzekłem: Jesteście bogami
i wszyscy - synami Najwyższego*.
7 Lecz wy pomrzecie jak ludzie,
jak jeden mąż, książęta, poupadacie».

8 O Boże, powstań, odbądź sąd nad ziemią,
bo wszelkie narody są Twoją własnością.

PSALM 83(82)*
Boże, upokórz sprzymierzonych wrogów!
1 Pieśń. Psalm. Asafowy.
2 O Boże, nie trwaj w milczeniu,
nie milcz i nie spoczywaj, Boże!
3 Bo oto burzą się Twoi wrogowie
i podnoszą głowę ci, którzy Cię nienawidzą.
4 Knują spisek przeciwko Twojemu ludowi,
zmawiają się przeciw tym, których strzeżesz.
5 «Pójdźcie - mówią - wytraćmy ich spośród narodów,
by więcej nie wspominano imienia Izraela».

6 Zaiste, zmawiają się jednomyślnie
i przeciw Tobie zawierają przymierze:
7 * Namioty Edomu z Izmaelitami,
Moab i Hagryci,
8 Gebal, Ammon i Amalek,
kraj Filistynów i mieszkańcy Tyru.
9 Także Asyryjczycy połączyli się z nimi,
dla synów Lota stali się ramieniem.

10 Uczyń im jak Madianitom i Siserze*,
jak Jabinowi nad potokiem Kiszon*,
11 którzy polegli pod Endor,
stali się nawozem dla ziemi*.
12 Z ich książętami postąp jak z Orebem,
jak z Zeebem, z Zebachem i z Salmunną,
z wszystkimi ich przywódcami,
13 którzy mówili: «Zagarnijmy
dla siebie kraj* Boga!»

14 O Boże mój, uczyń ich podobnymi do źdźbeł* ostu,
do plew* gnanych wichurą.
15 * Jak ogień pożera lasy,
jak pożoga wypala góry,
16 tak ich ścigaj Twoją nawałnicą
i burzą Twoją wpraw ich w zamieszanie!
17 Okryj hańbą ich oblicze,
aby szukali imienia Twego, Panie!
18 Niech wstyd i trwoga ogarną ich na zawsze,
niech będą pohańbieni i zginą!
19 Niechaj poznają Ciebie i wiedzą,
że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe* na imię,
jesteś Najwyższy nad całą ziemią.

PSALM 84(83)*
Szczęście mieszkańca świątyni
1 Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Synów Koracha. Psalm.
2 Jak miłe są przybytki Twoje,
Panie Zastępów!
3 Dusza moja pragnie i tęskni
do przedsieni Pańskich.
Moje serce i ciało radośnie wołają
do Boga żywego*.
4 Nawet wróbel dom sobie znajduje
i jaskółka gniazdo.
gdzie złoży swe pisklęta:
przy* Twoich ołtarzach, Panie Zastępów,
mój Królu i mój Boże!
5 Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie Cię wychwalają.

6 Szczęśliwi, których moc jest w Tobie,
którzy zachowują ufność w swym sercu*.
7 Przechodząc doliną Baka*,
przemieniają ją w źródło,
a wczesny deszcz błogosławieństwem ją okryje.
8 Z mocy w moc wzrastać będą:
Boga <nad bogami>* ujrzą na Syjonie.
9 Panie Zastępów, usłysz moją modlitwę;
nakłoń ucha, Boże Jakuba!
10 Spojrzyj, Puklerzu nasz, Boże,
i wejrzyj na oblicze Twego Pomazańca*!

11 Zaiste jeden dzień w przybytkach Twoich
lepszy jest niż innych tysiące;
wolę stać w progu domu mojego Boga,
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
12 Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą:
Pan hojnie darzy łaską i chwałą,
nie odmawia dobrodziejstw
postępującym nienagannie.
13 Panie Zastępów,
szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie!

PSALM 85(84)*
Bliskie jest nasze zbawienie
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi;
odmieniłeś los* Jakuba,
3 odpuściłeś winę Twojemu ludowi;
zakryłeś wszystkie ich grzechy.
4 Powściągnąłeś całe zagniewanie* Twoje,
zaniechałeś zapalczywości Twojego gniewu.
5 Odnów nas, Boże, nasz Zbawco,
i zaniechaj Twego oburzenia na nas!
6 Czyż będziesz na nas gniewał się na wieki,
czy gniew Twój rozciągniesz na wszystkie pokolenia?
7 Czyż to nie Ty przywrócisz nam życie*,
aby Twój lud weselił się w Tobie?
8 Okaż nam, Panie, swoją łaskawość
i daj nam swoje zbawienie!
9 Chciałbym słuchać tego, co mówi Pan Bóg:
oto ogłasza pokój
ludowi swemu i świętym swoim;
niech się nie stają znów nierozsądni*.
10 Zaiste, bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją,
tak iż chwała* zamieszka w naszej ziemi.
11 * Łaskawość i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
12 Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość wychyli się z nieba.
13 Pan sam obdarzy szczęściem
a nasza ziemia wyda swój owoc*.
14 Sprawiedliwość pójdzie przed Nim,
po śladach Jego kroków - zbawienie*.

PSALM 86(85)*
O pomoc w przeciwnościach
1 Prośba. Dawidowy.
Nakłoń swe ucho, wysłuchaj mnie, Panie,
bo jestem nędzny i ubogi.
2 Strzeż mojego życia*, bo jestem pobożny,
zbaw sługę Twego, który ufa Tobie.
Ty jesteś Bogiem moim,
3 Panie, zmiłuj się nade mną,
bo nieustannie wołam do Ciebie.
4 Rozraduj życie swego sługi,
bo ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę.
5 Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i pełen przebaczenia,
pełen łaskawości dla wszystkich, którzy Cię wzywają*.
6 Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją
i zważ na głos mojej prośby!
7 Wołam do Ciebie w dniu mego utrapienia,
bo Ty mnie wysłuchujesz.

8 Nie ma wśród bogów równego Tobie, Panie*,
ani czegoś takiego jak Twoje dzieło.
9 Przyjdą wszystkie ludy, które stworzyłeś,
i Tobie, Panie, pokłon oddadzą,
i będą sławiły Twe imię*.
10 Boś Ty jest wielki i działasz cuda:
tylko Ty jesteś Bogiem.

11 Naucz mię, Panie, Twej drogi,
bym postępował według Twojej prawdy;
skłoń moje serce ku bojaźni Twojego imienia!
12 Będę Cię chwalił, Panie, mój Boże, z całego serca mojego
i na wieki będę sławił Twe imię,
13 bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie
i życie moje wyrwałeś z głębin Szeolu*.

14 O Boże, pyszni przeciw mnie powstali
i zgraja gwałtowników czyha na me życie,
a nie mają względu na Ciebie.
15 Ale Ty, Panie, jesteś Bogiem miłosiernym i łaskawym,
nieskorym do gniewu, bardzo łagodnym i wiernym*.
16 Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną;
udziel Twej siły słudze swojemu
i ocal syna swej służebnicy!*
17 Uczyń dla mnie znak - zapowiedź pomyślności,
ażeby ci, którzy mnie nienawidzą, ujrzeli ze wstydem,
żeś Ty, Panie, mi pomógł i pocieszył mnie.

PSALM 87(86)*
Syjon macierzą wszystkich ludów
1 Synów Koracha. Psalm. Pieśń.
Budowla Jego jest na świętych górach:
2 Pan miłuje bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
3 Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie,
o miasto Boże!
4 Wymienię Rahab i Babel wśród tych, co mnie znają;
oto Filistyni i Tyr razem z Kusz [powiedzą]:
«Ten [i ten] się tam urodził»*.

5 O Syjonie zaś będzie się mówić: «Każdy na nim się narodził,
a Najwyższy sam go umacnia»*.
6 Pan spisując wylicza narody:
«Ten się tam urodził».
7 I oni zaśpiewają jak tancerze:
«W tobie są wszystkie me źródła»*.

PSALM 88(87)*
W ciężkim doświadczeniu
1 Pieśń. Psalm. Synów Koracha. Kierownikowi chóru. Według [melodii] «Machalat» śpiewać*. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity.
2 Panie, mój Boże,
za dnia wołam,
nocą się żalę przed Tobą*.
3 Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa,
nakłoń swego ucha na moje wołanie!
4 Bo dusza moja jest nasycona nieszczęściami,
a życie moje zbliża się do Szeolu.
5 Zaliczają mnie do tych, co schodzą do grobu*,
stałem się podobny do męża bezsilnego.
6 Moje posłanie* jest między zmarłymi,
tak jak zabitych, którzy leżą w grobie,
o których już nie pamiętasz,
którzy wypadli z Twojej ręki.
7 Umieściłeś mię w dole głębokim,
w ciemnościach, w przepaści.
8 Ciąży nade mną Twoje oburzenie.
Sprawiłeś, że wszystkie twe fale* mnie dosięgły.
9 Oddaliłeś ode mnie moich znajomych,
uczyniłeś mnie dla nich ohydnym,
jestem zamknięty, bez wyjścia*.
10 Moje oko słabnie od nieszczęścia,
codziennie wołam do Ciebie, Panie,
do Ciebie ręce wyciągam.

11 * Czy dla cieniów czynisz cuda?
Czy zmarli wstaną i będą Cię sławić?
12 Czy to w grobie się opowiada o Twojej łasce,
a w Szeolu o Twojej wierności?
13 Czy Twoje cuda ukazują się w ciemnościach,
a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia?

14 Ja zaś, o Panie, wołam do Ciebie
i rano modlitwa moja niech do Ciebie dotrze.
15 Czemu odrzucasz mię, Panie,
ukrywasz oblicze swoje przede mną?
16 * Ja jestem biedny i od dzieciństwa na progu śmierci,
dźwigałem grozę Twoją i mdlałem.
17 Nade mną przeszły Twe gniewy
i zgubiły mnie Twoje groźby.
18 Otaczają mnie nieustannie jak woda;
okrążają mnie wszystkie naraz.
19 Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy:
domownikami moimi stały się ciemności.

PSALM 89(88)*
Wyniesienie i upadek domu Dawida
1 Pieśń pouczająca. Etana Ezrachity.
2 Na wieki będę opiewał łaski Pana,
moimi ustami będę głosił Twą wierność przez wszystkie pokolenia,
3 albowiem powiedziałeś: «Na wieki ugruntowana jest łaska»,
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach*.
4 «Zawarłem przymierze z moim wybrańcem;
przysiągłem słudze memu, Dawidowi:
5 Utrwalę na wieki twoje potomstwo
i tron twój utrwalę z pokolenia na pokolenie»*.

6 Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie,
i wierność Twoją w radzie świętych.
7 * Bo któż na obłokach będzie równy Panu,
któż wśród synów Bożych będzie do Pana podobny?
8 Bóg w radzie świętych przejmuje bojaźnią,
wielki jest i straszny - ponad wszystkich wokół Niego.
9 Panie, Boże Zastępów, któż równy jest Tobie?
Potężny jesteś, Panie, a wierność Twoja w krąg Ciebie otacza.
10 * Ty ujarzmiasz pyszne morze,
Ty poskramiasz jego wzdęte bałwany.
11 Ty podeptałeś Rahaba jak padlinę,
rozproszyłeś Twych wrogów możnym Twym ramieniem.
12 Twoje jest niebo i Twoja jest ziemia*;
Ty założyłeś świat wraz z tym, co go napełnia;
13 Ty stworzyłeś północ i południe;
Tabor i Hermon wykrzykują radośnie na cześć Twego imienia.
14 Ty masz ramię pełne potęgi,
mocna jest ręka Twoja i Twoja prawica wzniesiona.
15 Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo;
przed Tobą kroczą łaska i wierność*.
16 Szczęśliwy lud, co umie się radować:
chodzi, o Panie, w świetle Twego oblicza.
17 Cieszą się zawsze Twoim imieniem,
wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.
18 Bo Ty jesteś blaskiem ich potęgi,
a dzięki Twej przychylności moc* nasza się wznosi.
19 Bo puklerz nasz należy do Pana,
a król nasz - do Świętego Izraela.

20 Mówiłeś niegdyś w widzeniu
do świętych Twoich* i powiedziałeś:
«Włożyłem na głowę mocarza koronę;
wyniosłem wybrańca z ludu.
21 Znalazłem Dawida, sługę mojego,
namaściłem go świętym olejem moim,
22 aby ręka moja zawsze z nim była
i umacniało go moje ramię.
23 Nie zwiedzie go nieprzyjaciel
ani nie pognębi go złośnik.
24 Lecz zetrę przed nim jego przeciwników,
porażę tych, co go nienawidzą.
25 Z nim moja wierność i łaska;
w moim imieniu moc jego się wzniesie.
26 I rękę jego wyciągnę na morze,
a prawicę jego na rzeki.
27 On będzie wołał do Mnie: "Ty jesteś moim Ojcem,
Bogiem moim i Skałą mojego ocalenia"*.
28 A Ja go ustanowię pierworodnym*,
największym wśród królów ziemi.
29 Zachowam dla niego łaskawość swą na wieki
i wierne będzie moje z nim przymierze.
30 Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne,
a jego tron - [trwały] jak dni nieba.
31 A jeśli synowie jego porzucą moje prawo
i nie będą postępować według mych przykazań,
32 jeżeli naruszą moje ustawy
i nie będą pełnili moich rozkazów,
33 ukarzę rózgą ich przewinienia,
a winę ich biczami;
34 lecz nie odejmę mu łaski mojej
i nie zawiodę w mojej wierności.
35 Nie zbezczeszczę mojego przymierza
ani nie zmienię słowa ust moich.
36 Raz przysiągłem na moją świętość:
na pewno nie skłamię Dawidowi.
37 * Potomstwo jego trwać będzie wiecznie
i tron jego będzie przede Mną jak słońce,
38 jak księżyc, co pozostaje na wieki,
a świadek w chmurach jest wierny».

39 A jednak odpędziłeś i odrzuciłeś,
rozgniewałeś się na Twego pomazańca.
40 Zerwałeś przymierze z Twoim sługą,
poniżyłeś w proch jego diadem.
41 Porozwalałeś wszystkie jego mury,
obróciłeś w gruzy jego twierdze.
42 Ograbili go wszyscy przechodzący drogą,
stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.
43 Podniosłeś prawicę jego nieprzyjaciół;
radością napełniłeś wszystkich jego wrogów.
44 Także cofnąłeś jego miecz przed napastnikiem*,
nie pozwoliłeś mu ostać się w walce,
45 pozbawiłeś blasku jego berło
i wywróciłeś tron jego na ziemię.
46 Skróciłeś dni jego młodości*,
okryłeś go niesławą.

47 Jak długo, Panie? Czy zawsze będziesz się ukrywał?
Czy Twoje oburzenie będzie płonąć jak ogień?
48 Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie*,
jak znikomymi stworzyłeś wszystkich ludzi.
49 Czy jest ktoś, kto by żył, a nie zaznał śmierci,
kto by życie swe wyrwał spod władzy Szeolu?
50 Gdzież są, o Panie, Twoje dawne łaski,
które zaprzysiągłeś Dawidowi na swoją wierność?
51 Pomnij, o Panie, na zniewagę sług Twoich:
noszę w mym zanadrzu całą wrogość narodów,
52 z jaką ubliżają przeciwnicy Twoi, Panie,
z jaką ubliżają krokom Twego pomazańca.

53 Niech będzie błogosławiony Pan na wieki!
Amen. Amen*.

KSIĘGA CZWARTA
PSALM 90(89)*
Wieczny Bóg nadzieją człowieka
1 Błaganie Mojżesza, męża Bożego.
Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką
z pokolenia na pokolenie.
2 Zanim góry narodziły się w bólach,
nim ziemia i świat powstały,
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem*.

3 * W proch każesz powracać śmiertelnym,
i mówisz: «Synowie ludzcy, wracajcie!»
4 Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
niby straż nocna.
5 Porywasz ich: stają się jak sen poranny*,
jak trawa, co rośnie:
6 rankiem kwitnie i jest zielona,
wieczorem więdnie i usycha.

7 Zaiste, Twój gniew nas niszczy,
trwoży nas Twe oburzenie.
8 * Stawiasz przed sobą nasze winy,
nasze skryte grzechy w świetle Twojego oblicza.
9 Bo wszystkie dni nasze płyną pod Twoim gniewem;
kończymy nasze lata jak westchnienie.
10 Miarą naszych lat jest lat siedemdziesiąt
lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt;
a większość z nich to trud i marność:
bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.
11 Któż potrafi zważyć ogrom Twojego gniewu
i kto może doświadczyć mocy Twego oburzenia?*
12 Naucz nas liczyć dni nasze,
abyśmy osiągnęli mądrość serca.

13 Powróć, o Panie, dokądże jeszcze...?
I bądź litościwy dla sług Twoich!*
14 Nasyć nas z rana swoją łaskawością,
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
15 Daj radość według [miary] dni, w których nas przygniotłeś,
i lat, w których zaznaliśmy niedoli.
16 Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło,
a chwała Twoja nad ich synami!
17 A dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami!
I wspieraj pracę rąk naszych,
wspieraj dzieło rąk naszych!

PSALM 91(90)*
O Bożej opiece
1 Kto przebywa w pieczy Najwyższego
i w cieniu Wszechmocnego mieszka,
2 mówi do Pana: «Ucieczko moja i Twierdzo,
mój Boże, któremu ufam».
3 Bo On sam cię wyzwoli
z sideł myśliwego
i od zgubnego słowa*.
4 Okryje cię swymi piórami
i schronisz się pod Jego skrzydła:
Jego wierność to puklerz i tarcza.
5 W nocy nie ulękniesz się strachu
ani za dnia - lecącej strzały,
6 ani zarazy, co idzie w mroku,
ni moru, co niszczy w południe*.
7 Choć tysiąc padnie u twego boku,
a dziesięć tysięcy po twojej prawicy:
ciebie to nie spotka.
8 Ty ujrzysz na własne oczy:
będziesz widział odpłatę daną grzesznikom.
9 Albowiem Pan jest twoją ucieczką,
jako obrońcę wziąłeś sobie Najwyższego.
10 Niedola nie przystąpi do ciebie,
a cios nie spotka twojego namiotu,
11 bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie,
aby cię strzegli na wszystkich twych drogach*.
12 Na rękach będą cię nosili,
abyś nie uraził swej stopy o kamień.
13 Będziesz stąpał po wężach i żmijach,
a lwa i smoka będziesz mógł podeptać*.

14 Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie;
osłonię go, bo uznał moje imię.
15 Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham
i będę z nim w utrapieniu,
wyzwolę go i sławą obdarzę.
16 Nasycę go długim życiem
i ukażę mu moje zbawienie.

PSALM 92(91)*
Sprawiedliwe rządy Boże
1 Psalm. Pieśń. Na dzień szabatu.
2 Dobrze jest dziękować Panu
i śpiewać imieniu Twemu, o Najwyższy:
3 głosić z rana Twoją łaskawość,
a wierność Twoją nocami,
4 na harfie dziesięciostrunnej i lirze
i pieśnią przy dźwiękach cytry.
5 Bo rozradowałeś mnie, Panie, Twoimi czynami,
cieszę się dziełami rąk Twoich.

6 Jakże wielkie są dzieła Twe, Panie,
bardzo głębokie Twe myśli!
7 Człowiek nierozumny ich nie zna,
a głupiec ich nie pojmuje.
8 Chociaż występni plenią się jak zielsko
i złoczyńcy jaśnieją przepychem,
i tak [idą] na wieczną zagładę.
9 Ty zaś, o Panie, na wieki jesteś wywyższony*.
10 Bo oto wrogowie Twoi, Panie,
bo oto wrogowie Twoi poginą,
rozproszą się wszyscy złoczyńcy.

11 Wywyższyłeś mój róg jak u bawołu,
skropiłeś mnie świeżym olejkiem*.
12 Oko moje patrzy na nieprzyjaciół*,
<tych, co powstają na mnie>.
Słuchają moje uszy moich przeciwników.
13 Sprawiedliwy zakwitnie jak palma,
rozrośnie się jak cedr na Libanie*.
14 * Zasadzeni w domu Pańskim
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.
15 Wydadzą owoc nawet i w starości,
pełni soków i zawsze żywotni,
16 aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy,
moja Skała, nie ma w Nim nieprawości.

PSALM 93(92)*
Majestat Stwórcy świata
1 Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan przywdział potęgę i nią się przepasał:
tak utwierdził świat, że się nie zachwieje.
2 Twój tron niewzruszony od wieczności,
Ty jesteś od wieków, <o Boże>*.
3 Podnoszą rzeki, o Panie,
rzeki swój głos podnoszą,
rzeki swój szum podnoszą.
4 Ponad szum wód rozległych,
ponad potęgę morskiej kipieli*
potężny jest Pan na wysokościach.
5 Świadectwa Twoje są bardzo godne wiary;
domowi Twojemu przystoi świętość
po wszystkie dni, o Panie!

PSALM 94(93)*
Wołanie o sprawiedliwość
1 Boże, Mścicielu*, Panie,
Boże, Mścicielu, ukaż się!
2 Powstań Ty, który sądzisz ziemię,
daj pysznym odpłatę!
3 Jak długo występni, o Panie,
jak długo będą się chełpić występni,
4 będą pleść i gadać bezczelnie,
i chwalić się będą wszyscy złoczyńcy?
5 Lud Twój, o Panie, depczą
i uciskają Twoje dziedzictwo,
6 mordują wdowę i przychodnia
i zabijają sieroty*.
7 A mówią: «Pan nie widzi,
nie dostrzega [tego] Bóg Jakuba»*.

8 Pomnijcie, głupcy w narodzie!
Kiedy zmądrzejecie, bezrozumni?
9 Nie ma usłyszeć Ten, który ucho wszczepił,
nie ma widzieć Ten, co utworzył oko,
10 czy nie ma karać Ten, co strofuje ludy,
Ten, który ludzi naucza mądrości?
11 Pan zna myśli ludzkie:
że są one marnością*.

12 Szczęśliwy mąż, którego Ty wychowujesz, o Panie,
i prawem Twoim pouczasz,
13 by dać mu odpocząć w dniach nieszczęśliwych,
nim grób wykopią dla występnego.
14 Pan bowiem nie odpycha swego ludu
i nie porzuca swojego dziedzictwa;
15 lecz wyrok powróci do sprawiedliwości*,
za nią [pójdą] wszyscy, co są prawego serca.

16 Kto wystąpi w mojej obronie przeciw niegodziwcom?
Kto mię zasłoni od złoczyńców?
17 Gdyby Pan mi nie udzielił pomocy,
wnet by moja dusza zamieszkała [w kraju] milczenia*.
18 A kiedy myślę: «Moja noga się chwieje»,
wtedy mnie wspiera Twoja łaska, Panie!
19 Gdy się w moim sercu mnożą niepokoje,
Twoje pociechy mnie orzeźwiają.
20 Co z Tobą ma wspólnego nieprawy trybunał,
który sprowadza nieszczęście wbrew Prawu?*
21 Choć czyhają na życie sprawiedliwego,
chociaż potępiają krew niewinną:
22 na pewno Pan będzie mi obroną,
a Bóg mój skałą ucieczki.
23 A tamtym za ich niegodziwość zapłaci;
i zgubi ich własna złośliwość,
nasz Pan Bóg ich zgubi.

PSALM 95(94)*
Wielkiemu Bogu chwała!
1 Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki na cześć Skały* naszego zbawienia:
2 przystąpmy z dziękczynieniem przed Jego oblicze,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni!
3 Albowiem Pan jest wielkim Bogiem
i wielkim Królem ponad wszystkimi bogami*:
4 głębiny ziemi są w Jego ręku
i szczyty gór należą do Niego.
5 Morze jest Jego własnością: bo On sam je uczynił,
i stały ląd ukształtowały Jego ręce.

6 Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze
i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
7 Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska
i owcami w Jego ręku*.
Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego:
8 Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa*,
9 gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę
i doświadczali Mię, choć dzieło moje widzieli.
10 Tamto* pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści,
i powiedziałem: «Są oni ludem o sercu zbłąkanym
i moich dróg nie znają».
11 Przeto przysiągłem w moim gniewie:
«Nie wejdą do [miejsca] mego odpoczynku»*.

PSALM 96(95)*
«Śpiewajcie Panu pieśń nową!»
1 * Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewajcie Panu, wszystkie krainy!
2 Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię,
z dnia na dzień głoście Jego zbawienie!
3 Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród narodów,
Jego cuda - wśród wszystkich ludów!
4 Bo wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie*.
5 Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda,
a Pan uczynił niebiosa.
6 Przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i jasność w Jego przybytku*.
7 Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i [uznajcie] potęgę;
8 oddajcie Panu chwałę Jego imienia!
Nieście ofiary i wchodźcie do Jego przedsieni,
9 oddajcie pokłon odziani w święte szaty*!
Zadrżyj, cała ziemio, przed Jego obliczem!
10 Mówcie wśród pogan: Pan jest królem.
Umocnił świat, by się nie poruszył:
ze słusznością wymierza ludom sprawiedliwość*.
11 Niech się cieszy niebo i ziemia raduje;
niech szumi morze i to, co je napełnia;
12 niech się weselą pola i wszystko, co jest na nich,
niech się także radują wszystkie drzewa leśne
13 przed obliczem Pana, bo nadchodzi,
bo nadchodzi, aby sądzić ziemię*.
On będzie sądził świat sprawiedliwie,
z wiernością swą - narody.

PSALM 97(96)*
Bóg Królem i Sędzią świata
1 Pan króluje: wesel się, ziemio,
radujcie się, mnogie wyspy!*
2 Obłok i ciemność wokoło Niego,
sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu*.
3 * Ogień idzie przed Jego obliczem
i pożera dokoła Jego nieprzyjaciół.
4 Jego błyskawice świat rozświecają,
a ziemia patrzy i drży.
5 Góry topnieją jak wosk przed obliczem Pana,
przed obliczem Władcy wszystkiej ziemi.
6 Niebiosa głoszą Jego sprawiedliwość,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
7 Muszą się wstydzić wszyscy, którzy czczą posągi
i chlubią się bożkami;
wszyscy bogowie hołd Mu oddają*.
8 Słyszy o tym i cieszy się Syjon
i radują się córki* Judy
z Twoich wyroków, o Panie!
9 Tyś bowiem, Panie, wywyższony - ponad całą ziemię
i niezmiernie wzniosły pośród wszystkich bogów.
10 Pan miłuje tych, co zła nienawidzą,
On strzeże życia swoich świętych,
wyrywa ich z ręki grzeszników.
11 Światło wschodzi* dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
12 Sprawiedliwi, weselcie się w Panu
i wysławiajcie Jego święte imię!

PSALM 98(97)*
Chwała Bogu, Zbawcy świata!
1 * Psalm.
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem cuda uczynił.
Zwycięstwo zgotowała Mu Jego prawica
i święte ramię Jego.
2 Pan okazał swoje zbawienie:
na oczach narodów
objawił swą sprawiedliwość.
3 Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
wobec domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.

4 Radośnie wykrzykuj na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się i weselcie, i grajcie!
5 Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, przy wtórze cytry
i przy dźwięku harfy,
6 przy trąbach i dźwięku rogu:
radujcie się wobec Pana, Króla!
7 * Niech szumi morze i to, co je napełnia,
świat i jego mieszkańcy!
8 Niech rzeki klaszczą w dłonie,
niech góry razem wołają radośnie
9 przed obliczem Pana, bo nadchodzi,
<bo nadchodzi> sądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie
i według słuszności - ludy*.

PSALM 99(98)*
Chwalcie najświętszego Boga!
1 Pan króluje: drżą narody;
zasiada na cherubach*: a ziemia się trzęsie.
2 Wielki jest Pan na Syjonie
i wyniesiony ponad wszystkie ludy*.
3 Niech wielbią imię Twoje
wielkie i straszliwe:
ono jest święte.
4 Królem jest Potężny, co kocha sprawiedliwość.
Ty ustanowiłeś to, co jest słuszne,
prawo i sprawiedliwość w Jakubie
Ty ustanowiłeś.
5 Wysławiajcie Pana, Boga naszego,
oddajcie pokłon u podnóżka stóp Jego*:
On jest święty.

6 Wśród Jego kapłanów są Mojżesz i Aaron,
i Samuel wśród tych, co wzywali Jego imienia:
wzywali Pana,
On ich wysłuchiwał.
7 Przemawiał do nich w słupie obłoku:
słyszeli Jego zlecenia i przykazania, które im nadał*;
8 Panie, Boże nasz, Ty ich wysłuchiwałeś,
byłeś dla nich Bogiem przebaczającym,
ale brałeś odwet za ich występki.
9 Wysławiajcie Pana, Boga naszego,
oddajcie pokłon przed świętą Jego górą:
bo Pan, Bóg nasz, jest święty.



Przypisy

6,1 - Ps 6 Także lamentacja indywidualna człowieka bliskiego śmierci. Przyjmuje on swoje cierpienie jako ojcowskie napomnienie pochodzące od Pana (por. Prz 3,12; Prz 19,18; Prz 29,17), prosząc jednocześnie o litość (por. Jr 10,24).
6,3 - "Kości" oznaczają (podobnie jak "dusza" w w. 4) całego człowieka w jego cierpieniu fizycznym i duchowym.
6,6 - ST nie miał jasnego pojęcia życia pozagrobowego. Zmarli przebywają w podziemnym Szeolu, prowadząc życie cieniów. Minimalna ich żywotność powoduje rozluźnienie kontaktu z Panem (Ps 88[87],11-13; Ps 115[113],17; Iz 38,18n), który jednak sprawuje władzę także nad podziemiem (Ps 139[138],8; Am 9,2; Hi 26,6).
6,8 - Popr. wg przekł. staroż.; hebr. - 3 osoba.
7,1 - Ps 7 Dalsza lamentacja indywidualna człowieka niesłusznie oskarżonego, szukającego sprawiedliwości u Pana.
7,4 - Inni tłum.: "dopuściłem się pychy".
7,9 - Pan występujący jako sędzia wszystkich narodów ma także ogłosić wyrok uniewinniający na rzecz Psalmisty.
7,13 - Karzący gniew Boga, organ Jego sprawiedliwości, opisany jest tutaj na sposób zbrojnego ataku. Pan używa często w ST najazdu wojennego wrogów jako narzędzia kary (por. Jr 4,5-8; Jr 25,29).
7,15 - Proces powstawania i dojrzewania grzechu przedstawiony na sposób rozwoju dziecka w łonie matki.
7,17 - Obraz kamienia wyrzuconego wysoko w górę, który spada na głowę rzucającego (por. Syr 27,25; Prz 26,27) zastosowany do przewrotnego postępowania, które obraca się przeciw grzesznikowi.
8,1 - Ps 8 Hymn mądrościowy, stanowiący być może teologiczną refleksję nad znanym opisem stworzenia świata Rdz 1.
8,1 - Chodzi o pieśń lub instrument.
8,2 - Por. Ps 19[18],2; Ps 113[112],5n; Ps 148,13; Iz 6,3.
8,3 - Por. Mt 21,16, gdzie Chrystus Pan odnosi te słowa do mesjańskich okrzyków wydawanych na Jego cześć przez dzieci.
8,5 - Por. Ps 144[143],3. Myśl ta nawiązuje niewątpliwie do Rdz 1,26n; Hi 7,17; wiersze 5-7 stosuje NT do Chrystusa: Hbr 2,6-8a (wyższość Chrystusa nad aniołami); 1 Kor 15,27 (w. 7b o eschatologicznym triumfie Chrystusa) i Ef 1,22; (wywyższenie Chrystusa po prawicy Ojca).
8,6 - "Istot niebieskich" - inni tłum.: "od Boga", "od aniołów".
9,1 - Ps 9 Hymn o charakterze dziękczynnym i częściowo błagalnym stanowi z następnym Ps 10 jedną całość; LXX, VL i Wlg łączą je w jedną pieśń, skąd powstaje różnica w numeracji psalmów. Czynnikiem łączącym jest alfabetyzm, polegający na rozpoczynaniu każdego drugiego (lub trzeciego) wiersza od kolejnej spółgłoski hebrajskiej.
9,1 - Zapewne chodzi o początek jakiejś znanej pieśni.
9,7 - Stolice wielkich imperiów starożytnego Wschodu legły kolejno w gruzach, z których już ich nie odbudowano (Niniwa - 612 przed Chr., Babilon 539 przed Chr., całe państwo perskie 333 przed Chr.; Jr 49,13 mówi także o definitywnym zburzeniu stolicy Edomu, Bosry).
9,8 - Inne obrazy sądu Bożego por. Ps 7,9; Ps 96[95],10-13; Ps 98[97],9.
9,13 - Por. Iz 26,21; Ez 7,23; Ez 11,6-10; Ez 16,20n.
9,14 - Tekst skażony, tłumaczenie przybliżone. "Bramy śmierci" oznaczają zakres jej władania - por. Ps 107[106],18; Hi 38,10; Iz 38,10; Mt 16,18.
9,16 - Por. Ps 7,16.
9,21 - Powszechny sąd ma dowieść, ze jedynym i absolutnym władcą świata jest Bóg; nastąpi to wbrew mniemaniu pogan nie liczących się z Panem. Por. Ap 19,1n.
10,4 - Tzn. w życiu praktycznym postępuje tak, jakby Boga nie było. Opisują to w szeregu obrazów wiersze 5-11.
11,1 - Ps 11 Psalmista znajduje się w sytuacji prześladowanego i zdaje się dyskutować z tymi, którzy doradzają mu ucieczkę (w. 1 - por. Ps 55[54],7). On jednak ufa w sprawiedliwość Pana.
11,4 - Antropomorficzne ujęcie Boga, analogiczne do władcy ziemskiego. Por. Ps 33[32],13-15; 1 Krl 8,29n; Iz 66,1.
11,5 - Zsyłając doświadczenia na nich i oceniając ich postępowanie. Por. Hi 33,17-19; Jr 17,10.
11,6 - "Siarka" - por. Rdz 19,24; Ps 18[17],13nn; "ich kielich" - por. przypis do Ps 16,5.
11,7 - mowa o bliskim obcowaniu z Bogiem w życiu obecnym i przyszłym - por. Ps 16[15],11; Ps 17[16],15; Ps 24[23],6; Ps 140[139],14 oraz Mt 5,8; 1 Kor 13,12; Ap 12,4.
12,1 - Ps 12 Skarga Psalmisty reprezentującego ludzi oddanych Panu, który odpowiada obietnicą pomocy (w. 6). Por. Iz 57,1; Iz 59,12-15; Oz 4,1n; Mi 7,2-4.
12,6 - Formuła objawienia prorockiego.
12,7 - Pan dotrzymuje bezwarunkowo swych obietnic (por. Ps 119[118],140; Prz 30,5; Jr 1,12).
13,1 - Ps 13 Indywidualna lamentacja.
13,2 - Psalmista czuje się zupełnie opuszczony przez Boga. "Krycie oblicza" jest wyrazem niełaski u Boga (por. Ps 30[29],8; Ps 104[103],29), podobnie jak u władców (por. 2 Sm 14,24.28; Est 7,8).
13,5 - Por. Ps 22[21],8.
14,1 - Ps 14 Lamentacja o charakterze karcącej mowy prorockiej. Psalm ten występuje raz jeszcze jako Ps 53[52] z nieznacznymi zmianami (imię Boże brzmi "Elohim" zamiast "Jahwe").
14,1 - Człowiek, który żyje nierozważnie, nie licząc się z Bogiem - Ps 10[9],4.11.13; Iz 32,6; Jr 5,12.
14,2 - Jako Sędzia ocenia postępowanie ludzi "siedząc" na niebieskim "tronie" (por. Ps 9,8-9; Ps 11[10],4-5; Ps 33[32],13-15; Ps 102[101],20). Św. Paweł w Rz 3,10-12 przytacza w. 1-3 jako przykład postawy moralnej wszystkich ludzi (Żydów i pogan) pod panowaniem grzechu.
14,7 - Aluzja do stosunków, jakie panowały w niewoli babilońskiej, i nadzieja uwolnienia z niej. Później rozumiano "odmianę losu" w sensie eschatologicznego zbawienia.
15,1 - Ps 15 Psalm liturgiczny, wymieniający warunki dopuszczenia do świątyni. Wg 2 Krn 23,19; nieczystych nie dopuszczano do niej.
15,1 - Pobyt w świątyni jerozolimskiej był uważany za specjalnie bliskie obcowanie z Bogiem.
15,4 - Tekst niepewny. Inni tłum.: "kto we własnych oczach jest poniżony i godzien pogardy".
15,5 - Lichwę, praktykowaną szeroko i bezwzględnie na starożytnym Wschodzie. Pismo św. surowo potępia: Wj 22,24; Kpł 25,36-37. Odsetki pozwala pobierać jedynie od nie-Izraelitów: Pwt 23,20-21.
16,1 - Ps 16 Pieśń ufności o motywach hymnodycznych, pochodzenia lewickiego.
16,3 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
16,5 - Wyrażenia zaczerpnięte z opisu podziału ziemi (por. Joz 14,4; Lb 18,21) i połączone z kultowo-sakralnym obrazem picia kielicha. W tym kontekście kielich oznacza tyle, co "los, decyzja" (por. Ps 11[10],6).
16,7 - (Ps 16,7n) - Por. Ps 32[31],8; Ps 94[93],12; Ps 107[106],11; Pwt 4,36. Serce jest w Piśmie św. także organem myślenia. Obecność Pana "po prawicy" oznacza skuteczną pomoc.
16,8 - (Ps 16,7n) - Por. Ps 32[31],8; Ps 94[93],12; Ps 107[106],11; Pwt 4,36. Serce jest w Piśmie św. także organem myślenia. Obecność Pana "po prawicy" oznacza skuteczną pomoc.
16,10 - Zbawcza opieka Boża wyzwoli Psalmistę ze sfery śmierci i zapewni życie pełne radości w obcowaniu z Bogiem. W okresie judaizmu psalm rozumiano o zmartwychwstaniu ciał, a NT (Dz 2,25-28; Dz 13,35-37) wykłada go o zmartwychwstaniu Chrystusa i wywyższeniu po prawicy Ojca.
17,1 - Ps 17 Indywidualna lamentacja niewinnie prześladowanego.
17,3 - Tekst niepewny. Tłumaczenie przypuszczalne.
17,4 - "Ścieżki gwałtu" oznaczają postępowanie przewrotne.
17,12 - Nieprzyjaciele przedstawiani są często jako lwy (por. np. Ps 7,3; Ps 10[9],9; Ps 22[21],14; Ps 57[56],5).
17,14 - Tłum. przypuszczalne; inni popr.: "Ręką Twoją, Panie, ich uśmierć, skończ z nimi, zabierz im dział życia".
17,15 - Zwrot inaczej tłum. w przekł. starożytnych; różnie dziś poprawiany. Por. Wj 24,11; Lb 12,8; J 1,18. W świetle objawienia chrześcijańskiego należy wiersz ten rozumieć o eschatologicznym, pełnym zaspokojeniu wszystkich pragnień (por. Mt 5,6; Ap 7,16).
18,1 - Ps 18 Psalm dziękczynny po triumfie nad wrogami, przekazany również z niewielkimi zmianami w 2 Sm 22,2-51. Pochodzenia Dawidowego, ulegał później przeróbkom.
18,3 - "Skało" - jako miejsce niezawodnego schronienia; "mocy" - dosł.: "rogu", co wyraża siłę.
18,7 - Świątynia była uważana w szczególny sposób za siedzibę Boga na ziemi.
18,8 - Opis widzialnego objawienia się Boga, czyli teofanii; niektóre rysy są wspólne także z pogańskimi opisami tego rodzaju. Apokaliptyka rozwinęła pewne ich elementy w późnych księgach ST (Dn) i w NT.
18,11 - Por. Ps 80[79],2; Ps 99[98],1; 1 Sm 4,4; Ez 1,10; Ez 9,3; Ez 10,2-8.
18,12 - Por. Wj 19,16.18; Ps 97[96],2; Ez 1,4.
18,13 - Mowa o piorunach - por. Ps 77[76],18n; Ha 3,9.11.
18,15 - W hebr.: "ich".
18,21 - Chodzi o czystość w sensie religijno-moralnym, a nie rytualnym (por. w. 22-27).
18,32 - Określenia Boga jako ostoi zbawienia (por. Ps 95[94],1).
18,44 - Inni tłum.: "z tysięcy (wrogiego mi) ludu" w sensie pobicia wrogiej koalicji.
18,51 - Zob. przypis do Ps 2,2.
19,1 - Ps 19 Hymn o tendencjach dydaktycznych.
19,5 - Opis słońca w stylu orientalnych mitologii. Mimo pewnej jego personifikacji, Psalmista uważa je jedynie za posłańca i świadka Stwórcy, któremu oddaje cześć (por. Ps 104[103],19; Ps 148,3). O czytelności obrazu wszechświata - por. Hi 38,33; Mdr 13,1-9; Rz 1,20. "Tam" - tłum. przyp.; inni tłum.: "w środku ich".
19,9 - Podobnie jak promienie słoneczne, przykazania udzielają człowiekowi nowej siły życiowej.
20,1 - Ps 20 Kultowy psalm królewski, stosowany w NT do Chrystusa.
20,7 - Prorocza pewność (por. Iz 30,15-18; Za 4,6) w ustach sprawującego kult.
20,8 - Por. Ps 147[146],10; Iz 31,1.
21,1 - Ps 21 Pokrewny poprzedniemu psalm królewski, zawierający dziękczynienie i zapowiedź zbawczą połączoną z prośbą Psalmisty.
21,5 - Długie, szczęśliwe życie było uważane w ST za najważniejsze dobro (por. Ps 61[60],7; Ps 72[71],17; 1 Krl 1,31; 1 Krl 3,11.14).
21,9 - Złorzeczenie przeciw wrogom teokratycznego władcy, uważanym jednocześnie za nieprzyjaciół Boga.
22,1 - Ps 22 Indywidualna lamentacja, przechodząca w drugiej części w pieśń dziękczynną o charakterze hymnodycznym. Psalm ten (w. 2) przytaczają Mt 27,46; Mk 15,34 jako słowa Jezusa konającego na krzyżu. Opis męki Psalmisty przypomina pewne motywy z pieśni Sługi Jahwe (Iz 52,13-53,12), jak wiadomo, indywidualne i zbiorowe (naród izraelski cierpiący w niewoli babilońskiej).
22,4 - W chwili poświecenia świątyni przez Salomona spoczęła w jej przybytku Chwała Jahwe pod postacią obłoku i pozostała w niej (por. 1 Krl 8,10n).
22,5 - Z niewoli egipskiej i od późniejszych nieprzyjaciół.
22,7 - Por. Iz 41,14; Hi 25,6. Chodzi o podeptaną godność ludzką Psalmisty (por. Ps 49,7; Iz 52,14; Iz 53,3).
22,9 - Por. Mt 27,43.
22,11 - Por. Jr 1,5.
22,14 - Zob. przypis do Ps 17,12.
22,15 - Szereg drastycznych obrazów przedstawiających agonię; autor jest bliski śmierci (w. 16). Por. Joz 7,5; Ez 7,17; 2 Sm 17,10.
22,17 - a "Sfora" - wg. LXX; - (Ps 22,17c-19) - Wiersze te obrazowo opisują zadawanie śmiertelnych cierpień prześladowanemu (por. Iz 53,5 i Za 12,10). Tłumaczenie "przebodli" opiera się na najstarszym tłum. greckim; TM ma w tym miejscu trudne do zrozumienia "jak lew". Opis męki Chrystusa w Ewangeliach odpowiada dokładnie poszczególnym obrazom psalmu, zwłaszcza w. 15-19, mimo że psalm nie jest przytaczany wyraźnie, poza w. 2.9.19. Tradycja chrześcijańska rozumiała go zawsze o męce i śmierci krzyżowej Chrystusa.
22,22 - Prośba o pomoc w chwili śmiertelnego niebezpieczeństwa nie pozostaje bez echa, dlatego Psalmista rozpoczyna dziękczynienie (w. 23nn). Ostatnie słowa inni popr. za LXX: "mnie biednego".
22,26 - Por. Ps 50[49],14; Ps 61[60],9; Ps 66[65],13; Ps 116,14.18 (= Ps 115,5.9).
22,27 - "Ubodzy" cieszą się specjalną opieką jako ludzie pozbawieni wszelkich gwarancji ludzkich i całkowicie oddani Bogu (por. So 3,12). "Niech... wieki" - zaproszenie do uczty ofiarnej (por. Kpł 7,15; Pwt 14,29).
22,28 - Por. Iz 2,2n; Iz 60,3; Ab 21; Za 8,22; Za 14,16.
22,30 - (Ps 22,30-32) - Tekst popr. Hołd będą składać Panu także zmarli, choć niektóre inne psalmy (Ps 6,6; Ps 88[87],11-13) powątpiewają o tym. Prawdopodobnie chodzi tutaj o eschatologiczną nadzieję zmartwychwstania, podobnie jak w Dn 12,2.
23,1 - Ps 23 Psalm ufności, zawierający pełne oddania względem Boga wyznania autora.
23,1 - por. Ps 80[79],2. Na całym starożytnym Wschodzie uważano króla za pasterza swego narodu, co ST stosuje także do Boga (np. Ps 79[78],13; Ps 95[94],7; Ps 100[99],3; Iz 40,11).
23,4 - Zwykłe wyposażenie pasterza palestyńskiego, tutaj symbole zbawczego zwierzchnictwa Bożego.
23,5 - por. Ps 80[79],2. Na całym starożytnym Wschodzie uważano króla za pasterza swego narodu, co ST stosuje także do Boga (np. Ps 79[78],13; Ps 95[94],7; Ps 100[99],3; Iz 40,11).
24,1 - Ps 24 Hymn o zastosowaniu liturgicznym, być może przy wejściu wiernych do świątyni.
24,2 - Wg starosemickiej kosmografii świat był zewsząd otoczony praoceanem (Ps 18[17],16; Ps 77[76],17-19; Ps 93[92],1; Ps 104[103],5).
24,3 - Por. Ps 15 - tzw. liturgia Prawa, źródła moralności ludu Bożego ST.
24,6 - Tzn. obecności darzącej łaską.
24,7 - Mowa o bramach świątyni, do której wstępuje Bóg przedstawiony na sposób monarchy orientalnego. Por. 1 Krl 8,27; Iz 66,1; Ez 43,4.
25,1 - Ps 25 Psalm alfabetyczny; kolejne wiersze rozpoczynają się od kolejnej litery alfabetu (z wyj. litery Kof i ostatniego [22] nadliczbowego wiersza na lit. Pe). Treścią przypomina lamentację, ale cel ma dydaktyczny: pouczyć o wierności przymierzu z Bogiem (w. 10.14).
25,7 - Prawdopodobnie słowa dodane później.
25,13 - Starotestamentalny ideał nagrody doczesnej za dobre życie. Por. Wj 20,12; Lb 14,24; Pwt 1,8; Pwt 4,38.
25,15 - Por. Ps 31[30],5; Hi 18,8.
25,18 - Inni popr.: "Spraw, niech zniknie udręka...".
25,22 - Psalmista często kończy swe osobiste prośby błaganiem o uwolnienie ludu z niewoli lub innego nieszczęścia, właśnie na zasadzie przymierza.
26,1 - Ps 26 Podobnie jak Ps 7 indywidualna skarga człowieka niesłusznie oskarżonego i szukającego sprawiedliwości u Boga.
26,6 - Por. Ps 24[23],4; Ps 73[72],13; Pwt 21,6; oraz gest Piłata (Mt 27,24). Tutaj chodzi może o oficjalną przysięgę i ogłoszenie niewinności w świątyni (por. 1 Krl 8,31). Obchodzenie ołtarza - por. 1 Krl 18,26.
26,8 - Zob. przypis do Ps 22[21],4.
26,12 - Liturgicznych w świątyni.
27,1 - Ps 27 Modlitwa pełna ufności (1-6) i skarga (7-13) niewinnie prześladowanego.
27,1 - Światło oznacza zbawcze działanie Boże (por. Ps 97[96],11; Ps 112[111],4; Iz 9,1; Iz 10,17; Mi 7,8-9). W NT prawdziwym światłem jest Chrystus (J 1,9; J 8,12).
27,2 - Drastyczne porównanie nieprzyjaciół do dzikich zwierząt, sycących się ciałem swej ofiary (por. Ps 7,3; Ps 17[16],12; Jr 50,7).
27,8 - Por. Ps 24[23],6; Ps 102[101],3; Oz 5,15.
27,13 - Zbawcze działanie Pana zapewni Psalmiście pełnię życia doczesnego (por. Jr 11,19). Kościół w liturgii rozumie ten wiersz o życiu wiecznym.
28,1 - Ps 28 Indywidualna lamentacja.
28,1 - Por. Ps 18[17],3; Ps 19[18],15; 2 Sm 23,3; Iz 30,29.
28,4 - Wg zasady odwetu w ST. Zresztą zwykle już same uczynki przewrotne obracają się przeciw grzesznikowi (por. Ps 7,17).
28,9 - Por. przypis do Ps 25,22, także Iz 40,11.
29,1 - Ps 29 Hymn sławiący wielkość Boga, przejawiającą się w siłach natury. LXX przeznacza go na Święto Namiotów.
29,1 - Mowa o duchach, które sprawują służbę liturgiczną w pałacu Pana (w. 9) i otaczają Jego tron (por. 1 Krl 22,19; Iz 6,2-3; Hi 1,6; Hi 2,1; Hi 38,7; Ps 89[88],7; Ps 103[102],20; Ps 148,1-2).
29,2 - Wg przekł. staroż. Teksty ugaryckie używają tego zwrotu w sensie: "gdy on się ukaże", co inni tu przyjmują.
29,3 - (Ps 29,3-9) - Grzmot gwałtownej burzy, która rozpoczyna się nad morzem i postępuje ku południowi. Por. Iz 30,30.
29,5 - Drzewa te były uważane w starożytności za symbol potęgi i niezniszczalności; tutaj oznaczają potężnych nieprzyjaciół (por. Iz 2,12nn; Za 11,1).
29,6 - Góry drżą na odgłos grzmotu, symbolizującego potęgę Pana.
29,9 - Por. Iz 10,33. Inni tłum. za hebr.: "sprawia, że kozice rodzą".
29,11 - Podobnie jak indywidualne lamentacje kończą się błaganiem o ocalenie ludu (Ps 25[24],22; Ps 28[27],9, hymny proszą o błogosławieństwo dla całego narodu).
30,1 - Ps 30 Indywidualna pieśń dziękczynna o charakterze hymnodycznym. Starożytny ten psalm był stosowany później w liturgii dziękczynnej.
30,4 - Tzn. z niebezpieczeństwa śmierci.
30,6 - Antropomorficzne wyrażone Boże potępienie grzesznego postępowania człowieka z jego następstwem - karą.
30,8 - Por. przypis do Ps 13[12],2.
30,10 - Por. Ps 6,6; Ps 88[87],11-13 oraz przypis do Ps 22[21],30-32.
30,12 - Szata pokutna i żałobna.
31,1 - Ps 31 Indywidualna lamentacja, kończąca się prośbą - hymnem, treścią zbliżoną do "wyznań" Jeremiasza (Jr 12,1nn; Jr 15,10n.15-21; Jr 17,14-18; Jr 20,7-13; Jr 23,9-29).
31,3 - Por. Ps 18[17],3.
31,5 - Por. Ps 9,16; Ps 25[24],15; Ps 140[139],6.
31,6 - Duch jest czynnikiem życia; Psalmista powierza Bogu całe swe istnienie. Te słowa powtarza sam Jezus na krzyżu (Łk 23,40), a potem św. Szczepan (Dz 7,59).
31,7 - Popr. wg przekł. staroż.; hebr.: "Nienawidzę".
31,11 - Tekst popr. wg przekł. staroż.; hebr.: "grzech".
31,14 - Okrzyk wydawany w czasie wojny, wskazujący na nieuchronne niebezpieczeństwo (por. Jr 6,25; Jr 20,10; Jr 46,5; Jr 49,29).
31,17 - Wyrażenie oznacza pełną przychylności obecność i opiekę Bożą (por. Lb 6,25; Ps 4,7).
31,21 - Dosł.: "pod osłoną swego oblicza". W sferze Bożej knowania wrogów są bezskuteczne.
31,23 - Beznadziejność swojej sytuacji rozumie Psalmista jako skutek odwrócenia przychylnego spojrzenia Boga, tj. Jego łaski.
32,1 - Ps 32 Indywidualny psalm dziękczynny o charakterze mądrościowym. Pochodzenie późne. Cyt. W Rz 4,7.
32,1 - Por. Ps 1,1.
32,4 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
32,5 - Por. Prz 28,13; 1 J 1,8n.
32,6 - Por. Ps 18[17],5; Iz 8,7-8; Iz 17,12; Iz 23,2n. Nawet najwięksi przeciwnicy nie mogą wyrządzić szkody tym, co ufają Bogu.
32,9 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
33,1 - Ps 33 Hymn prawdopodobnie pochodzenia liturgicznego.
33,4 - Por. Ps 19[18],8-11; Pwt 32,4; Iz 45,19.
33,5 - Por. Ps 11[10],7; Ps 37[36],28.
33,6 - Aluzja do Rdz 1,6.14 (por. Ps 8,4). "Zastępy" oznaczają gwiazdy stworzone przez Boga (por. Ps 147[146],4; Iz 40,26). W NT por. J 1,3; Kol 1,16.
33,7 - Kosmografia starosemicka mówi o wodach "górnych" (Rdz 1,7). Wody te Bóg "umieszcza" w zbiornikach, dokumentując swą władzę nad tym żywiołem (por. Ps 135[134],7; Hi 38,22; Jr 10,13).
33,9 - Dynamiczna moc stwórcza słowa Pańskiego (w. 4); por. także Ps 148,5n.
33,13 - Zob. Ps 11[10],4; Ps 14[13],2; Ps 102[101],20n. Bóg ocenia postępowanie każdego człowieka (w. 15).
33,15 - Por. Ps 94[93],9; Ps 139[138],13-16.
33,17 - Por. Iz 30,16; Iz 31,1. Zwodnicza jest ufność pokładana we wszelkiej sile fizycznej.
34,1 - Ps 34 Indywidualna pieśń dziękczynna o budowie alfabetycznej (brak wiersza dla litery Waw między 6 a 7, wiersz 23 natomiast jest nadliczbowy i powstał później).
34,1 - Por. 1 Sm 21,12-15.
34,7 - Biedni znajdują się pod specjalną opieką Pana (por. przypis do Ps 22,27).
34,8 - Skuteczną pomoc Bożą przynosi Jego wysłannik (por. Ps 103[102],20-21), przedstawiony na sposób dowódcy wojskowego.
34,12 - Wezwanie charakterystyczne dla nauczyciela mądrości w Izraelu (por. Prz 2,1; Prz 3,1).
34,18 - Przestawiono w. 18 i 17, w przeciwnym wypadku w. 18 byłby niezrozumiały. Definitywna kolejność liter alfabetu ustaliła się później, po napisaniu psalmu, a ścisłe zastosowanie jej doprowadziło do pewnej niekonsekwencji w tekście.
34,21 - Podobnie jak u baranka paschalnego (Wj 12,46).
35,1 - Ps 35 Indywidualna lamentacja człowieka niesłusznie oskarżonego (por. Jr 20,10n; Lm 3).
35,3 - Sens słowa przypuszczalny; w każdym razie chodzi o jakąś broń. Jahwe ma wystąpić w obronie Psalmisty na sposób wojownika, staczającego bitwę (por. Iz 42,13; Za 9,14).
35,5 - Anioł Pański, niewidzialny przedstawiciel wojska niebieskiego (zob. Ps 34[33],8 z przypisem), będzie prowadził pościg (w. 6) za uciekającymi nieprzyjaciółmi (por. Iz 17,13).
35,8 - Por. Ps 7,16n; Ps 9,16; Ps 57[56],7; Ps 141[140],10.
35,10 - "Kości" wyrażają w ST całą istotę człowieka (por. także Rdz 2,23).
35,13 - Wobec nieprzyjaznej postawy najbliższych modlitwa Psalmisty za nich nie może odnieść skutku. W podobny sposób pozdrowienie Chrystusa: "Pokój!" przynoszone przez Apostołów wracało do nich, gdy nie znalazło podatnego gruntu (Mt 10,12-13).
35,14 - Od prochu sypanego sobie na głowę na znak pokuty (por. Joz 7,6; Ez 27,30; Lm 2,10 c; Lm 3,29).
35,17 - Por. sytuację Psalmisty w Ps 22[21],13-14.17.21-22.
35,19 - Por. cyt. w J 15,25.
35,21 - Urywek formuły oskarżycielskiej wrogów. Pan jednak "widział" cały ich fałsz (w. 22).
36,1 - Ps 36 Psalm mądrościowy o motywach indywidualnej lamentacji.
36,2 - Podobnie jak Bóg w sercu człowieka dobrego, przewrotność (rozumiana niemal osobowo) mówi do grzesznika, zachęcając do złego postępowania. Inni popr.: "Miła jest dla bezbożnego nieprawość" (por. Hi 20,12).
36,3 - Tłum. w pierwszej części w. przypuszczalne.
36,5 - Por. Ps 4,5; Mi 2,1.
36,8 - Tekst poprawiony. Aluzja do świątyni.
36,9 - Aluzja do obfitych ofiar w świątyni (Iz 43,24) i ogólnego dostatku (Jr 31,14). O potokach zob. Ps 46[45],5; Rdz 2,10; Ez 47,1-12; Jl 4,18; Za 14,8.
36,10 - Bóg jest źródłem życia (J 2,13). Ze światłości objawiającego się Boga płynie dla człowieka światło, tj. życie i zbawienie (por. Ps 49[48],20; Hi 3,16; Jr 13,16). W NT por. Ap 21,23n; Ap 22,5.
37,1 - Ps 37 Mądrościowa antologia charakterystycznych przykładów postępowania ludzi sprawiedliwych i grzesznych; budowa alfabetyczna.
37,1 - Ponieważ powodzi im się na pozór dobrze: w. 7 (por. Prz 24,19).
37,2 - Por. Hi 14,2; Iz 40,6-7.
37,3 - Chodzi o Ziemię Obietnic, ojczyznę Izraela, która zapowiada ojczyznę niebieską eschatologicznego ludu Bożego.
37,9 - "Ziemia" jako podstawa do życia i zbawcze dziedzictwo Boże. Tę częstą w psalmie (w. 9.11.22.29.34) obietnicę podjął Chrystus w Kazaniu na górze (Mt 5,5) jako błogosławieństwo dla cichych (w w. 11 "pokorni" stanowią tę samą kategorię ludzi).
37,11 - Por. Prz 2,21; Mt 5,5.
37,13 - Por. przypis do Ps 2,4.
37,15 - Często powtarza się w Ps myśl: zło czynione przez grzesznika obraca się przeciw niemu.
37,20 - Stych różnie tłumaczony.
37,22 - Hebr.: "przez Niego", co inni odnoszą do "sprawiedliwego" z wiersza 21.
37,24 - Nawet w trudnych sytuacjach życia Bóg pospieszy mu z pomocą.
37,26 - Będzie zażywał takiej pomyślności, że inni będą ją wskazywać jako przykład błogosławieństwa Bożego.
37,27 - W ziemi Pana (por. w. 29 oraz przypis do w. 9).
37,35 - Zob. przypis do Ps 29[28],5.
37,37 - "Prawości" - tekst popr. wg. przekł. staroż.; hebr.: "uczciwego - prawemu"; "pomyślność" - inni tłum.: "przyszłość" lub "potomstwo".
38,1 - Ps 38 Indywidualna lamentacja o charakterze pokutnym.
38,2 - Ujemna ocena Boża grzesznego postępowania człowieka.
38,4 - Zob. przypis do Ps 35[34],10.
38,6 - Grzech przedstawiony jest w psalmach często jako ciężka choroba, np. trąd o odrażających objawach zewnętrznych. Powoduje on opisaną w następnych wierszach ruinę całego organizmu (por. Iz 1,6).
38,9 - Inni popr.: "ryczę jak lwica".
38,12 - Por. Ps 88[87],9.19; Hi 19,14-15; Jr 12,6; Jr 20,10.
38,14 - Por. Iz 53,7.
38,20 - Tzn. dla uzasadnienia swej nienawiści zmyślają oszczerstwa.
39,1 - Ps 39 Indywidualna lamentacja.
39,1 - Wybitny lewita, który (1 Krn 9,16) za czasów Dawida sprawował nadzór nad instrumentami muzycznymi (1 Krn 16,41n) i wykonywał utwory muzyczne (1 Krn 25,1.6; 2 Krn 5,12) wraz z Asafem i Hemanem.
39,4 - Por. Jr 20,9.
39,6 - Refleksje zbliżone do Księgi Koheleta (np. Koh 2,26 i in.); zob. także Ps 102[101],12; Ps 144[143],4. Refleksje zbliżone do Hi 7,6-10; Koh 2,26.
39,11 - Por. Ps 32[31],4. Bóg zsyła ciężkie kary za grzechy.
39,13 - Naród Boży jest gościem w Jego dziedzictwie (por. Ps 119[118],19; Kpł 25,23; 1 Krn 29,15; Hbr 11,13).
39,14 - Pan "patrzy" na człowieka, zarówno by go karać (jak tutaj), jak też by go wybawić z cierpienia (np. Ps 25[24],18 i in.).
40,1 - Ps 40 Hymn dziękczynny z dodaną przy końcu indywidualną lamentacją (w. 13-18), która jest powtórzeniem Ps 70[69],1-6.
40,3 - "Dół zagłady", "kałuża" i "błoto" - to synonimiczne obrazy podziemnego świata zmarłych - sfery śmierci (por. Ps 69[68],3.15). Bóg uratował Psalmistę od niebezpieczeństwa śmierci (por. Jr 38,6-13).
40,5 - Por. Ps 1,1-2; Ps 34[33],9; Ps 17,5-7.
40,7 - Podobnie jak prorocy Psalmista nie odrzuca ofiar i ich wartości (por. Ps 54[53],8), lecz żąda przede wszystkim posłuszeństwa wobec Pana i Jego słowa (por. Ps 50[49],8-14; Ps 51[50],18n; 1 Sm 15,22; Iz 1,11-13; Jr 6,20; Jr 7,22; Oz 6,6; Am 5,22; Mi 6,8). Najważniejsza jest należyta postawa religijno-moralna, którą ofiary mają wyrażać. W tym celu Pan otworzył (dosł.: "przekopał") Psalmiście uszy (por. Iz 50,5). Hbr 10,5-7 wkłada słowa ww. 7-10 w usta Chrystusa przychodzącego na świat. Brzmienie tekstu jest nieco różne w Hbr niż tutaj wg hebr.
40,9 - Por. zapowiedź Nowego Przymierza w Jr 31,33.
40,13 - (Ps 40,13-18) - stanowi z niewielkimi zmianami powtórzenie Ps 70.
40,16 - Ciesząc się z jego nieszczęścia (por. Ps 35[34],25).
40,17 - Por. Ps 35[34],27.
41,1 - Ps 41 Pieśń dziękczynna, opowiadająca o przeciwnościach, z których Bóg wybawił Psalmistę.
41,2 - Dodane wg przekł. staroż.
41,4 - Także w czasie choroby Pan będzie się nim opiekował i zmieni jego niemoc w zdrowie. Psalmista daje wyraz rozpowszechnionemu w Piśmie św. przeświadczeniu, że choroba jest następstwem grzechu (w. 5).
41,9 - Być może chodzi tu nawet o złorzeczenie pod adresem chorego. Stych różnie popr.
41,10 - Wspólnota posiłku, szczególnie rytualnego, wytwarzała specjalną więź przyjaźni. Także i ten przyjaciel zwrócił się przeciw nieszczęśliwemu (tłum. ostatnich słów w. przypuszczalne). Por. cytat w J 13,18.
41,14 - Wiersz ten stanowi ogólne zakończenie zbioru "Dawidowego" psalmów; podwójne "amen" pochodzi z użytku liturgicznego.
42,1 - Ps 42/43 Oba psalmy stanowią całość (por. refren Ps 42,6.12; Ps 43,5) i należą do indywidualnych lamentacji.
42,4 - (Ps 42, 4.11) - Por. Jl 2,17.
42,5 - Wg przekł. staroż.
42,7 - Psalmista znajduje się u źródeł Jordanu. Misar jest jedną z gór w masywie Hermonu.
42,8 - Aluzja do praoceanu lub potopu, potężnych żywiołów, podporządkowanych Bogu, a groźnych dla człowieka (por. Ps 18[17],5; Ps 69[68],3).
42,10 - Por. np. Ps 18[17],3; Ps 31[30],4; Ps 95[94],1.
42,11 - (Ps 42, 4.11) - Por. Jl 2,17.
43,3 - Na Syjon ,gdzie mieściła się świątynia Pańska.
44,1 - Ps 44 Lamentacja zbiorowa w chwili ucisku narodu izraelskiego.
44,3 - Bóg umieścił swój naród w swej ziemi, zapewniając mu najlepsze warunki rozwoju - por. Ps 80[79],9; 2 Sm 7,10; Jr 11,17; Jr 12,2.
44,5 - Tj. całemu Izraelowi.
44,6 - Aluzja do okrutnych zwyczajów wojny zdobywczej (por. Joz 10,24), praktykowanych na całym Wschodzie. Tutaj przenośnie o zwycięstwie (por. Ps 60[59],14).
44,12 - Chodzi o wygnanie (por. Ez 5,10.12; Ez 12,14nn).
44,13 - Por. Sdz 2,14; Sdz 3,8; 1 Sm 12,9.
44,14 - Por. Ps 79[78],4; Ps 80[79],7; Jr 18,16; Jr 24,9; Lm 2,15nn.
44,20 - Tłum. przypuszczalne. Chodzi o pustynię lub ruiny zburzonego miasta (por. Iz 13,22; Iz 34,13; Jr 4,29; Lm 5,18).
44,22 - Por. Ps 7,10; Ps 139[138],23n; Jr 17,10.
44,23 - Cyt. w Rz 8,36.
44,25 - Zob. przypis do Ps 13[12],2.
44,26 - Aluzja do gestów pokutnych.
45,1 - Ps 45 Psalm "królewski" na zaślubiny monarchy. Hbr 1,8-9 stosuje ww. 7-8 do Chrystusa. Może nawiązują do Ps 45 także słowa Jezusa o oblubieńcu w Mt 9,15; J 3,29.
45,3 - Por. Iz 33,17.
45,5 - Tekst zapewne skażony; tłum. przybliżone. Por. Iz 11,4n.
45,6 - Por. Ps 18[17],35.
45,8 - Przekazanie władzy królewskiej odbywało się ceremonialnie przez namaszczenie; dokonywał go prorok lub kapłan (por. 1 Sm 10,1; 1 Sm 15,17; 2 Sm 12,7). Zwyczaj ten, znany również w dawnej Syrii, posiadał u Izraelitów znaczenie religijne. "Olejek radości" (por. Iz 61,3) nasuwa ideę królowania eschatologicznego.
45,10 - "Spotkanie" - scena wprowadzenia królewskiej małżonki, która zajmuje honorowe miejsce. Następne słowa od wiersza 11 są rodzajem upomnienia dla niej; "po prawicy" - inni popr.: "między twymi ulubienicami".
45,11 - Por. Rdz 12,1.15; Joz 24,2.14n; Ez 16,3.
45,13 - Popr. wg. Targ. TM ma: "narodu" (mianowicie izraelskiego). O eschatologicznej wędrówce narodów na Syjon por. Iz 2,2-3; Iz 56,7; Iz 60,3nn; Iz 66,18nn.
45,14 - Tekst skażony, różnie popr. Inni tłum.: "ozdobiona kosztownościami".
45,15 - Tekst skażony; tłum. przypuszczalne. Inni popr.: "dla niej".
45,18 - Por. Rdz 49,8; Iz 62,7: "narody" ówczesnego świata.
46,1 - Ps 46 Przeznaczony do zbiorowego wykonania, psalm ufności.
46,1 - Niektóre psalmy podają wskazówki co do melodii, wg której należało je śpiewać (por. np. Ps 9,1; Ps 22[21],1; Ps 45[44],1; Ps 53[52],1; Ps 56[55],1; Ps 57[56],1; Ps 58[57],1; Ps 59[58],1; Ps 60[59],1; Ps 69[68],1; Ps 75[74],1). Mimo podanych pierwszych słów pieśni, melodie te są zupełnie nieznane.
46,3 - Straszne nieszczęścia dziejowe, przedstawione obrazowo jako kataklizmy natury, nie mogą być groźne dla ufających Panu. Pełne grozy obrazy są dalekim echem podań o walce żywiołów; Pan je ujarzmia (por. Ps 65[64],7n; Hi 38,8-11).
46,4 - Refren dodany tutaj analogicznie do w. 8 i 12 (por. Sela!).
46,5 - Aluzja do rzek w raju (Rdz 2,10-14), umieszczonych przez proroków również w wizji eschatologicznej Jerozolimy (por. Ez 47,1nn; Jl 4,18; Za 14,8), mimo że miasto to nie posiadało rzek. Temat ten w NT symbolicznie rozwija Ap 22,1.
46,6 - Ranek jest w psalmach szczególną porą Bożej pomocy (por. Ps 90[89],14; Ps 143[142],8).
46,7 - Por. Jl 4,16 a.
46,10 - Wg LXX; hebr.: "rydwany". Zgodnie ze starodawnym zwyczajem zdobyty sprzęt wojenny zostaje spalony (Joz 11,6.9; Iz 9,4).
47,1 - Ps 47 Psalm królewski na cześć Boga, pochodzenia kultowego o perspektywach eschatologicznych.
47,2 - Por. Ps 98[97],8; 2 Krl 11,12.
47,4 - Zob. przypis do Ps 44[43],6.
47,6 - Wiersz łączy perspektywę historyczną (wejście do ziemi Pańskiej, wprowadzenie Arki Przymierza na Syjon - 2 Sm 6,15) z eschatologiczną (Pan obejmuje przy końcu czasów panowanie nad całą ziemią - Iz 52,7-12).
47,9 - Tronem Pańskim jest Arka Przymierza: Ps 99[98],1.
47,10 - Dosł.: "tarcze" (Ps 84[83],10; Ps 89[88],19). O zgromadzeniu się obcych władców w okresie eschatologicznym na Syjonie por. Iz 2,2; Iz 60,10n; Mi 4,1nn.
48,1 - Ps 48 Pieśń na cześć Syjonu, sławiąca jego wspaniałość.
48,3 - Por. Iz 2,2; Iz 14,13.
48,4 - (Ps 48,4-9) - Historyczna aluzja do cudownej pomocy Bożej w czasie najazdu Sennacheryba (2 Krl 19,35nn) jest dla autora tłem do przedstawienia eschatologicznego triumfu Pana (por. także Iz 13,4nn).
48,12 - Okoliczne miasta (por. Lb 21,25; Joz 17,16).
48,13 - Potęga Jerozolimy, miasta Pańskiego była przedmiotem dumy narodu wybranego (por. Ne 6,15n; Ne 12,31-43). Chrześcijanie widzą w nim zapowiedź nowego, "górnego" Jeruzalem (por. Ga 4,26; Ap 21,9-22,5).
48,15 - Następuje słowo o niewiadomym znaczeniu. Staroż. tłumaczenia dają przekład przybliżony: "na wieki", zresztą najprawdopodobniej błędny. Chodzi o wskazówkę liturgiczną do następnego Ps, która uległa skażeniu. Por. Ps 46[45],1.
49,1 - Ps 49 Psalm mądrościowy, pokrewny Ps 73[72].
49,4 - Mądrość w sensie praktycznym, tj. umiejętność roztropnego prowadzenia życia.
49,5 - Nauczyciel wyjaśnia tajemnicę powodzenia bezbożnych w autorytatywnym pouczeniu mądrościowym. Przy dźwiękach instrumentów muzycznych głosili swoje słowo niekiedy prorocy (por. 1 Sm 10,5; 2 Krl 3,15).
49,9 - Wiersz ten stanowi późniejszy dodatek. Człowiek nie może się wykupić od śmierci nawet za największe bogactwa.
49,13 - Por. Koh 3,19-21; Koh 12,7.
49,15 - Śmierć przedstawiona jest osobowo jako pasterz nad zmarłymi. Por. także przypis do Ps 6,6; oraz uosobienie śmierci w Oz 13,14; Jr 9,20.
49,16 - Podobnie jak w Ps 16[15],10-11 (zob. przypis), chodzi o wyzwolenie Psalmisty ze sfery śmierci, zrozumiane w sensie nadzwyczajnego zabrania ze świata na wzór Henocha (Rdz 5,24) i Eliasza (2 Krl 2,7-12) albo w sensie zmartwychwstania ciał ludzi sprawiedliwych (Iz 26,19; Dn 12,2).
49,18 - Por. w NT: Mt 6,19; Mk 4,19; Mk 8,36; Łk 16,19-31.
49,20 - Tj. musi zstąpić do Szeolu tak jak wszyscy jego przodkowie.
50,1 - Ps 50 Psalm typu prorockiego, pochodzenia późniejszego.
50,1 - Pan przybywa na sąd nad Izraelem (teofania) i wzywa całą ziemię na świadka swej sprawiedliwości (por. Iz 1,2). Zjawiska towarzyszące teofanii przypominają objawienie się Boga na Synaju (w. 3).
50,5 - Zawieraniu przymierza towarzyszyło w starożytności semickiej składanie ofiary (por. Rdz 15,7-17; Jr 34,18). Podobnie przy zawieraniu przymierza synajskiego (Wj 24,5nn) złożono "ofiarę Przymierza". Psalm nawiązuje prawdopodobnie do liturgii odnowienia Przymierza.
50,13 - Por. przypis do Ps 40[39],7. Bóg sprowadza do absurdu błędne oczekiwania składających ofiary, jakoby one same przez się były w stanie coś dodać Bogu lub skutecznie wpłynąć na Niego, uśmierzając gniew albo zjednując jego przychylność.
50,16 - Krytyka religijności czysto zewnętrznej, bez odpowiednika w życiu (por. Iz 1,11-20; Jr 7,22n; Oz 6,6).
50,21 - Tekst niepewny.
51,1 - Ps 51 Indywidualna pieśń błagalna i pokutna.
51,2 - Por. 2 Sm 12.
51,6 - Grzesznik wyznaje, że Bóg karząc go za grzechy okazał się w pełni sprawiedliwym. O grzechu "przeciw Panu" zob. 2 Sm 12,13.
51,7 - Już od najwcześniejszego okresu swego życia człowiek staje wobec złowieszczego wpływu grzechu (por. Ps 143[142],2; Rdz 8,21; Hi 14,4; Hi 15,14-15). Później wyrazi to NT w nauce o grzechu pierworodnym (Rz 5,12-21).
51,8 - Darem Bożym jest umiejętność zgłębiania tajników własnej duszy.
51,9 - Rytuał oczyszczenia z trądu (por. przypis do Ps 38[37],6nn) przewidywał pokropienia tego rodzaju (Kpł 14,3-9). O wybieleniu grzesznika "nad śnieg" zob. Iz 1,18.
51,12 - Tylko stwórcze działanie Boże może spowodować wewnętrzne odnowienie grzesznika. Organem nowego życia będzie niewzruszony duch wykluczający wszelką chwiejność (por. Jr 24,7; Jr 31,33; Ez 11,19n; Ez 36,25nn).
51,13 - Tutaj (por. także Iz 63,11) pochodzące od Boga źródło wszelkiego życia religijnego i moralnego w człowieku (por. w. 12 i 14).
51,16 - Chodzi raczej o przedwczesną śmierć, której Psalmista obawia się jako kary za grzech, niż o aluzję do zbrodni popełnionej na Uriaszu (2 Sm 12,9).
51,18 - Por. przypis do Ps 40[39],7 i do Ps 50[49],13.
51,20 - Dwa ostatnie wiersze dodano w czasach Nehemiasza, gdy odbudowywano mury Jerozolimy po niewoli babilońskiej; dokończenie tej pracy uważa Psalmista za wyraz specjalnej łaski Bożej.
52,1 - Ps 52 Indywidualna lamentacja (ww. 3-10) o motywach karcącej mowy prorockiej i dziękczynienia (w. 11).
52,2 - Późniejsze wprowadzenie historyczne z 1 Sm 22,9-19.
52,3 - Wg LXX; hebr.: "Niegodziwcze, łaska Boża (czuwa) o każdym czasie".
52,9 - Por. Ps 18[17],32; Ps 95[94],1.
52,10 - Jeszcze obecnie oliwki rosną na terenie byłego dziedzińca świątyni (dziś dziedzińca meczetu). O znaczeniu obrazu zob. Ps 92[91],13-14; Jr 11,16; Oz 14,7.
52,11 - Tu tyle co objawienie.
53,1 - Ps 53 Jest powtórzeniem Ps 14[13]. Zob. tam przypisy.
53,6 - Wiersz ten zawiera tekst nieco odmienny niż Ps 14[13],5. "Doznali wstydu" wg LXX; hebr.: "możesz ich zawstydzić".
54,1 - Ps 54 Indywidualna lamentacja.
54,2 - Wprowadzenie historyczne, oparte na 1 Sm 23,19.
54,5 - Tak za kilkoma rkp; hebr.: "cudzoziemcy".
54,7 - Złorzeczenie przeciw wrogom częste w psalmach. Przewrotność religijno-moralna wrogów stawia ich również w przeciwieństwie do Boga i całego jego narodu. Dopiero w świetle pełnego objawienia NT Chrystus Pan nakazuje miłować nawet nieprzyjaciół (por. Mt 5,44).
54,9 - Por. Jr 10,6.
55,1 - Ps 55 Indywidualna lamentacja połączona z błaganiem.
55,9 - Tłum. przypuszczalne.
55,10 - Tekst skażony, tłum. przybliżone.
55,11 - Por. podobną skargę w Jr 5,1; Jr 6,6; Jr 9,1-4.
55,15 - Więź wynikająca ze wspólnego udziału w uroczystościach liturgicznych była uważana za szczególnie silną.
55,16 - Zob. przypis do Ps 54[53],7 (nieprzyjaciel w w. 4 jest synonimem niegodziwca).
55,19 - (Ps 55,19-21) - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
56,1 - Ps 56 Indywidualna lamentacja.
56,1 - Domniemana sytuacja historyczna psalmu, zaczerpnięta z 1 Sm 21,11nn. O wskazówce muzycznej zob. przypis do Ps 46[45],1.
56,3 - Tekst skażony, tłum. przybliżone. Inni tłum.: "Najwyższy" lub "wywyższają się nade mnie".
56,5 - (Ps 56, 5.12) - Dosł.: "ciało" jako wykładnik śmiertelności i przemijalności człowieka.
56,8 - Tłum. przybliżone.
56,9 - Ostatnie słowa stanowią typową glosę. Bóg wynagrodzi wszystkie cierpienia Psalmiście. Wyraża to piękny obraz zbierania łez żalu - niby drogocennej substancji - do bukłaka (por. Hi 14,17; Oz 13,12 o przechowywaniu pod pieczęcią grzechów), by je zachować do dnia obrachunku. Autor glosy natomiast nawiązuje (podobnie jak pierwsza część w.) do zwykłego obrazu "księgi Bożej", w której są spisane wszystkie dobre i złe czyny człowieka (por. Ps 109[108],14; Ne 13,14; Iz 65,6; Dn 7,10; Ml 3,16; Ap 20,12).
56,12 - (Ps 56, 5.12) - Tekst skażony, tłum. przybliżone. Inni tłum.: "Najwyższy" lub "wywyższają się nade mnie".
56,14 - Zapewne glosa dodana później.
57,1 - Ps 57 Indywidualna lamentacja.
57,1 - Por. przypis do Ps 46[45],1. Sytuacja historyczna wg 1 Sm 24,4nn.
57,5 - Por. przypis do Ps 46[45],1. Sytuacja historyczna wg 1 Sm 24,4nn.
57,6 - W lamentacjach występują często motywy hymnodyczne i inwokacje, mające zjednać skuteczną pomoc Bożą. Podobny charakter ma także zakończenie ww. 8-12.
57,7 - Por. Ps 7,16; Ps 9,16; Ps 35[34],7-8.
58,1 - Ps 58 Lamentacja utrzymana w tonie mów prorockich.
58,2 - Dosł.: "bogowie" (por. Ps 82[81],1). Sędziowie i inni zwierzchnicy zastępują samego Boga. Możliwa jest też ironiczna aluzja do kananejskiej mitologii przekazywania władzy sądowniczej pomniejszym bóstwom, sprawującym tę funkcję nagannie. Nadużycia sędziów piętnują często prorocy: Iz 1,23; Iz 5,23; Jr 5,27-29; Am 5,7; Mi 3,11.
58,4 - Aluzja do przewrotnych tradycji panujących w rodzinach, w których przekazywano urzędy dziedzicznie.
58,6 - Por. Koh 10,11; Syr 12,13; Jr 8,17.
58,7 - (Ps 58,7-10) - Zob. przypis do Ps 17[16],12; Ps 54[53],7.
58,8 - Tekst popr.; por. także Mt 13,4.6.
58,9 - Tłum. przypuszczalne.
58,10 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne. W ww. 8-10 chodzi o zupełną zagładę przedstawioną w jaskrawych obrazach, dziś nie zawsze zrozumiałych.
58,11 - W eschatologicznym obrachunku z nieprawością, rozumianym jako rzeź przewrotnych, dopatruje się Psalmista triumfu sprawiedliwości Bożej.
59,1 - Ps 59 Indywidualna lamentacja.
59,1 - Domniemana sytuacja historyczna zaczerpnięta z 1 Sm 19,11. O wskazówce muzycznej zob. przypis do Ps 46[45],1.
59,3 - Semityzm ten oznacza zabójców.
59,5 - Antropomorfizm porównujący brak skutecznej interwencji Bożej do jego snu (por. w. 6).
59,6 - Por. Ps 2,1; Ps 25[24],3.
59,7 - (Ps 59, 7.15) - Psy są istotną plagą miast Bliskiego Wschodu. Dwukrotne porównanie przeciwników do psów podkreśla nieustanne ich zabiegi, pełne nienawiści i żądzy zysku.
59,9 - Por. przypis do Ps 2,4.
59,14 - Złorzeczenie, częste w psalmach; zob. przypis do Ps 54[53],7.
59,15 - (Ps 59, 7.15) - Psy są istotną plagą miast Bliskiego Wschodu. Dwukrotne porównanie przeciwników do psów podkreśla nieustanne ich zabiegi, pełne nienawiści i żądzy zysku.
59,16 - Wg przekł. staroż.; hebr.: "pozostają na noc".
59,17 - Por. Ps 46[45],6 (z przypisem); Ps 90[89],14.
60,1 - Ps 60 Zbiorowa lamentacja z pomyślną wyrocznią prorocką (w. 8-10).
60,2 - Domniemana sytuacja historyczna w oparciu o 2 Sm 8; 2 Sm 10,13.18. Tekst 2 Sm 8,13 mówi jednak o osiemnastu tysiącach.
60,4 - Klęska narodowa (wygnanie w r. 586?) porównana jest do katastrofy trzęsienia ziemi (por. Iz 24,19).
60,5 - "Pojenie" przez Boga jest synonimem kary (por. Ps 75[74],9; Iz 51,17; Ez 23,32nn).
60,6 - Tego rodzaju znaki stawiano w czasie wojny, by wskazywały kierunek ucieczki do bezpiecznych, warownych miejsc (por. Jr 4,6).
60,8 - Inni tłum.: "przyrzekł w swej świętości" (por. Am 4,2).
60,9 - Wymienione w w.8 obszary wchodziły w skład państwa północnego. Wraz z obszarami zajordańskimi (Gilead i Manasses) wpadły one po r. 722 w ręce Asyrii. Podobną zapowiedź por. w Iz 11,13n; Bóg odbierze swą własność.
60,10 - Symbol objęcia w posiadanie (por. Pwt 25,9; Rt 4,7: w nieco innym znaczeniu).
60,11 - Chodzi o położoną na skalistej wyżynie stolicę Edomu - Bosrę. Edomici należeli do tradycyjnych nieprzyjaciół Izraela (por. Iz 34,5-15; Ez 25,12; Ez 35,1-15; Ab 15-18).
61,1 - Ps 61 Indywidualna lamentacja.
61,3 - Psalmista wzywa Boga z dalekiego kraju, podobnie jak w Ps 42[41],7; Ps 120[119],5n.
61,5 - Por. Iz 31,5; Mt 23,27.
61,7 - Por. Ps 21[20],5; Ps 72[71],5.17; 2 Krl 20,6. Po niewoli - sens mesjański (por. Jr 30,9).
62,1 - Ps 62 Indywidualna pieśń ufności.
62,1 - Zob. Ps 39,1.
62,4 - Sytuacja Psalmisty wydaje się beznadziejna, jest on bliski załamania się. Przeciwnicy jego pełni są zakłamania (w. 5 - por. Ps 55[54],22).
62,10 - Nieprzyjaciele Psalmisty ("synowie ludzcy") są bezsilni w swych przewrotnych poczynaniach; wykazuje to próba ich postępowania na "wadze życia" (por. Hi 31,6; Dn 5,27: pogląd pochodzenia egipskiego). Podobne refleksje snują psalmy na temat wszystkich ludzi: Ps 39[38],7; Ps 78[77],39; Ps 144[143],4.
62,13 - Por. Prz 24,12; Syr 16,12-14; Mt 16,27; Rz 2,6n; 1 Kor 3,13-15; 2 Tm 4,14; Ap 2,23; Ap 14,13; Ap 20,12n; Ap 22,12.
63,1 - Ps 63 Indywidualna lamentacja, wskazująca na pewność wysłuchania prośby przez Boga i zawierająca dziękczynienie.
63,1 - Por. 1 Sm 23,14 lub 1 Sm 24,2.
63,2 - "Dusza" i "ciało" wyrażają w ST całego człowieka; całą swoją istotą tęskni on za Bogiem.
63,6 - Tłuszcz jako symbol obfitości (Ps 36[35],9); przy składaniu ofiar przeznaczono go, jako najlepszą część, dla Boga (Kpł 7,23.25).
63,8 - Tj. pod opieką Bożą w świątyni. "Skrzydła" nawiązują do cherubów ocieniających Arkę Przymierza (por. 1 Krl 8,6-7; Ps 17[16],8; Ps 36[35],8).
63,11 - Por. przypis do Ps 54[53],7.
63,12 - Na króla przysięgano w Egipcie (Rdz 42,15-16), a także w Izraelu (1 Sm 17,55; 2 Sm 11,11; 2 Sm 15,21).
64,1 - Ps 64 Indywidualna lamentacja z motywami dziękczynnymi (w. 10-11).
64,4 - Por. Ps 7,13; Ps 57[56],5.
64,7 - Refleksja typu mądrościowego (por. Jr 17,9).
64,9 - Na znak szyderstwa z ich upadku (por. Ps 22[21],8; Ps 44[43],15; Jr 48,27).
65,1 - Ps 65 Hymn dziękczynny.
65,3 - (Ps 65[64],3n) - Tekst popr. Hebr.: "do Ciebie wszelkie ciało przychodzi - słowa nieprawości" - niezrozumiały.
65,6 - "Sprawiedliwość" Bożą w ST wyraża się przede wszystkim w zbawczym działaniu wobec ludzi; "mórz" - inni popr.: "wysp" (por. Iz 66,19).
65,8 - Stwórcza moc Boża przedstawiona na tle dawnych podań o walce żywiołów (por. Ps 46[45],3n z przypisem; Ps 89[88],10nn; Ps 93[92],3-4).
65,9 - Krańce nieba rozumiane wg starożytnej kosmografii jako miejsca, z których słońce wschodzi i do których wraca, zachodząc (por. Ps 19[18],6n; Hi 38,12.17.19.24).
65,10 - Deszcz, który Bóg zsyła z wód "górnych" (por. Rdz 1,7; Hi 38,25), jest warunkiem dobrego urodzaju; wraz z rosą uważano go (w. 13) za specjalne błogosławieństwo Boże.
65,12 - Por. przypis do Ps 63[62],6. Bóg przedstawiony jest jako władca objeżdżający na rydwanie swój kraj i rozdzielający dary (opisane ww. 13-14).
66,1 - Ps 66 Pieśń dziękczynna.
66,6 - Zbawcza pomoc Boża na rzecz wędrujących Izraelitów (Wj 13,17-14,31; Joz 3,14-17) jest częstym tematem w psalmach (np. Ps 74[73],13nn; Ps 114[113A],1-8).
66,7 - Por. Ps 11[10],4; Ps 14[13],2; Ps 33[32],13nn; Ps 113[112],6.
66,10 - Szereg obrazów z różnych dziedzin życia (przetapianie metalu, łowy, praca niewolnicza, traktowanie w czasie bitwy) przedstawia ciężkie próby ludu Bożego związane z niewolą babilońską; "deptać" - inni tłum.: "pozwoliłeś byle komu cwałować na czele nas". Ostatnie słowo wiersza 12 wg przekł. starożytnych.
66,16 - Por. Ps 22[21],23n.
67,1 - Ps 67 Zbiorowa pieśń dziękczynna, odmawiana prawdopodobnie z okazji Święta Pięćdziesiątnicy (por. w. 7: aluzja do zbiorów).
67,2 - Błogosławieństwo kapłańskie z Lb 6,24n.
67,3 - Por. Iz 43,9n; Jr 33,9; Mt 6,10; Łk 11,2.
68,1 - Ps 68 Hymn liturgiczny o motywach prorockich (ww. 12nn; 23nn). Tekst mocno skażony.
68,2 - Por. Lb 10,35; Iz 33,3.
68,5 - Por. Ps 18[17],10n; Ps 68[67],34; Pwt 33,26; Iz 19,1.
68,7 - Tłum. przypuszczalne.
68,9 - Tekst skażony, zawiera kilka dubletów (np. "przed Bogiem") oraz glosę "tj. Synaj", umieszczoną w hebr. po słowach "przed Bogiem" (dosł.: "przed obliczem Boga", które w ten sposób występuje dwukrotnie w tekście).
68,10 - Por. przypis do Ps 65[64],10.
68,12 - Tłum. przypuszczalne. Inni tłum.: "zwiastujących jest mnóstwo".
68,13 - Aluzja do wojny z królami kananejskimi (Sdz 5,4-30), zakończonej zwycięstwem i bogatymi łupami ("srebro i złoto" - typowe łupy wojenne: Joz 22,8). "Gołębica" oznacza Izraela (por. Ps 74[73],19; Iz 60,8; Oz 7,11; Oz 11,11).
68,14 - Aluzja do wojny z królami kananejskimi (Sdz 5,4-30), zakończonej zwycięstwem i bogatymi łupami ("srebro i złoto" - typowe łupy wojenne: Joz 22,8). "Gołębica" oznacza Izraela (por. Ps 74[73],19; Iz 60,8; Oz 7,11; Oz 11,11).
68,15 - Góra położona w pobliżu Sychem (por. Sdz 9,48); pokrycie jej śniegiem (bardzo rzadkie!) pozostało w pamięci Izraela jako znak Boży.
68,17 - Masyw Hauranu w górach Baszanu sięga 1800 m. Mimo to góra Syjon w Jerozolimie przewyższa go swą świetnością, bo mieszka na niej sam Bóg.
68,18 - Aluzja do uroczystego wprowadzenia Arki Przymierza do świątyni (por. w. 25). Pan przedstawiony jest jako władca niebieski, wstępujący na tron w otoczeniu zastępów swego wojska (por. Ps 47[46],6). W. 19 przypomina może zdobycie Jebus, późniejszej Jerozolimy, przez Dawida: 2 Sm 5,6.
68,19 - Por. Ef 4,8.
68,22 - Obrazy zaczerpnięte z okrutnych walk zdobywczych w Kanaanie i z historii obu królestw (2 Krl 9,36; 2 Krl 10,11.17). Podkreślają one nieograniczoną władzę Boga, przed którą nikt nie może uciec; skruszy ona bezwzględnie wrogów Izraela.
68,25 - (Ps 68,25-28) - Procesja obrzędowa, związana ze wspomnieniem wprowadzenia arki do świątyni. "Beniamin idzie na czele", gdyż Jerozolima leżała na jego obszarze. Wymienione dwa pokolenia północne - por. Sdz 5,18; 2 Krn 30,10n.
68,28 - Gdyż Jerozolima leżała na jego obszarze. Wymienione dwa pokolenia północne; por. Sdz 5,18; 2 Krn 30,10n.
68,31 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne. Zwierzęta symbolizują potęgę Egiptu (por. Ez 29,2n; Jr 46,20n) wraz z poddanymi mu narodami.
68,32 - Por. Iz 18,7; Iz 19,21-25; So 3,10; Za 14,18n.
68,34 - Por. przypis do Ps 65[64],12.
69,1 - Ps 69 Indywidualna lamentacja, przechodząca w ww. 31nn w dziękczynienie.
69,2 - Psalmista znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Por. Iz 8,8; Jr 38,6; Lm 3,54; Jon 2,6.
69,5 - Słowa te stosuje J 15,25 do świata nienawidzącego Chrystusa i Jego zbawczego dzieła.
69,10 - Słowa te przytacza J 2,17 w związku z wypędzeniem przez Jezusa przekupniów ze świątyni. Druga część w. cytuje Rz 15,3.
69,12 - Pokutny.
69,13 - Inni popr.: "i urągają mi pijący sycerę".
69,16 - Sfera śmierci przedstawiona jako potwór stale gotowy do pochłonięcia nowych ofiar.
69,22 - Dotkniętemu nieszczęściem lub smutkiem przynoszono chleb (np. 2 Sm 3,35; 2 Sm 12,17). Zamiast pożywienia wrogowie przynoszą mu truciznę, a zamiast orzeźwiającego napoju - wzmagający pragnienie ocet. Podobnie postępują nieprzyjaciele Jezusa pod krzyżem - Mk 15,36; J 19,29.
69,23 - Por. Rz 11,9n (tekst o nieco różnym brzmieniu). Złorzeczenia utrzymane są w jaskrawych barwach wschodnich (ww. 23-29) i są obce chrześcijańskiemu duchowi miłości (por. przypis do Ps 54[53],7).
69,29 - Por. np. Ps 56[55],9 (przypis); Iz 4,3; Dn 12,1; Ap 3,5; Ap 13,8; Ap 17,8.
69,32 - O wyższości dziękczynienia nad ofiarami zob. przypis do Ps 40[39],7 i Ps 50[49],13.
69,33 - Por. przypis do Ps 22[21],27.
70,1 - Ps 70 Indywidualna lamentacja błagalna. Tekst psalmu znajduje się z niewielkimi zmianami w Ps 40[39],14-18.
70,4 - Okrzyk radości nad nieszczęściem bliźniego (por. Ps 35[34],21.25; Ez 25,3; Ez 26,2).
71,1 - Ps 71 Indywidualna lamentacja błagalna.
71,2 - Zbawcza sprawiedliwość Boża, podobnie jak w w. 16.19 i 24 oraz w Ps 65[64],6 (z przypisem).
71,7 - Przykładem cudownej opieki Bożej.
71,15 - Słowa różnie poprawiane.
71,20 - Bóg wybawia go z niebezpieczeństwa życia (por. w. 23).
72,1 - Ps 72 Psalm królewski, rozumiany w okresie judaizmu i w NT w sensie mesjańskim.
72,1 - Por. 1 Krl 3,9.
72,3 - Sprawiedliwe rządy Boga rozciągają się na całą naturę (por. Jl 2,23-24); podobnie będzie rządził Mesjasz (Iz 9,6; Jr 23,5; Jr 33,15), opiekun ubogich (Iz 11,4; So 3,12), przynosząc sprawiedliwość i pokój na ziemię (por. Iz 2,4; Iz 32,16n; Za 9,10).
72,5 - Por. Ps 89[88],37n.
72,6 - Por. Iz 45,8; Iz 61,11.
72,8 - Mesjańska zapowiedź powszechnego królestwa Bożego (por. Za 9,10).
72,9 - Oddając hołd poddańczy; por. Iz 49,23; Mi 7,17.
72,10 - Szeba (w Afryce, w sąsiedztwie Etiopii?) - zob. Rdz 10,7; Iz 43,3; Iz 45,14; Saba (w płd. Arabii) - zob. 1 Krl 10,1nn; Iz 60,6.
72,16 - "Łodygi" - hebr.: "mieszkańcy miast"; tekst po części skażony; tłum. przypuszczalne.
72,17 - Błogosławieństwo udzielone przez Boga Abrahamowi (Rdz 12,3; Rdz 22,18).
72,19 - Doksologia końcowa i konkluzja drugiej Księgi Psałterza.
73,1 - Ps 73 Psalm pouczający o charakterze mądrościowym. Podobny temat poruszają: Ps 37[36]; Ps 49[48] oraz Jr 12,1n.
73,1 - Tekst poprawiony. Co do treści por. Pwt 28,1-14.
73,6 - Porównanie cnót lub wad do szat czy ozdób jest dość częste w Piśmie św. (Por. Iz 59,17; Iz 61,10; Kol 3,10; Ef 4,24).
73,7 - Dosł.: "otyłości". W ST człowiek otyły (podobnie jak bogaty) jest synonimem grzesznika (por. w. 4 oraz 12).
73,10 - Tłum. przybliżone; por. tłum. staroż.
73,11 - W swoim przewrotnym postępowaniu nie liczą się z wszechwiedzą Bożą.
73,15 - Tj. ludzi pobożnych i prostolinijnych.
73,20 - Pomyślność przewrotnych jest pozorna i szybko przemija bez śladu niby sen.
73,26 - Por. Ps 16[15],5 z przypisem.
73,28 - Tłum. greckie dodaje jeszcze słowa: "w bramach Córy Syjońskiej" (por. Ps 9,15), których brak w hebr.
74,1 - Ps 74 Lamentacja zbiorowa narodu izraelskiego.
74,1 - Zob. przypis do Ps 23[22],1.
74,2 - Lud Boży należy od początków swego istnienia do Pana, który wybrał go spośród wielu i wybawiał z kolejnych nieszczęść i przeciwności.
74,4 - Tekst skażony, powtarza słowo "proporce", co jest prawdopodobnie omyłkowym powtórzeniem kopisty (dittografią).
74,5 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
74,6 - Tekst popr.; hebr.: "rzeźby".
74,8 - Tłum. przybliżone.
74,9 - W społeczności Bożej zabrakło autorytatywnego przedstawiciela Pana, który by przekazał Jego słowa i wolę (por. 1 Sm 3,1; Ez 7,26; Lm 2,9).
74,11 - "Prawica" - symbol skutecznej interwencji zbawczej Boga; z przyczyn niewiadomych Psalmiście Bóg ją opóźnia.
74,13 - Psalmista nawiązuje do zbawczej pomocy Boga przeciw wrogom Izraela (cudowne przejście przez Morze Czerwone, przez Jordan), używając tradycyjnych motywów legendarnych walki z morskimi potworami. O rzekach zob. także Ps 104[103],10. Por. Iz 51,9nn.
74,16 - Por. Ps 104[103],19.
74,19 - Tekst poprawiony. Por. Oz 7,11; Oz 11,11.
74,20 - Tekst skażony, tłum. przypuszczalne.
75,1 - Ps 75 Zbiorowa pieśń dziękczynna, skupiająca także inne motywy: wyrocznię Pana (w. 3-4), napomnienie typu prorockiego (w. 5-6).
75,1 - Por. przypis do Ps 46[45],1.
75,4 - Zob. Ps 18[17],8; Hi 9,6; Iz 24,18. Nawet gdyby zachwiały się wszelkie ustalone prawa świata, Bóg, ich twórca, będzie stał na straży porządku moralnego i sądził sprawiedliwie.
75,6 - Tj. przeciw Bogu (por. Ps 73[72],9-12).
75,8 - Por. Mt 23,12.
75,9 - Znany obraz prorocki "gniewu" Pańskiego: por. np. Iz 51,17; Jr 25,15-29; Ez 23,31-34; Ab 16; Za 12,2; Ap 14,10.
76,1 - Ps 76 Pieśń na cześć Syjonu, zbliżona do Ps 46[45] i Ps 48[47].
76,3 - Dawna nazwa Jerozolimy (por. Rdz 14,18).
76,4 - Por. Ps 46[45],10. Mowa o broni wrogów oblegających miasto (Iz 50,11). Nawiązanie do inwazji asyryjskiej z r. 701 (por. 2 Krl 19,35).
76,5 - Por. Ps 104[103],2. Światło jest jedną z cech starotestamentalnej teofanii.
76,10 - Pokorni i ubodzy są w ST synonimem pobożnych i jako tacy stanowią grupę ludzi uprzywilejowanych u Boga (por. też Ps 22[21],27 z przypisem); do nich skierowane są przede wszystkim obietnice mesjańskie w ST i w NT (por. np. Iz 61,1; So 2,3; Mt 5,3).
76,11 - Tłum. przypuszczalne. Edom i Chamat wymienione są przykładowo jako narody południa i północy, które wszystkie będą składać hołd Bogu. Inni tłum. bez popr. tekstu: "gniew ludzi (= ciemięzców Izraela) oddaje Ci chwałę, resztą pozostałych po gniewie Ty się opaszesz" (por. Jr 13,11).
76,12 - Imię Boga, jako pełnego majestatu Sędziego, który poniży wszystko to, co wyniosłe (w. 13 - por. Ps 75[74],8).
77,1 - Ps 77 Indywidualna lamentacja, przechodząca w hymn (w. 12nn).
77,5 - Tzn. sprowadzasz bezsenność. O niemożności mówienia zob. Ps 39[38],2n.
77,11 - Por. przypis do Ps 74[73],11 Inni tłum.: "To mnie uspokaja, że działanie Najwyższego może się zmienić".
77,14 - Mowa o bożkach pogańskich, pozbawionych wszelkiej mocy.
77,16 - Tj. całego Izraela (por. Ps 81[80],5n).
77,17 - (Ps 77,17-21) - Językiem tradycyjnych teofanii i podań o pradawnej walce żywiołów (por. Iz 51,9n; Ha 3,8nn) opisuje Psalmista zbawczą opiekę Bożą nad wędrującym Izraelem (por. Ps 18[17],8-16; Ps 114[113A],3.5).
77,19 - Por. Ez 3,13; Ez 10,2.6.
78,1 - Ps 78 Psalm pouczający w oparciu o refleksję nad historią narodu i zbawczą pomocą Bożą. Styl deuteronomiczny.
78,2 - Psalmista zamierza wydobyć pouczające wnioski z przejawów opieki Bożej nad biegiem historii narodu. Mt 13,35 odnosi ten wiersz do nauczania Chrystusa Pana w przypowieściach.
78,10 - Antycypowana krytyka schizmy religijnej państwa północnego ("synowie Efraima"), które tym samym naruszyło Przymierze; autor wróci do tego tematu w w. 67.
78,12 - Czyli Tanis (LXX).
78,13 - Opis wędrówki na pustyni (por. Ps 105[104],39; Wj 14,1.21n; Wj 13,21).
78,15 - Por. Ps 95[94],8n; Ps 105[104],41; Wj 17,6.
78,18 - Por. Wj 16,3-8; Lb 11,4-15.
78,21 - Prawdopodobnie dublet wiersza poprzedniego.
78,24 - Wiersz przytoczony w mowie eucharystycznej Jezusa. Por. J 6,31-34.49-58.
78,25 - Jako "mocarzy" podają Ps (np. Ps 103[102],20) istoty niebieskie; także Pan jest w Ps 132[131],2.5 (por. Iz 1,24; Iz 49,26) nazwany "mocarzem" (abir).
78,27 - Por. Wj 16,13nn; Lb 11,31n.
78,31 - Por. Lb 11,33n.
78,37 - Historię zbawienia znaczą grzechy i niewierność Izraela; karę Bożą za nie ogranicza Boże miłosierdzie, na które naród odpowiada znów niewiernością.
78,39 - Ciało jest tu czynnikiem słabości człowieka i przemijalności (por. Ps 103[102],14-16; Ps Rdz 6,3; Iz 40,6-8).
78,43 - Zob. przypis do Ps 78,12. Następne ww. 44-51 opisują plagi egipskie (Wj 7,8-12,31), przedstawione w nieco zmienionej formie i porządku niż w tradycji Wj.
78,49 - Por. Wj 12,23, gdzie mowa jest o "niszczycielu".
78,51 - Por. Wj 12,29.
78,53 - Por. Wj 14,27nn.
78,56 - Charakterystyka postępowania Izraelitów w okresie Sędziów.
78,60 - Mówi o tym Jr 7,12; Jr 26,6.
78,61 - Arkę Przymierza, która wpadła w ręce Filistynów w czasie jednej z potyczek (1 Sm 4,11).
78,66 - Aluzja do nieszczęść, jakie spotkały Filistynów przetrzymujących Arkę: 1 Sm 5.
79,1 - Ps 79 Lamentacja zbiorowa, opłakująca zburzenie Jerozolimy.
79,1 - Por. Ps 74[73],3n; Iz 63,18; Lm 1,10. Mowa o zdobyciu Jerozolimy w r. 587/586 przez Babilończyków.
79,2 - Tekst przytacza 1 Mch 7,17.
79,6 - Jr 10,25 przytacza dosłownie tę prośbę.
79,10 - Pan jest "mścicielem krwi" (por. Lb 35,19).
79,12 - Sąsiedzi Judy, Edom i Moab, nie tylko współdziałali z Babilończykami (por. Ps 137[136],7n), ale łupili za ich namową kraj: 2 Krl 24,2.
80,1 - Ps 80 Zbiorowa lamentacja społeczności.
80,1 - Por. przypis do Ps 46[45],1.
80,2 - Por. Ps 23[22],1 z przypisem; Ps 78[77],52; Ps 79[78],13; Ps 95[94],7; Ps 100[99],3. O Jahwe zasiadającym "nad cherubami" - zob. 1 Sm 4,4; Ps 18[17],11; Ps 99[98],1.
80,3 - Teofania ma przynieść zbawczą interwencję na rzecz uciśnionych lub nawet ujarzmionych pokoleń Izraela.
80,4 - Antropomorfizm wyrażający przychylność i łaskę Jahwe (por. niżej w. 8 i 20; Lb 6,25).
80,9 - (Ps 80,9-14) - Częste alegoryczne określenie Izraela (por. np. Iz 5,1-7; Jr 2,21; Jr 12,10; Oz 10,1).
80,11 - Tj. najwyższe (por. Ps 104[103],16).
80,12 - Królestwo Dawida sięgało terytorialnie i wpływami od Morza Śródziemnego aż po Eufrat (por. 1 Krl 5).
80,14 - Królestwo Izraela - winnica, niegdyś troskliwie otoczona murem (opieką Boga: por. Iz 5,5), została po zburzeniu tegoż przez Boga (Ps 89[88],41n) wydana na pastwę nieprzyjaciół.
80,16 - Tłum. przypuszczalne. Drugi wiersz stanowi dublet wiersza 18b.
80,18 - W pierwotnym znaczeniu chodzi o króla (księcia?) Dawidowego, nazywanego tak samo jak w późniejszym okresie apokaliptyczna postać Syna Człowieczego (Dn 7,13nn). NT używa tego określenia tylko o Jezusie jako Mesjaszu.
81,1 - Ps 81 Psalm liturgiczny, utrzymany w tonie wyroczni prorockiej.
81,4 - Pierwszy dzień miesiąca księżycowego był dniem świątecznym (Iz 1,13; Am 8,5).
81,6 - Przekłady starożytne mają: "słyszał" (Józef).
81,8 - Aluzja do teofanii u stóp góry Synaj (także Ps 18[17],12.14; Ps 77[76],19; Ps 104[103],7) i do Wj 17,1-7; Lb 20,2-13 (por. Ps 106[105],32).
81,10 - Parafraza pierwszego przykazania Dekalogu (por. Wj 20,2n).
81,12 - Por. Jr 7,24; Jr 11,8.
81,17 - Tzn. Izraela. Wymienione produkty są symbolem dostatku. Por. Pwt 32,13 z przyp.; Iz 46,17n.
82,1 - Ps 82 Psalm o charakterze karcącej mowy prorockiej.
82,1 - W wizji prorockiej objawia się Bóg w otoczeniu dworu niebieskiego (Ps 8,6; Ps 29[28],1; Ps 58[57],2; Ps 89[88],6.8), określanego mianem "bogów", "synów Bożych" lub "istot niebieskich". Podobnymi tytułami określeni są dostojnicy i sędziowie (por. przypis do Ps 58[57],2).
82,2 - Prorocy często karcą nadużycia przekupnych sędziów (Iz 1,23; Iz 3,14; Iz 5,23; Jr 5,28; Jr 21,12; Am 5,7; Mi 3,11; Za 7,9n).
82,5 - Sąd nabiera wyraźnych cech eschatologicznych (por. w. 8).
82,6 - Przytacza to Jezus w sporze z przeciwnikami (J 10,34nn). Por. Ez 28,11-19.
83,1 - Ps 83 Lamentacja zbiorowa narodu izraelskiego.
83,7 - Dziesięciu tradycyjnych wrogów Izraela. O Izmaelitach zob. Rdz 25,13-18, o Hagrytach - Rdz 16; 1 Krn 5,10.19n; 1 Krn 11,38. Moabici i Ammonici (podobnie jak Edomici szczególnie nieprzyjaźni sąsiedzi) przedstawieni są pogardliwie w etiologicznym opowiadaniu Rdz 19,30-38 (zob. przypis) jako synowie Lota (w. 9), zrodzeni z kazirodztwa. Gebalici, szczep arabski, zamieszkiwali wzgórza na południe od Morza Martwego. Amalekici prowadzili życie wędrowne na pustyni między Półwyspem Synajskim a płd.-zach. Palestyną i byli spokrewnieni z Edomitami (Rdz 36,12; Pwt 25,17nn; Wj 17,8-16). Jako ostatni wymienieni są mieszkający nad brzegiem morza Filistyni, Fenicjanie, a nawet wielkie imperium mezopotamskie - Asyryjczycy.
83,10 - Zwycięstwo Izraelitów pod dowództwem Baraka i Debory w pobliżu góry Tabor (Sdz 4,12-22). O klęsce Jabina, króla Chasor, zob. Sdz 4,2.23-24.
83,11 - Inni popr.: "jak z Madianitami, którzy polegli pod En Charod, stali się..." opuszczając "Madianitom" w w. 10. O zwycięstwie tym wspomina Sdz 7,1-25. Obraz poległych, leżących jak nawóz na ziemi - zob. Jr 8,2; Jr 9,21.
83,13 - Dosł.: "ziemię" lub "niwy".
83,14 - Hebr.: Galgal oznacza okrągłe pozostałości z uschłych roślin ostowatych (Gundelia Tournefortii L.); miotane wiatrem były one plagą dla koni i ludzi. O plewach por. Iz 40,24; Jr 13,24.
83,15 - Teofania zwiastująca sąd Boży.
83,19 - Tzn. Bóg prawdziwy.
84,1 - Ps 84 Hymn wysławiający wspaniałość Syjonu, pokrewny Ps 46[45], Ps 48[47] i Ps 76[75], śpiewany może przez pielgrzymów, zwłaszcza udających się na Święto Namiotów.
84,3 - Psalmista tęskni całym swym jestestwem za świątynią Pańską.
84,4 - Tekst poprawiony.
84,6 - Tekst poprawiony; hebr.: "drogi pielgrzymów".
84,7 - Położenie doliny Baka ("łez" lub "płaczu") bliżej nieznane; może chodzi o określenie symboliczne.
84,8 - "Nad bogami" - zapewne później dodane. Znaczenie wyrażenia zob. w przypisie do Ps 82[81],1. Inni popr. "swojego", a "moc" oddają przez "szaniec" (= mur miejski), przez który idą naprzód pielgrzymi.
84,10 - Tzn. króla lub arcykapłana, uważanego po niewoli za przywódcę narodu.
85,1 - Ps 85 Psalm typu prorockiego, zawierający zbiorowe wyznanie ufności (2-4), lamentację (5-8) i obietnicę Bożą utrzymaną w tonie mesjańskim (9-14).
85,2 - Wyrażenie to oznacza nie tylko przywrócenie dawnego stanu i powrót z niewoli babilońskiej, ale - pod wpływem proroków - także eschatologiczne odnowienie (por. Jr 29,14; Jr 30,3.18; Jr 31,23; Ez 16,53; Oz 6,11; Am 9,14; So 3,20, także Ps 14[13],7; Ps 53[52],7; Ps 126[125],4). Zakłada ono wewnętrzne nawrócenie i odpuszczenie grzechów (w. 3).
85,4 - Por. Iz 54,8; Za 1,12-18.
85,7 - W sensie pełnej egzystencji religijno-narodowej we własnym kraju.
85,9 - Inni tłum.: "niech nie pozostają bez nadziei".
85,10 - Chwała Pańska, która opuściła świątynię wraz z jej zniszczeniem przez Nabuchodonozora, zamieszka w nowej, odbudowanej świątyni (Ez 43,2-9; Ag 2,9), by objawić się wszystkim ludziom (por. Iz 40,5).
85,11 - (Ps 85,11-14) - Perspektywa pomyślności okresu mesjańskiego przedstawiona za pomocą uosobionych przymiotów Bożych (jak w Ps 43[42],3; Iz 45,8; por. także Iz 9,1-6; Iz 11,4n). "Sprawiedliwość" - to wierność Boga dotrzymującego obietnic przymierza.
85,13 - Obfity urodzaj jest w ST tradycyjnym przejawem okresu zbawienia (por. Iz 4,2; Jr 31,12nn; Oz 2,23n; Am 9,13).
85,14 - Tekst popr.; hebr.: "i będzie uważać na drogę jego kroków". Por. Iz 58,8.
86,1 - Ps 86 Indywidualna lamentacja.
86,2 - "Życie" - tu i w w. 4 odpowiednik hebr. Nefesz (= pierwiastek życiodajny) tłumaczony także jako "dusza", "osoba" lub "ja".
86,5 - Por. Wj 34,6; Lb 14,18. Por. niżej przyp. do w. 15.
86,8 - Por. Ps 40[39],6; Ps 71[70],19; Ps 95[94],3; Ps 96[95],4. W porównaniu z Panem inni bogowie są niczym (w. 10).
86,9 - Eschatologiczne nawrócenie wszystkich narodów (por. Ps 22[21],28nn; Ps 66[65],4; Iz 2,3-5; Iz 24,15n; także Ap 15,4).
86,13 - Zbawcza interwencja Boża wyrwała Psalmistę ze sfery śmierci.
86,15 - Por. Ps 103[102],8; Ps 145[144],8.
86,16 - Jako rodowity Izraelita uważa się Psalmista za sługę całkowicie zależnego od Pana jak niewolnik. Por. Ps 116, Ps 15; w NT: Mk 10,45; Łk 1,36; Flp 2,7; 2 Kor 8,9.
87,1 - Ps 87 Hymn sławiący piękność Syjonu.
87,4 - Syjon jest matką także dla Izraelitów rozproszonych wśród narodów obcych (głównie w Egipcie i Babilonii). Inni widzą tu prozelitów, pochodzących z wymienionych narodów.
87,5 - Pierwsza część wiersza brzmi w LXX: "O Syjonie każdy powie «Matko!», bo każdy się na nim narodził". Por. Ga 4,26; Ef 5,22-33; Hbr 12,22n.
87,7 - Tekst zapewne skażony; tłum. przypuszczalne. Por. Ps 36[35],10; Iz 12,3; Jr 2,13; Ez 47,1-12; Jl 4,18; Za 14,8; Ap 22,17.
88,1 - Ps 88 Lamentacja indywidualna.
88,1 - Zob. przypis do Ps 46[45],1.
88,2 - Tekst poprawiony.
88,5 - Psalmista jest bliski śmierci (por. w. 6-7).
88,6 - Tekst niepewny; tłum. przypuszczalne. Władza Boga rozciąga się także nad krainą zmarłych (Ps 139[138],8; Hi 26,6; Am 9,2), choć kontakt ich z Nim wydaje się znacznie rozluźniony (w. 11-13 - por. Ps 6,6; Ps 115[113],17; Iz 38,18n), podobnie zresztą jak ze światem żywych.
88,8 - Por. Ps 42[41],8.
88,9 - Por. np. w. 19 i Ps 31[30],12; Hi 19,13; Jr 11,18nn; Jr 12,6. Być może Psalmista jest chory na trąd (Kpł 13,46).
88,11 - Zob. przypis do w. 6. Psalmista nie zna jeszcze prawdy o zmartwychwstaniu ciał (Dn 12,2n), powszechnej w późnym judaizmie i NT.
88,16 - Tzn. od wieku dziecięcego (= zawsze) ciążył nade mną gniew Pański, zbliżając mnie często do sfery śmierci.
89,1 - Ps 89 Psalm złożony z hymnu (2-19), wyroczni dla domu Dawida (20-38) i lamentacji nad upadkiem królestwa Dawidowego.
89,3 - Popr. wg LXX; hebr.: "Bo powiedziałem: Na wieki zostanie ugruntowana łaskawość; niebiosa - utrwalasz w nich swą wierność".
89,5 - Por. Ps 45[44],7; Ps 61[60],8; 2 Sm 7,13.16.
89,7 - Por. Ps 86[85],8.10; o znaczeniu wyrażenia "synowie Boży" zob. przypis do Ps 82[81],1.
89,10 - Zob. Ps 46[45],3n.
89,12 - Zob. Ps 24[23],1n.
89,15 - Por. Ps 85[84],11nn; Ps 97[96],2.
89,18 - Dosł.: "róg".
89,20 - Proroctwo Natana 2 Sm 7 i dalsze zapowiedzi pomyślne dla dynastii Dawida (por. Ps 72; Ps 132; Iz 42,1).
89,27 - Por. Ps 2,7; Pwt 32,15; 2 Sm 7,14.
89,28 - Chrystus nosi ten tytuł w Rz 8,29; Kol 1,15-18; Hbr 1,6; Ap 1,5 (cytat tego Ps).
89,37 - Por. Ps 72[71],5-7. Pełna realizacja dopiero w Chrystusie: Łk 1,32n; Rz 1,3n; Ap 1,15.
89,44 - Tekst popr.; hebr.: "skała"; podobnie w w. 45, tłum. przybliżone.
89,46 - Może aluzja do Jozjasza (2 Krl 22,1.9) lub Jechoniasza (2 Krl 24,8.12).
89,48 - Tekst skażony; tłum. przypuszczalne.
89,53 - Doksologia zamykająca całą III Księgę Ps.
90,1 - Ps 90 Lamentacja zbiorowa z pewnymi elementami hymnodycznymi (1-4).
90,2 - Nawiązujący do dawnych podań, poetycki sposób opisu powstawania świata (podobnie Hi 38,8; o morzu!). Tylko Bóg był sprawcą i świadkiem tego wydarzenia: Hi 38,8-38; por. Prz 8,25.
90,3 - Człowiek, ukształtowany z prochu (Rdz 3,19), zostaje obrócony przez Boga w tenże proch (Ps 103[102],14; Ps 104[103],29; Ps 146[145],4; Hi 38,8-38; Koh 12,7). Wieczność Boga i doczesność człowieka są niewspółmierne (por. 2 P 3,8).
90,5 - Tłum. przypuszczalne. Roślinność, pokrywająca wczesną wiosną pustynne tereny Judei, usycha po bardzo krótkim czasie pod wpływem gorącego wiatru wschodniego (chamsin) : Ps 102[101],12; Ps 103[102],15-16; Hi 14,1-2; Syr 14,18; Iz 40,6n.
90,8 - Refleksje podobnego typu jak Rdz 6,3; decydującym czynnikiem krótkości i znikomości życia ludzkiego jest grzech. Stanowi to dość częsty temat sentencji mądrościowych, np. Prz 10,27; Syr 18,8-9; obszerniej Koh 12,1-7. Gniew Boży - stały u proroków obraz sprawiedliwości karzącej.
90,11 - Tekst popr.; hebr.: "a jaka bojaźń przed Tobą, taki gniew".
90,13 - Por. Wj 32,12; Pwt 32,36.
91,1 - Ps 91 Psalm dydaktyczny, pochodzący z kół mądrościowych. W wolnym przekładzie Jana Kochanowskiego znany jako popularna pieśń religijna: "Kto się w opiekę".
91,3 - Hebr. ma wokalizację słowa "zaraza", o której jednak mówi dopiero w. 6. "Zgubne słowo" - to kłamliwe oskarżenie (por. Ps 5,10; Ps 38[37],13).
91,6 - Por. Wj 12,29; 2 Krl 19,35; Jr 15,8.
91,11 - Bóg strzeże swoich wybranych przez aniołów, by nie dopuścić ich do upadku (Prz 3,23). Na tekst ten powołuje się szatan podczas kuszenia Jezusa (w. 11-12; Mt 4,6).
91,13 - Nawiązuje do tego Łk 10,19.
92,1 - Ps 92 Hymn z motywami dziękczynienia.
92,9 - Tłum. przybliżone.
92,11 - Namaszczenia olejkiem, praktykowane często na Wschodzie, stanowiły akt czci; tutaj może chodzić o symbol świątecznej radości (por. Ps 23[22],5; Ps 45[44],8).
92,12 - "Nieprzyjaciół" - wg przekł. starożytnych. Środkowy wiersz jest zapewne późniejszym uzupełnieniem, zbędnym rzeczowo i metrycznie.
92,13 - Por. Ps 1,3. Palmy i cedry oznaczają się tak wysokością, jak długowiecznością: ww. 14-16.
92,14 - Por. Łk 2,25-38.
93,1 - Ps 93 Hymn na cześć Pana-Króla (por. Ps 97[96],1; Ps 99[98],1).
93,2 - Uzupełniono wg Targumu.
93,4 - Por. Ps 18[17],5; Ps 46[45],3n; Hi 7,12.
94,1 - Ps 94 Lamentacja zbiorowa (1-7) i indywidualna (16-23) z akcentami dydaktycznymi (8-11).
94,1 - Bóg jest nazwany "mścicielem", ponieważ On wyda ostateczny wyrok na nieprawość. W tym celu błaga Psalmista Pana o teofanię, motyw częsty w Ps.
94,6 - Uciskają ludzi bezbronnych i dlatego otaczanych przez Pana specjalną opieką Prawa (Wj 22,21nn; Pwt 24,17-22). Por. Iz 1,23; Iz 3,14n.
94,7 - Por. Ps 10,4.11 (= Ps 9,25.32).
94,11 - Św. Paweł w 1 Kor 3,20 stosuje to do oceny mądrości czysto ludzkiej.
94,15 - Wyrok Boży zmierzający zawsze ku zbawieniu Jego ludu; jego wykładnikiem jest sprawiedliwość.
94,17 - Tzn. dostałbym się w sferę śmierci. "Krajem milczenia" jest Szeol.
94,20 - Tłum. przybliżone. Krytyka niesprawiedliwych praktyk sądowniczych (zob. w. 21).
95,1 - Ps 95 Hymn z napomnieniem prorockim (w. 7bnn), śpiewany zapewne po wejściu wiernych na teren świątyni.
95,1 - Por. Ps 89[88],27.
95,3 - Zob. Ps 82[81],1; Ps 86[85],8 z przypisem; Ps 96[95],4.
95,7 - Por. przypis do Ps 23[22],1.
95,8 - Por. Wj 17,1-7; Lb 20,1-11; Pwt 6,16.
95,10 - Tekst uzupełniony wg przekł. starożytnych.
95,11 - Tj. do ziemi obietnic, do Kanaanu. Nikt z buntowniczego narodu, który opuścił Egipt (z wyjątkiem Kaleba i Jozuego), tam nie wszedł; weszło zaś pokolenie zrodzone wśród trudów wędrówki na pustyni (por. Lb 14,22-24.29-35).
96,1 - Ps 96 Hymn na cześć Pana-Króla.
96,1 - Por. Iz 42,10nn.
96,4 - Por. Ps 86[85],8 z przypisem.
96,6 - Por. Ps 89[88],15.
96,9 - Tłum. przypuszczalne (por. 2 Krn 20,21). Wg podobnego tekstu ugaryckiego możliwe jest także znaczenie: "w Jego świętym objawieniu się" (teofanii: por. w. 13 i paralelizm). LXX rozumie to określenie o dziedzińcu świątyni.
96,10 - Por. Ps 93[92],1.
96,13 - Eschatologiczna teofania Pana na powszechny sąd (por. Iz 40,10; Iz 59,19-20; Iz 60,1; Iz 62,11).
97,1 - Ps 97 Hymn na cześć Pana-Króla.
97,1 - Cały świat ma brać udział w tej radości (por. Ps 96[95],1).
97,2 - Zasadami eschatologicznego królestwa Bożego są, podobnie jak w Ps 89[88],15, sprawiedliwość i prawo.
97,3 - (Ps 97,3-6) - Częste w Ps obrazy opisujące teofanię Boga (por. np. Ps 18[17],9; Ps 50[49],3; Ps 68[67],3).
97,7 - Zob. przypis do Ps 86[85],8.
97,8 - Tj. miasta judzkie.
97,11 - Wg przekł. starożytnych; hebr.: "jest rozsiane".
98,1 - Ps 98 Hymn na cześć Pana-Króla.
98,1 - Por. Ps 96[95],1n.
98,7 - Radość eschatologiczna (Ps 97[96],1) udziela się całej naturze (por. także Ps 96[95],11; Iz 55,12).
98,9 - Niemal dosłowne powtórzenie Ps 96[95],13. Por. Ap 15,3.
99,1 - Ps 99 Hymn na cześć Pana-Króla; w. 5 i 9 stanowią refren.
99,1 - Por. Ps 18[17],11; Ps 80[79],2; 1 Sm 4,4.
99,2 - Por. Iz 12,6; Iz 24,23.
99,5 - Czyli na Syjonie, który w ten sposób określają także Iz 66,1; Mt 5,35. Szczególnie chodzi jednak o Arkę Przymierza w świątyni Salomona (por. Ps 132[131],7; 1 Krn 28,2).
99,7 - Aluzja do wędrówki Izraelitów na pustyni.

Powiązane utwory

Śpiewajcie Panu pieśń nowej ziemi V. Toscani - Ps 96[95]

Exsultate Deo - 1-głosowy

Łaska Pana Piotr Pałka - Ps 33,22

Zmiłuj się nade mną, Boże Ps 51[50]

Chorał opolski; Śpiewnik Archidiecezji Katowickiej - 1-głosowy

Zbudź się o śpiący Dawid Kusz - Ef 5,14; Ps 27

Wszystkie narody ks. Stanisław Ziemiański - Ps 46

Wszechmocny Panie, wiekuisty Boże W. Rzewuski - Ps 8

Droga do Nieba - 1-głosowy

Wstań, który śpisz Gizela Skop - Ef 5,14; Ps 27[26]

Droga do Nieba; Exsultate Deo - 1-głosowy

Wskaż mi, Panie, Twoje drogi Jerzy Kosko - Ps 25[24]

Exsultate Deo - 1-głosowy

Wierzymy w Ciebie, Chryste Gizela Skop - Wj 15,11; Ps 36[35],10; 1 J 1,9; Ps 34[33],6; 2 Tm 1,10; J 8,12; 1 P 2,9

Exsultate Deo - 1-głosowy

W Tobie Panie, nadzieję mam Cyprian Bazylik - Ps 71

Niepojęta Trójco T.2 - 4-głosowy chór a cappella (SATB)

Tylko w Bogu Dawid Kusz - Ps 62

Ty jesteś, Panie Dawid Kusz - Ps 86

Twe miłosierdzie Mikołaj Gomółka - Ps 89

Tobie Boże na Syjonie ks. Stanisław Ziemiański - Ps 65

Stwórz, o mój Boże Jacek Sykulski - Ps 51

Niepojęta Trójco T.2 - 4-głosowy chór a cappella (SATB)

Stwórz Boże Taize - Ps 51,12

Skosztujcie i zobaczcie ks. Stanisław Ziemiański - Ps 34[33]

Chorał opolski; Śpiewnik Archidiecezji Katowickiej; Droga do Nieba; Exsultate Deo - 1-głosowy

Skosztujcie i zobaczcie Dawid Kusz - Ps 34

Serce me do Ciebie wznoszę ks. Joseph Gelineau - Ps 27[26]

Droga do Nieba - 1-głosowy

Różne są dary łaski Paweł Bębenek - 1 Kor 12,4; Ps 23

Niepojęta Trójco T.2 - 4-głosowy chór a cappella (SATB)

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Księga Psalmów

Ps

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Portal dla ludzi z duszą!

Portal dla ludzi z duszą!